Never Enough

Prologue

"Oh well, that's true." sabi ko kay Ash na siyang ikinatawa niya.

"Gaga ka girl. Over sa confidence, eh?" Sabi niya pabalik.

"Ang cheap naman kasi ng mga kalaban ko kaya there's no doubt na ako talaga ang mananalo dun. " binalingan ni ashley ang phone niya bago sumagot sakin.

"Malay mo may mas magaling pala sa'yo? Wag kang pakakasiguro girl." napairap nalang ako sa tugon niya sakin.

"May mas gagaling pa ba sakin? This smartness that I have runs in our blood. Nagtataka na nga ako kung kadugo ba talaga kita eh." sabi ko habang nilalaro ang dulo ng buhok ko.

"F*ck you!" sabay taas pa niya ng middle finger niya

Natawa nalang ako ng makitang napikon siya sa sinabi ko. Pikon talaga itong cousin slash bff ko.

Sabay kaming napalingon ni Ashley ng may kumatok sa pinto ng room niya.

"Claireyyy!" Masayang nilapitan ko ang babaeng tumawag sa pangalan ko.

"Tita! How are you?" Ganting bati ko at nagbeso-beso pa kami.

"I'm fine! I've heard about the news. Is it true? You're representing your school for International Quiz Bee?" napangiti ako sa tanong niya.

"Yes, tita! I'm excited na nga po eh. It will be held at US this coming January!" kitang-kita ko ang galak sa mga mata ni tita. "I'd be flying to US next week." pagpapatuloy ko pa.

"Next week? July palang ngayon ha? Bakit ang aga naman ata?" kunot-noong tanong ni tita.

"Eh tita syempre may review class pa ako sa US kahit na 100% sure win na ko." Natatawang sabi ko. "Alam na rin ito ni mom and dad and they're very glad about this." dugtong ko.

"Goodluck Claire. We'll always be right here for you." Nakangiting sabi niya

"I know tita--"

"Group hug!" Sigaw ng loko-loko kong pinsan.

"Are you going to have lunch here?" Tanong sakin ni tita at agad naman akong tumango.

"And because of that you have to cook Cordon Bleu and Cookies for us, mom!" Sabi ni ashley.

"Ofcourse, sweetie!" Masayang sabi ni Tita kay ash.

Lumabas na ng room ni ashley si tita at kaming dalawa na naman ang naiwan.

Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko at nag-type ng message kay mom na dito muna ako kila ashley maglulunch.

"Does he know about this?" Natigilan ako sa tanong ni ashley.

Mapait akong napangiti. Para saan pa? He lied to me. He cheated.

"He doesn't have to know." sabi ko.

"I know you still love him despite of everything. Because if you don't, you should have broke up with him when you saw him cheating. But claire, you didn't." Natahimik ako sa sinabi ni ashley.

She's right. Kahit na niloko niya ako ay hindi ko parin magawang makipaghiwalay sakanya. Ba't ba ganito? Hanggang kailan ba magiging ganito? Hindi ko na kaya. Pero mas hindi ko kakayanin ang mawala siya.

F*ck this thing called love.

"Isa sa rason kung bakit ko tinanggap ang offer na maging representative ng school natin is because I need a break. I need a break from all the pain he've caused me. I need to refresh my mind and probably.. my heart." pag-amin ko.

Nakakatawang isipin na kung sino pang nagmamahal ng totoo, siya pang ginagago. Pero mas nakakatawang isipin na ginago ka na nga, minahal mo parin ng buo.

"Are you sure about this?" Nag-aalala ang mata ni ashley na nakatingin sakin.

"Yes, I am."

"I'm always here for you cous, bessy, sissy. Whatevs." Natawa kaming dalawa at nagyakapan.

"Pero girl, pano nalang kung wala ka nang babalikan pa?"

Muli na naman akong natigilan sa tinanong ni ashley

"Kung mahal niya talaga ako, maghihintay siya kahit gaano pa katagal."

"Paano siya maghihintay kung wala ka namang iniwang kasiguraduhan na babalik ka pa? Masakit maghintay ng walang pinanghahawakan. Siguro mas maganda kung magpapaalam ka muna sakanya."

I'm sorry. Pero di ko kayang magpaalam sakanya. Pakiramdam ko di na ako makakatuloy sa pag-alis ng bansa pag nagpaalam ako sakanya.

I'm sorry, Vince. I'm so sorry.

Wag kang mag-alala, babalik ako sa'yo.