Hey, I'm Mr. Top

Chapter 3 - Anti Social Freak

Chapter 3 - Anti Social Freak

Tristan's P.O.V.

Lumipas ang mga buwan, ugong ugong parin ang eskandalong kinaharap ko.

Halos bugbugin ako ng tanong ng mga kakilala ko kung ano ba nangyare sakin at ako daw ay naging dakilang bottom?

Gwapo naman daw ako, maganda katawan, matalino at magaling na libero ng volleyball team.

Pero bakit daw hinayaan kong na nakipagtalik ako sa kapwa ko lalaki? And the worst! Hindi biro yung laki nung pumasok sakin!

Tang ina, ginusto ko ba yon? Atsaka sinong mag aakalang highschool student lang din pala yung kumag na nanamantala sakin?!!! Kasing edaran ko! 15 years old!!! Tingin ko nga 3rd year lang din sya gaya ko. Hay buhay!!!

Pero kahit na katiting na paliwanag. Walang lumabas sa aking bibig. Gaya ng inaasahan, Naging tahimik ako.

Unti unting nagbago ang pananaw ko sa mundo.

Naging freak ako. Hindi na ako yung dating Tristan.

Ako na si Mister Bottom na anti social na freak.

Buong taon ko sa highschool. Ako ay dakilang walang imik. Sasagot lang kapag kinakausap ng teacher o kapag may recitation at mahahalagang bagay lang.

Nag quit na rin ako sa volleyball team.

Aanhin ko ba ang sports kung sinusuka naman ako ng team ko. Ano pa saysay di ba?

Nagbago na din imahe ko. Kung dati puro bola hawak ko, ngayon Puro libro na lang ang bitbit ko. Tapos mini ipod mp3 lang na nabibili sa tyangge ang kapartner ko. Kung dati tambayan ko ay mini park at club room, ngayon, tumatambay na lang ako mag isa sa gilid ng hagdan.

Simula nang maganap ang eskandalo, akala ko makikick out na ko sa school. Pero pasalamat ako dahil hindi ito nangyari, kung hindi pa nagmakaawa sila nanay sa principal namin eh baka di ako makagraduate ng high school.

Syempre, ako lang ang nag iisa nilang anak kaya naiintindihan ko magulang ko.

Kaya nga ang ginagawa ko na lang ay ang pagsisipag sa pag aaral dahil yun ay alay ko sa pagsasakripisyo nila sakin.

Kung dati tambay at batugan. Ngayon Natuto na rin akong magbanat ng buto sa murang edad. Nagtatrabaho na ko bilang hardinero sa isang flower garden sa kalapit na barangay namin. Ayos lang naman ang sweldo, sapat na para magkabaon sa pang araw araw. Atsapa, Dito, tanging bubuyog lang kausap ko. Iwas pa ko sa magulong lipunan.

Halos nakakalimutan ko na ang karanasang iyon, pero nangangamba akong mas marami pa ang makaalam, hayagan kasing nakakalat ang video na yun sa mga porn site yon kainis!!!!

Naiinis lang ako, sumang ayon naman ako sa kagustuhan nila na manahimik ako, pero bakit may kumalat na video? Para saan pa at pinakalat yon? Akala ko ba ayaw nila masira image nila? Ay, masirang image? Halos mukha ko at ari ng lalaking yun ang laman ng video kaya panong masisira image nila. Punyeta nga naman.

Balibaligtarin ko man ang mundo, nadumihan na inkredibilidad ko, sila hindi. Ang galing diba? Maging buong pamilya ko nga nadamay e. Hahaha di na nga din ako na nangangarap na maganda sa buhay ko. Yung gusto kong maging mechanical engineer? Malabo nang mangyari yon. Walang tatanggap sa kagaya kong mahirap na nabahiran pa ng putik.

Kontento na ko sa kung anong meron ako. Ganto na lang siguro kahahantungan ng gaya ko.

