Ποιος; [Βιβλιο 2: Harvard University]

23ο κεφάλαιο

"Χαθηκε; Πως χάθηκε;  Γιατι χάθηκε;" ρώτησε η Ariana μεσα στον πανικό της.  "Εγω θα σου πω;  Εσύ έπρεπε να μου πεις που τον ειχες και μαζι σου", της απάντησε ο αστυνομος Jerald. Η Ariana θυμήθηκε πως τον είχε μεταφέρει απο το δωμάτιο του στην τραπεζαρία και τοτε έγινε η δολοφονία και έτρεξε στο δωμάτιο της αφήνοντας τον εκεί. Αμεσως έβγαλε μια κραυγή θυμού. "Τι έπαθες; " ,ρωτησε η Laura. "Τον αφησα. Εγώ τον άφησα!  Θυμάσαι στην τραπεζαρία; ". "Ναι". "Τωρα τι θα γίνει; " , ρώτησε ο Lucas.  "Τώρα υπάρχουν δυο προοπτικές. Η δεν θα κάνει τίποτα κακό και θα το σκάσει, που το θεωρώ αδύνατο, ή θα αρχίσει να κανει αυτα που έκανε πέρσι". Η Ariana είχε καλύψει τον Lucas αλλα και τον αστυνόμο με την απάντηση της. "Ναι αλλα Ariana σου ειπα να τον έχεις υπο αυστηρό έλεγχο!  Εσύ άνετη και ωραία πηγες και στό δωμάτιο σου. Να πας δεν σου ειπα να μην πας προς Θεού. Αλλα πήγαινε μαζι με τον Jonathan, ή εαν δεν ηθελες να τον έφερνες σε εμενα! Τώρα τι κατάλαβες που τον χάσαμε;  Και αν μαθευτεί αυτο παρά εξω θα χασω και τη δουλειά μου". Ο αστυνόμος ηταν σε πλήρη σύγχιση. "Ηρεμήστε. Θα τον βρούμε εμείς", απάντησε η Laura και κοίταξε την Ariana ψάχνοντας μια θετική απάντηση στην πρόταση της. "Ναι θα τον βρούμε. Και ξερω και πως", ειπε η Ariana καθως περπατούσαν προς το πανεπιστήμιο.     […]

