Անավարտ սեր

11

-Լսի քեզ ինչ եմ ասում:Հերիք է կապռիզնություն անես,մի հատ լավ տղա կա,այսօր երեկոյան պիտի գան մեր տուն նրա մոր հետ,քեզ խելոք կպահես:Նրանք հարուստ ընտանիքից են,քեզ կամուսնացնենք ու կպրծնենք քեզանից:(ԱՆՆԱ(

-ՉԷ,ՉԷ :Ես չեմ կարա ուրիշի հետ ամուսնանամ:Աննա խնդրում եմ ,չանես ըտենց բան:Ես չեմ կարող:

-Հանի էն հիմար Դավիդին մտքիցտ,նա էլ քո հետ երվեք չի լինի:Ապրի քո կյանքով:

-Ես չեմ կարող քո նման,ի տարբերություն քեզ ես սիրում եմ նրան:Միգուցե դու հորս չես սիրել ու հենց էտ պատճառով ինձ մենակ ես մեծացրել:

-Ձայնդ չլսեմ:Հորտ անունն չտաս!!!

(Այսքան ժամանակ էր անցել,բայց Դավիդը չէր գրել:Մի գուցե փորձում է ինձ մոռանալ,բայց ես չեմ կարող նրան մոռանալ:Ես առանց նրա չեմ կարող ու անիմաստ է առանց նրա ապրելն...(Շատ երկար բարակ չեմ գրի,որ ձանձրալի չլինի)Մի խոսքով մայրս ամեն ինչ արեց,որ ինձ ամուսնացնի այդ տղայի հետ ու ամենացավալին այն էր,որ բացի նրա անունից ոչինչ չգիտեի նրա մասին:Մենք նշանադրվեցինք,ինձ ստիպողաբար ուղարկեցին նրանց տուն ապրելու ու այսքան ժամանակի ընթացքում ՆԱ մի անգամ չգրեց ու ես ուրախ եմ նրա համար:Երևի արդեն մոռացել է ինձ,էլ չի տանջվում:Երբ ես մտածում էի,որ նա կարող է երջանիկ լինի հիմար ապուշի ժպիտ էր հայտնվում դեմքիս:Դե հա ես էլի տառապում եմ ,ես էլի ատում եմ այս կյանքը ,բայց ես երջանիկ եմ այն մտքից ,որ նա է ԵՐՋԱՆԻԿ...Մի օր ես ստացա նամակ անծանոթ համարից: