Ποιος; [Βιβλιο 2: Harvard University]

7ο κεφάλαιο

Η Ariana έκλεισε τη γραμμή αναστατωμένη και πηγε στο ντουλάπι με τα φάρμακα οου υπήρχε διπλα από το κρεβάτι της να πάρει ενα ηρεμιστικό και ενα παυσίπονο μιας και είχε πονοκέφαλο. "Λοιπόν τι έγινε; " Ρώτησε η Laura αλλα η Ariana την κοίταξε μόνο χωρις να της απαντήσει.  "Θα μου πεις η θα με σκάσεις; " "εντάξει θα σου πω. Μου λεει πως για να μου πει θα πρέπει να τον επισκεφθώ". "Δεν θα σαι καλα που θα πας εσύ εκει. Να σε σκοτώσει". "Δεν θα το κάνει". "Γιατι; " "γιατί σε εμενα βασίζεται η ελευθερία του". "Ποια ελευθερία του μου λες κορίτσι μου;  Αφου αυτος ειναι κλεισμένος στη φυλακή ισόβια και δεν θα βγει ποτε ουτε καν για να θαφτεί που λεει ο λογος!  Εχει ελπίδες πως θα αφεθεί ελεύθερος; " "Με απείλησε πως αν δεν κανω κατι για να ελευθερωθεί δεν θα μου πει τίποτα" "Ε ωραια ας μη σου πει. Θα μάθουμε μόνες μας οπως Πέρσυ ". "Ναι αλλα μέχρι να μαθουμε ο κλόουν θα συνεχίσει να σκοτώνει κοσμο χωρις να έχει καποιο ιδιαίτερο πρόβλημα". "Ναι ομως δεν μπορείς να διακινδυνεύσεις τη ζωη σου και να πας να τον βρεις!  Ασε που πάνω στην αμηχανία εισαι ικανή να συμφωνήσεις σε ότι και να σου πει". "Μα θα εχω εσενα να με συνεφέρεις οταν κάνω λάθος". "Τι εμενα;  Που εμένα; " "θα ερθεις και εσύ μαζι μου εννοειται! " "Εγω;  Απο που κι ως που;" . Η Laura ηταν τρομοκρατημένη. Δεν ειχε καμια ορεξη να πηγαίνει να επισκέπτεται εγκληματίες στις φυλακές. "Βρε Laura ειναι ο μονος τροπος να μάθουμε τι στο διαολο συνβαινει παλι". "Πιστεύεις πως θα σου πει την αλήθεια; " "να σου απαντήσω ειλικρινά.  Δεν ειμαι. Αλλα θα εξετάσουμε και το ενδεχόμενο να λεει αληθεια και ψέμματα". Η Laura πηγε και αυτη στο ντουλαπάκι και πήρε ενα ηρεμιστικό. Εκατσε στην πολυθρόνα και αρχισε να κοιτα το ταβάνι. "Λοιπόν αύριο θα παμε στις φυλακές αρρένων και δεν θα μου φέρεις καμια αντίρρηση". "Μα αύριο εχουμε μάθημα ανατομίας και η κυρια Jude δεν θέλει να χάνουμε παραδόσεις". "Δεν πειράζει για μια φορά θα ειναι. Πάμε μαθαίνουμε ότι ειναι να μαθουμε και φεύγουμε κκ ξναερχομαστε εδω. Εντάξει; " "ουφφ εντάξει ". Της απάντησε η Laura αναστεναζοντας.
Η ωρα ηταν περασμένη και η Laura ειδε κάτσει εκει μαζι της. "Ο Gregory πως και δεν ηρθε να σε δει; " ρώτησε καποια στιγμη η Laura. "Συνήθως έρχεται λιγο πιο αργα για να μην καταλάβουν πως έρχεται καθημερινά. Δεν θελει βλέπεις να μάθουν όλοι πως εχει δεσμό με μια φοιτήτρια γιατι δεν επιτρέπεται κανονικά". "Ααααα" . Η Laura κοίταξε την Ariana με ενα πονηρό ύφος και της ειπε " νομιζω πως ξερω το κάνετε το βράδυ εεε; " τη ρώτησε. Η Ariana κοκκίνισε και την έσπρωξε με το μαξιλάρι. Αμεσως τα δυο κορίτσια αρχησαν να γελάνε και να φωναζουν.
