Անավարտ սեր

7

Լավ վերջ,այսօր տխրելու օր չի:Ես մի ընտիր միտք ունեմ,արի (Ասաց Դավիդը և քաշեց ձեռքիցս,մենք հեռանում էինք ,չգիտեմ ուր էինք գնում,հանկարծ մենք կանգնեցինք:Դիմացս երեք մոտո էր կանգնեց:

-վարել գիտես?(Դավ)

-ՉԷ(ես)

-Ավելի լավ (Ես չհասկանալով ժպտացի:Նա նստեց ,իսկ ես նրա հետևում:Ձիգ բռնվեցի ու մենք գնացինք...)

-ուր ենք գնում?(ՀԱՐՑՐԵՑԻ ես)

-չգիտեմ:Դեպի Անորոշություն:Կարևորը երկուսով ենք:

(Ընենց կուզեի ,որ ասեր «կարևոր միասին ենք»-մտածեցի ես:Մենք հեռանում էինք քաղաքից,ավելի ու ավելի հեռու:Ես անվտանգ էի զգում նրա կողքին ինձ ,նույնիսկ Աննայի կողքը այդպես չեմ զգացել ինձ:Ես սիրահարվում եմ:Աաաաաա...Սիրտս հազար անգամ ավելի արագ է բախում,ես դողղում եմ նրա կողքին:Երեկոյան մենք վերադարձանք քաղաք:Դավիդը չթողեց ինձ գնամ մեր հյուրանոց,նա ինձ տարավ նրանց վարձով տուն:Այնտեղ Գարիկն ու Արամն էին:Մեզ դիմավորեցին ու երբ ինձ տեսան երկուսի աչքերն էլ ճակատների վրա բարձրացան:Գարիկը ասաց:

-էս մանրապճեղն ինչ ա անում ստեղ?

ԻՍԿ Արամը:

-Մալադեց Դավիդ տղա:Երեք օր չանցաց արդեն աղջիկ ես տուն բերում...

-Լը երկուսդ էլ բերաններդ փակեք ու չբացեք մինչև չասեմ:

-լավ էլ պաշտպանում ես սրան:(Գարիկ)

-Սա չի,Բելլա է(Դավիդ)

-Դավիդ խնդրում եմ տար ինձ ստեղից(ասացի ես կամած ձայնով)

-ՉԷ:Դու կմնաս,թող փորձվեն ,բերաններն մի հատ բացեն...

Մենք բարձրացանք երկրորդ հարկ,մտանք Դավիդի սենյակ:

-Դու էստեղ կքնես,իսկ ես բազմոցին:

-Չէ:Ես չեմ ուզում ,որ իմ պատճառով դու էնտեղ քնես:Ես կգնամ բազմոցին քնելու:

-Ու քո կարծիքով ես պիտի թողնեմ ,որ դու գնաս?

-ուրեմն երկուսս էլ էստեղ կքնենք:Բայց... (ես ցուցամատս բարձրացրեցի,ուզում էի ասել,որ չափերն իմանա ու մոտ չգա ,նա չթողեց շարունակեմ ու ի պատասխան ծիծաղեց ու ասաց:)

-Գիտեմ,գիտեմ:

Առավոտյան...