Silent Cuddle Buddy

Chapter 7- Future

Era's POV

"Yuck, like I'm really nahihiya whenever I'm with her. She's so baduy and walang kaclass class sa sarili. She talks so loud na akala mo nakakatuwa lahat ng mga sinasabi niya. Kung hindi ko lang kailangan yung report, saka mga projects, bakit pa ako magpapakahirap na pakisamahan siya 'no?", narinig niyang sabi ng kaibigan sa isa pa nilang kaibigan habang nag-ccr ang ito. Akala ata nila nauna na siyang umalis ng campus dahil nagpaalam na siya sa mga ito. Pero bigla siyang nakaramdam ng pagkaihi kaya nagpunta siya sa cr. Nasa may pinakadulo siyang cubicle.

Napakuyom siya ng kamao. She never really expected to hear that from her. After all, they've been friends for 2 months. Akala niya totoo itong mga kaibigan. Siguro masyado siyang naive para mapansin na pinaplastik lang siya ng mga ito.

"Kanina nga, nung nasa mall kami. Lumalayo ako ng kaunti sakanya kasi sobrang nakakahiya yung damit niya. Like it's so baduy. Super baduy.", dagdag pa nito.

Napatingin tuloy siya sa damit. Para sakanya, maayos naman tingnan ang isang blouse na puti at pantalong straight cut at black shoes niya. Nag-aya kasi ang friend niyang mag-punta sa mall saglit kanina para bumili ng mga kakailanganin para sa group report. Hindi naman siya nito inaya. Pero ng marinig niyang pupunta ang mga ito ay nagboluntaryo siyang sumama.

"I think we just have to put up with her for the meantime", sagot naman ng isa pang kaibigan.

"Kahit naman ganun siya. Matalino at marami siyang alam. Magagamit natin siya sa mga activities sa school. Pwede natin siya pagawain ng mga projects natin", dagdag nito.

"Kaya chill lang", dagdag pa ng isa.

Kaya pala, napansin niyang panay ang pasimpleng layo nito sa kanya kanina habang naglalakad sa mall. Ikinahihiya pala siya nitong kasama.

They're bunch of rich spoiled bratinellas.

Napakuyom siya ng kamao.
Hinayaan muna niya silang makaalis saka siya lumabas ng cubicle.

---

Nagising si Era na pawisan.
Napanaginipan na naman niya yung nakaraan.
Imbes na isipin pa yung panaginip, nagpunta nalang siya sa kusina para uminom ng tubig. Pero laking gulat niya ng makitang nakatayo sa harap ng kalan si Brent.

"Brent?"

"Ah eh hi! I was just... I want to... I'm cooking", nauutal na sagot nito.

"Paano ka nakapasok...?", natigilan siya sa sariling tanong. Yeah right, she forgot he has a spare key.

"Cooking, pero walang apoy?", nakataas ang kilay na sabi niya.

"Hindi ko kasi kabisado to!", nagkakamot naman ng ulong sabi nito.

Nilapitan ko ito at ako na nagsindi ng kalan. Kanin pala ang lulutuin niya.

"Ano bang kailangan mo? Bat ang aga mo mangbulabog ng bahay ng may bahay?"

"I just want to ask you out on a date", lumapit ito sa akin at niyakap ako mula sa likuran.

Back hug.
Crap!
My heart skipped a beat.

"Thank you.", sabi nito kasabay ng paghalik sa gilid ng aking pisngi. 😶

"For what?", humarap ako sakanya para makita ang mukha niya. Hindi parin niya inaalis ang pagkakayakap sa bewang ko.

"Dahil kinakausap mo na ako. I love hearing your voice"

Iniipit niya ang ilang takas na buhok sa aking tenga.

I just looked at him.

"I may not know everything about your past... but I want to be in your future. I'm serious about my proposal Era. I want to create happy future with you. Let's create one Era...", and then he kissed me...

To be continued....😚😙😘