Στο μεταξυ στις φυλακές αρρένων ο Jonathan ηταν πολύ ικανοποιημένος και χαρούμενος. Ειχε καταφέρει να κανει την Ariana ενα πιόνι στο παιχνίδι του. "Καλα λενε πως οι κατα συρροή δολοφόνοι ειναι πανέξυπνοι!" ελεγε και ξανάλεγε με κλειστά φόντα για να μην ακουστεί. "Θα την κανω εγω... Να τρέχει και να μην φτάνει! " έλεγε γελώντας. Κάποια στιγμή ηρθε ο φρουρός για να τον φυλάει για το βράδυ. "Γεια σου κύριε αστυφύλακα! " του είπε ο Jonathan ειρωνικά. "Δε μας χέζεις νούμερο 199.256; Εχεις όρεξη πάλι να σε τρέχω στη διεύθυνση και να πηγαίνεις στην απομόνωση; ". Ο Jonathan δεν άντεχε αλλο και ύψωσε τον τόνο της φωνής του τοσο πολύ που ακούστηκε και στον πάνω όροφο. "Καλύτερα στην απομόνωση παρα σε αυτο το στενό κελί που με εχετε βαλει!  Δεν αντεχω να ειμαι σε ενα ασπρο μικρο και ταυτόχρονα σκοτεινό μερος!  Ολα μου φαίνονται ιδια!  Τίποτα δεν εχει νοημα πια για μενα!   Κανω δυο βήματα και κουτουλάω στο πλαστικό γαμωτζαμι που μου έχετε βαλει!  Νιώθω λες και παιζω στο [Big Brother] με όλες αυτες τις κάμερες γυρω μου. Μόνο που εκει υπήρχε έπαθλο. Σε εμένα δεν υπάρχει κατι για το οποίο να αξιζει να μείνω εδώ και να ταλαιπωρούμαι! " ο Jonathan ηταν εκτος οριων και είχε γίνει κατακόκκινος απο το θυμό του. Ηταν τοσο κοκκινος που ο φρουρός πίστευε πως θα εκραγούν οι φλέβες του. Οσο για το κελί του ήταν αρκετά περίεργο και ιδιόρρυθμο. Ηταν κατασκευασμένο απο εναν ανθρωπο στη νοτια Αφρικη που κατασκεύαζε κελιά για λιοντάρια ωστε να μάθουν να ζουν πειθαρχημένα. Ηταν σχετικά μικρο σε πλάτος αλλα φαρδύ σε μήκος. Τα αντικείμενα επαναλαμβάνονταν σχηματίζοντας ενα κυκλικό ατελείωτο μοτίβο. Κρεβατι κενο κομοδίνο κενο συρτάρι κενο κρεβάτι κενο κομοδίνο κενο συρτάρι κενο. Τα επιπλα ηταν ολα δυο φορές μεσα για να δημιουργήσουν την αίσθηση του μοτίβου και να κουράζουν το ματι του κρατουμένου κάνοντας τον να πιστεύει πως επαναλαμβάνει τις καθημερινές του πράξεις συνέχεια χωρίς σταματημό. Μπροστά υπήρχαν 127 πλεξι Γκλας τζάμια που έκλειναν το χωρο και το καθε ενα ειχε γύρω στις 50 τρύπες για να μπαίνει οξυγόνο ενω παραδιπλα υπήρχε ενα μικρό πορτάκι για να βαζει ο φρουρός το φαγητό. Σχετικά με τις κάμερες υπήρχαν παντού σε καθε γωνία και σε καθε σημείο. Ολο το ταβάνι ήταν γεμάτο απο αυτές και το κόκκινο λαμπάκι καταγραφής γεγονότων που εμφανιζόταν στις κάμερες ηταν κατι που τον εκνευριζε αρκετά και του προκαλούσε νευρικότητα. "Αν δεν σκάσεις θα φερω το μηχάνημα ηλεκτροσόκ και θα σε ψήσω ζωντανό! ". Του φώναξε ο φρουρός για να τον κανει να ησυχάσει. "Α ναι;;  Για προσπάθησε! Ζούμε στον 21ο αιώνα και τετοια μηχανήματα εχουν απαγορευει να χρησιμοποιούνται .Ο νομος προστατεύει ακομη και τους φυλακισμένους σε τετοιοες καταστάσεις!". "Ξεχνας ομως μια μικρη λεπτομέρεια. Εσύ δεν εισαι φυλακισμένος. Είσαι απομονωμένος απο τους αλλους. Εχεις δικη σου περιφρουρηση.  Μονο εσυ εχεις 127 τζαμια μπροστά σου. Κανενας αλλος. Οποτε δεν σε προστατεύει κανενα δικαίωμα. Αχρηστε. Τελείωνε το φαγητό σου γιατί πρέπει να παρω το δίσκο". Ο Jonathan δεν εφαγε αλλα έβαλε τα κλάμματα και φώναξε "μα ειμαι άνθρωπος και εγω!  Μου εχει απομείνει αυτό το δικαιωμα και δν το χανω αυτο!  Μου αξιζει να δω το φως του ήλιου έστω και για λίγο! Εχω χασει την αίσθηση του χρόνου εδω μεσα. Ουτε ενα γαμημένο ρολόι δεν εχει!  Ούτε την ημερομηνία δεν ξερω!" "μαγκα μου κυλάει διαφορετικά ο χρονος σε αυτο το μερος. Και καλα θα κανεις να το συνηθίσεις. Οσο λιγότερο χρονο σου παρει τοσο καλύτερα. Αλλιως ξερεις τι θα ακολουθήσει". Του ειπε ο φρουρός και του εδειξε το ηλεκτροσόκ. Ο Jonathan ειχε αρχησει να χάνει το μυαλο του. Δεν ήξερε ποσο καιρο ήταν εκει. Δεν ήξερε τι καιρο έχει τι προϊόντα κυκλοφορούν στην αγορα. Δεν είχε δει απο τοτε που κλείστηκε εκει κάποιο τεχνολογικό αγαθό. Ουτε τηλεόραση δεν είχε. Ουτε του επιτρεπόταν να έρθει σε επαφη με τους άλλους κρατούμενους. Περνούσε τις μέρες και τις νύχτες μονος του. Χωρις να λεει τιποτα σε κανεναν. Γι αυτο κανόνισε να συναντήσει την Ariana. Για να την πείσει να τον ανεβάσει επανω στο φως του ήλιου.
Οταν τελείωσε το φαγητό του ο φρουρός του πηρε το δίσκο και έκλεισε τα φωτα. Θα ερχόταν ύστερα απο δεκα λεπτά. Μόλις εφυγε , ο Jonathan είπε. "Θα μου το πληρώσεις αυτο χαζοχαρούμενη τσούλα. Θα μου το πληρώσεις που μου πηρες τη μάνα μου, την αδερφή μου τον μπαμπα μου την ελευθερία μου. Εκει που δεν θα το περιμένεις θα σε εκδικηθώ. Και μην νόμιζες πως θα ξεμπερδέψεις αυριο. Οοχιι εχω σχέδια για σενα. Οπως και ο κολλητός μου".