Sensizliğin verdiği acıyla başlıyorum sözlerime
Hasret dolu günlerime, hüzün ektim bugünde
Sen gülünce dünyası değişen bu yüreğe,ben diyemem artık o gitti gelmez diye
Şimdi uzaklardasın, hasretim sesine, gülüşüne, gözlerine
Yılzdızları saydım dün gece, elimde sönük bir izmaritle
Hani ölüm bile ayıramazdı, hani kıyamazdı kimse bize
İhanetide tattım ellerinden, acımadın bu yüreğe gülüp geçtin önünden
Şimdi denizler yağmur olsa yağsa gökten, hasretim bir nehir gibi dolup taşar yeniden
Sebepsiz yere dalıp gitmek başlarda güzeldi, senin en ufak homurdanışın beni hayli üzerdi
Her gece ârafın orta yerinde kala kalırım
Bilirim fayda getirmez ama ben hayalsizce yaşarım
Aşarım kendimi bazen, sığmam bu yüreğe taşarım
Hasretimi soğuk kış gününde bir çayla yaşarım
Sağanak yağışlı gözlerim, tek tesellim senin sevgin
Âhımı aldın hasretliğim, böyle nasıl yaşarsın
Gel demeye yüzün yok, ancak halimi görsen acırsın
Aramızda engel çok, dağlar, yollar, seni bana kötü anlatanlar
Seni hep okuduğum kitaplarda buldum
Bir gün aşkından can veren ferhatta,bir günse aşkından çöllere düşmüş mecnunda
Fakat aramızdaki engeller ve mesafeler belli
Sen karşı rafta duran romanın şirini, bense daha henüz biteremediğim hikayemin keremi
Ben, beklemeyi seçtim, gelmeyecek olana, hasret kokana
Ve bugün söylenen bütün güzel sözler sana.
-Sayın Anon