Wushu! Hayaan ko na nga lang mga tsong, may awa ang Diyos, alam kong di pa rin nya ko pababayaan.

Hay nako! Bat ba ang dami kong iniisip? Ang kailangan kong intindihin sa ngayon ay ang nalalapit kong graduation bukas! Hahaha yun oh!!! Nakakaraos kahit papaano! Salamat at sa wakas! Highschool graduate na din ako!!

--------------------------------------------------------------------------------

Kinabukasan...

Ayun e, Nakapagbow din ako sa wakas sa gitna ng stage na suot ang toga na hanggang ngayon ay di ko pa nababayaran hahaha. Walang may pake.

Hawak hawak ko na din sa wakas ang diploma este binilot na puting papel.

Bukas pa daw ibibigay yung totoong diploma kapag bayad na sa graduation fee. Hayahay tang inis! Buhay estudyante nga naman..... Hashtag ganyan talaga sa public O.O

Pero sa kabila ng lahat, Kahit na ganon kinahantungan ng buhay estudyante ko. Nagpapasalamat ako dahil kahit papano napasama ako sa top. Hahaha ako yung pang 10 hahaha. Okay na din yun. Alam ko namang di ako ma-o-honor since di na ko sumasali sa mga extra curricular activities. Pirmis na academic lang ang focus ko.

Anyway, habang nagtatalumpati yung principal namin, ipinagmamalaki nya yung naging valedictorian namin. Aba. Nagpantig tenga ko. Pinatamaan ako.

"Palakpakan natin ang ipinagmamalaking valedictorian ng ating paaralan na walang bahid ng issue at hindi nasasama sa mga eskandalo at hindi naninira sa reputasyon ng ating paaralan..."

Tang inis!! Sarap humiyaw ng " E GAGO KA PALA EH! GINUSTO KO BA YON HA?!!"

BWISIT DI BA?!!

Pero nagtimpi pa rin ako..

Matatapos na ang programa nang laking pagkamangha ng buong paaralan ang pagpasok ng isang magarang sasakyan. Yayamanin ang style nung kotse.

Panay ang silip ng lahat sa hindi inaasahang panauhin. Maya maya, sinalubong ng principal namin yung isang babaeng maganda na may bitbit na envelope. Nagtataka kami kung sino yun, kumpleto naman na yung guests para sa graduation ngayon.

Napataas ang kilay nung principal namin nung makita ang laman ng envelope na iniabot sa kanya. Naku-curious tuloy kami...

Maya maya pa, nagkibit balikat lang ito at inagaw ang mikropono sa valedictorian namin

"Ahmm sorry for the interruption but I have here an envelope coming from the Administrator of University of the West... May I call on the attention of Mister...Tristan Umali."

Teka pangalan ko yun ah!! Bakit ako tinawag. Shit naman oh!!!! Hirap pang bigkasin ni sir yung pangalan ko. Ano kaya yun? Nakatingin tuloy sakin ka batchmates ko. Arggh!!! Ayokong laging tinitingnan ng marami!!!

"Uhmm mister Tristan Umali..... Ang University of the West ay nagpadala ng liham para sayo. Sabi dito, they granting you a Full scholarship para sa pag aaral mo ng kolehiyo. Libre ang lahat ng mga kakailanganin mo hanggang sa makagraduate ka. You just need to sign this certification."

WHAT?!!! ANO DAW??? ANONG HIMALA ITO????!!!!!!

NAG WALK OUT YUNG PRINCIPAL NAMIN!!!! TOTOO BA NARINIG KO? PERO PAPAANO AT BAKIT AKO PA?!!!

Nagsimula na naman ang chismisan. Napaiyak ang magulang ko sa balitang natanggap

TOTOO BA TALAGA TO?!! HINDI KO INAASAHAN TO, OH LORD! THANK YOU!!

ALRIGHT!! MAKAKAPAG ARAL NA KO!!!!

HELLO COLLEGE!!!

HELLO NEW LIFE!!!

Pero...seryoso, totoo bang nangyayare to???