Μή Φύγεις Ποτέ {girlxgirl}

Απόδραση

Περπατήσαμε αργά προς το σπίτι της Χρυσαυγής συζητώντας για την ζωή στο Νότιο και το Βόρειο χωριό υποσχόμενες πως θα κρατούσαμε μυστικό από τους γονείς μας το ότι βλεπόμαστε. Άλλωστε εάν το μάθαιναν ίσως να μην μας επέτρεπαν να ξαναβρεθούμε ποτέ.

Με αυτά και με εκείνα η ώρα πέρασε πολύ γρήγορα και φτάσαμε τελικά στον προορισμό μας. Έμεινα έκπληκτη από το μέγεθος του σπιτιού της. Ήταν σαν κάστρο, με κήπο και πανέμορφα λουλούδια φυτεμένα σε αυτόν. Είχα μείνει ακίνητη για αρκετή ώρα μέχρι που ένιωσα ένα σκούντηγμα στον ώμο.

"Έλα, θα το ξαναδείς το σπίτι, μην ανησυχείς!" Είπε παιχνιδιάρικα η Χρυσαυγή και με αγκάλιασε.

Ένιωσα τόσο όμορφα για άλλη μια φορά μέσα στην αγκαλιά της. Βυθίστηκα τόσο πολύ στο συναίσθημα που όταν με άφησε έχασα την γη κάτω απ' τα πόδια μου. Κυριολεκτικά. Έχασα την ισορροπία μου και μετά από μερικά βήματα έπεσα για άλλη μια φορά στο χιόνι.

"Φαίνεται ότι εσύ και το χιόνι δεν θέλετε να αποχωριστείτε." Είπε γελώντας και μου έδωσε το χέρι της για να σηκωθώ.

Γέλασα και την κοίταξα κοκκινίζοντας. Ήταν τόσο όμορφη...

"Στις δύο το πρωί, αύριο βράδυ, στον βράχο που σου έδειξα."

Έκανα μερικά δευτερόλεπτα να καταλάβω τι εννοούσε. Μιλούσε για τη νυχτερινή απόδραση. Ναι, θα πήγαινα, ήμουν προετοιμασμένη.

Έγνεψα καταφατικά, με μια δόση δισταγμού μέσα μου γι αυτό που επρόκειτο να κάνω. Δεν είχα συνηθίσει να παραβαίνω τους κανόνες της μητέρας μου και ήμουν πάντα πιστή στις εντολές της. Μα μόλις συνάντησα την Χρυσαυγή ένιωσα πως όλα άλλαξαν, ήταν σαν να μεγάλωσα, σαν να ωρίμασα ξαφνικά. Σαν μια σπίθα να άναψε μέσα στο μυαλό μου, ξυπνώντας όλες μου τις αισθήσεις. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου συνέβαινε, δεν είχα ξανανιώσει ποτέ έτσι.

Μετά από λίγα λεπτά, αφού έγιναν οι απαραίτητοι αποχαιρετισμοί, πήρα το δρόμο του γυρισμού προς το σπίτι μου. Και ναι, δεν μπορούσα να σταματήσω να την σκέφτομαι. Ερχόταν επανειλημμένα στο μυαλό μου η εικόνα της, τα πανέμορφα μάτια της, η φωνή της, το σώμα της αφού τα πάντα πάνω της ήταν μαγικά. Πόσο μάλλον η ψυχή της. Η σύνδεση που ένιωσα ίσως να μην ήταν τυχαία, άλλωστε είχα ακούσει την μητέρα μου να λέει πολλές φορές πως κάποιοι άνθρωποι είναι γραφτό να έρθουν στην ζωή σου, άλλοτε κάνοντας την καλύτερη, άλλοτε δυσκολότερη μα ποτέ χειρότερη αφού έχουν την δυνατότητα να σε κάνουν τελείως διαφορετικό άνθρωπο, καλύτερο, πιο ώριμο.