Ο Jonathan δεν μπορούσε να πιστέψει πως ηταν πλέον ελεύθερος. Μετα απο τόσους μήνες!  Ηταν και παλι ελεύθερος να σκοτώνει και να βασανίζει οπως του αρεσε. Βρισκόταν στο χωρο στάθμευσης όπου περίμενε το φιλο του να του βρει ενα μέρος για να μείνει και να κρύβεται. Οταν ηρθε μιλούσε μαζι με το μαγνητόφωνο σε περίπτωση κοριων. "Μπορείς να μεινεις στο δικο μου δωμάτιο. Δεν με υποψιάζονται εμενα". "Γιατι;". "Γιατί εχω παίξει τοσο καλα το ρολο μου". "Τι έχεις κανει δηλαδή; ". "Θα σου πω άλλη ωρα. Τωρα αυτο που προέχει ειναι να σε κρύψουμε κάπου". "Να σου πω...εσύ σκότωσες την Iris;". "Εμ ποιος αλλος; ". "Ε ο συνεταίρος σου". "Οχι οχι. Εγω. Της εκανα ένεση μορφίνης". "Αντε ρε!  Να φανταστώ. Με χρώμα ζαχαροπλαστικής για να μην το καταλάβει; ". Αμεσως αρχησαν να γελάνε και οι δυο. Ξαφνικά ακουσαν θορύβους. Ετσι έτρεξαν προς το μωβ βανακι,  δηλαδη το βαμμένο λευκό,  και μπηκαν μεσα. "Ξέρεις γιατί η Ariana ηθελε να βρει τοσο αυτο το βανακι;", ρώτησε ο φιλος του Jonathan. "Ε δεν ξέρω. Αλλα θυμαμαι που την άκουγα να το ελεγε. Εχεις κρύψει τίποτα μεσα;". "Για να πω την αλήθεια οχι". "Ε τοτε δεν ξέρω". Ξαφνικα ο Jonathan κοίταξε το πάτωμα. "Δεν μπορει!  Αποκλείεται. Αλλα και παλι μονο αυτο υπάρχει. Πρεπει να του το πω. Αλλα και παλι η Ariana ειναι τοσο χαζη που δεν θα το καταλάβει. Ποιον κοροϊδεύω. Η Ariana ειναι πανέξυπνη. Τα παρατηρεί ολα. Αλλα αν συνέβαινε αυτό τοτε θα το είχε ηδη παρατηρήσει και θα τελείωναν ολα".  Τις σκέψεις του διέκοψε ο φιλος του. "Τι σκέφτεσαι; ". "Κοιτα εδω", του ειπε δείχνοντας του το πάτωμα. "Ε και; Τι έχει;  Ενα απλο γυαλιστερό πατωμα ειναι. Δεν εχω κρύψει κατι μεσα". "Εσύ το αποκαλείς ενα απλο γυαλιστερό πάτωμα ομως αυτο μπορεί να σε προδώσει". "Γιατί;". "Δεν σου λεω. Αν εισαι πραγματικός σωστός δολοφόνος θα πρεπει να το ανακαλύψεις μόνος σου". Ο φιλος του το κοίταξε περισσότερο και κατάλαβε τι εκρυβε το πάτωμα. "Πως γίνεται αυτό; ". "Δεν ξερω. Σκότωσες κανεναν εδω μέσα; ". "Ναι μια φορα μονο. Τον Bryce. Εναν μαλακα ο οποίος ηθελε και γκόμενες. Οταν όμως τον πίεσα να παραδεχτεί πως δεν ειναι άντρας για να τον αφησω ήσυχο μια χαρά το παραδέχτηκε. Ετσι και εγω του τα 'κοψα και τώρα βρίσκεται στο δωμάτιο σφαγής". "Θυμασαι μηπως σε είχε αναγνωρίσει;". Ο φιλος του εκατσε και σκέφτηκε. Ο Bryce οταν τον μαχαίρωσε ηταν αρκετά τρομαγμένος. Ομως ύστερα οταν πλησίασε στην γωνια άλλαξε βλέμμα. Και μάλιστα πρώτα κοίταξε το πάτωμα και αλλαξε βλέμμα. Απο τρομαγμένος εγινε απορημένος. Τον είχε καταλάβει. "Ναι με ειχε αναγνωρίσει. Αλλα ευτυχώς δεν πρόλαβε να πει τίποτα σε κανεναν". "Κανεις λαθος. Ο Bryce ειπε στον Gregory να κοιτάξει το πάτωμα. Ολοι αμεσως κατάλαβαν πως εννοούσε αυτο εδω το πάτωμα στο βανακι γιατί εκει μεσα βρισκόταν οσο εσύ τον σκότωνες. Και γι αυτο η Ariana έψαχνε το βανακι. Για να κοιτάξει το πάτωμα". "Αρα εγω τι θα κανω; ". "Αστο πάνω μου. Εσυ φρόντισε να καλύπτεσαι οσο το δυνατόν περισσότερο". "Και εσύ τι θα κάνεις;". "Λεω να μην έρθω στο δωμάτιο σου. νομίζω όπου να ναι θα αρχίσουν να ψάχνουν δωμάτια για να με βρουν. Αν με πετύχουν στο δωμάτιο σου τοτε θα πρέπει να δώσεις εξηγήσεις". "Και που θα μείνεις; ". "Θα μείνω εδω. Θα εχω και χρόνο να τακτοποιήσω το ζήτημα με το πάτωμα". "Εντάξει. Εγω τωρα πρεπει να πάω πάνω γιατι έχουμε μάθημα ανατομίας". "Και εγω θέλω να ερθω μαζι σου". Ο φίλος του γέλασε. "Εσύ;  Εσύ δεν χρειάζεσαι μαθημα ανατομίας αγόρι μου. Εσύ τα ξέρεις ολα. Τα εχεις δει ολα,  τα έχεις βγάλει ολα, τα εχεις μαχαιρώσει ολα!". Ο Jonathan γέλασε απο ευχαρίστηση.Ο φίλος του εφυγε και εκεινος αρχησε να καλύπτει το πάτωμα. "Ωστε ετσι Ariana καλη μου. Εχεις και με άλλο πάτωμα να ασχοληθείς. Δεν σου εφτανε αυτο που σου ειπα εγω. Αλλα εσυ δεν μπορείς να δεις περα απο τη μύτη σου. Δεν θα καταλάβαινες το μυστικό του πατώματος της εισόδου του νοσοκομείου. Γιατι πολύ απλά δεν εχεις συνδυάσει το μυαλό και την καρδιά σου". […]