Μή Φύγεις Ποτέ {girlxgirl}

Ξανά μαζί;

Η Χρυσαυγή κοκκάλωσε και μόνο στο αντίκρισμα των γνώριμων αυτών ματιών. Ένιωθε κάθε κομμάτι του σώματός της να παραλύει και η καρδιά της χτυπούσε πια σαν τρελή, καθιστώντας την ανίκανη να αντιδράσει, να κουνηθεί ή να μιλήσει.

Από την πίσω πλευρά του παραθύρου, η Δανάη φαινόταν εξίσου έκπληκτη και ταραγμένη, όμως εκείνη κινήθηκε αργά προς το παράθυρο για να βεβαιωθεί ότι έβλεπε καλά και ότι δεν ήταν απλά κάποιο κακόγουστο αστείο ή παιχνίδι της φαντασίας της. Ο χρόνος έμοιαζε παγωμένος και η Χρυσαυγή αισθανόταν πως κάθε δευτερόλεπτο ήταν σαν να περνούσε ένας αιώνας και η κάθε εξέλιξη να γίνεται αφύσικα αργά. Αφού όμως συνειδητοποίησε πώς το χέρι της Δανάης είχε φτάσει μερικά εκατοστά από το σημείο που άνοιγε το παράθυρο, μηχανικά άφησε το γράμμα πάνω στο περβάζι και πήδηξε άγαρμπα από την σκεπή με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία της και να σωριαστεί στο έδαφος. Οι παλάμες της και τα γόνατα της άρχισαν να αιμορραγούν και ένιωθε έναν έντονο πόνο στον αστράγαλό της. Παρόλα αυτά κουτσαίνοντας, σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε μα η φωνή της Δανάης που τώρα πια ακουγόταν από πίσω της, την έκανε να επιταχύνει ακόμα περισσότερο.

Φοβόταν όσο τίποτα άλλο να την κοιτάξει πια στα μάτια, να της μιλήσει και πόσο μάλλον να απολογηθεί. Λίγα λεπτά μετά, η Χρυσαυγή κρύφτηκε πίσω από ένα μεγάλο δέντρο με αποτέλεσμα η Δανάη να σταματήσει να τρέχει και αντί αυτού άρχισε να κοίτα διερευνητικά γύρω της, κρατώντας το γράμμα της Χρυσαυγής στο δεξί της χέρι και αναζητώντας την απεγνωσμένα. Η Χρυσαυγή παρακολουθούσε τις κινήσεις της μαυρομάλλας κοπέλας, σιωπηλή αλλά και τόσο θορυβώδης ταυτόχρονα, αφού ο ήχος της καρδιάς της που χτυπούσε ανεξέλεγκτα ήταν τόσο δυνατός που θα μπορούσε να την κουφάνει. Η Δανάη παράτησε μετά από λίγο την προσπάθειά της και κάθισε λυπημένη κάτω από ένα δέντρο που ήταν πολύ κοντά σε αυτό που κρυβόταν η Χρυσαυγή. Ξεδίπλωσε προσεκτικά το ήδη τσαλακωμένο χαρτί και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα άρχισε να διαβάζει.

Αρχικά διάβαζε ανέκφραστη το γράμμα, μα όσο συνέχιζε τα μάτια της άρχισαν να βουρκώνουν και αφού τελείωσε, έβαλε το χαρτί πάνω στο σημείο που βρίσκεται η καρδιά και ψιθύρισε: "Μα και γω σ' αγαπώ...μακάρι να μπορούσα να σου το πω"

Εκείνη την στιγμή η Χρυσαυγή, αφού άκουσε τα λόγια της Δανάης, ένιωσε μια απίστευτη ευτυχία να την διαπερνά και έτσι δεν άντεξε άλλο. Ξεπρόβαλλε πίσω από το δέντρο και έτρεξε πρός την κοπέλα που τόσο είχε ερωτευτεί, την πλησίασε και την αγκάλιασε σφιχτά.