Հաջորդ օրը գնացի դպրոց:Դասարան մտնելուն պես տեսա Ջասթինին:Ինչպես պլանավորել էի'այդ օրը վարդի հոտով օծանելիք էի օգտագործել:Գնացի ու նստեցի նրա կողքին:Մի քանի վայրկյան անցավ և նա սկսեց հազալ, դա սկզբում շատ ծիծաղելի էր, բայց հետո...Հետո նրա հազը սկսեց շատ ուժեղանալ և նա առանց դադարի հազում էր,ապա սկսեց ծանր շնչել: Նա նայեց ինձ բարկացած հայացքով, կարծես թե հասկացել էր, որ ես եմ իր հազի պատճառը:Վեր կացավ , որ դուրս գա դասարանից, բայց ոտքերը թուլացան ու նա համարյա ընկնում էր, բայց հասցրեց բռնվել սեղանից և կանգնեց:Ուսուցիչը Ջասթինին ասաց, որ գնա բուժկետ, բայց նա հրաժարվեց ու նստեց տեղում:Ես ինձ վատ էի զգում, չէի մտածել, որ կարող է այդպես ծանր տանել ալերգիան, քանի որ ես ինքս էլ ալերգիկ եմ, բայց իմը այդպիսի հետևանքներ չի ունենում: Նրա հազը կրկին սկսվեց և ուսուցիչը նրան ստիպելով տարավ բուժկետ: Սարսափելի վիճակում էի... *Դասամիջոցին* Ես որոշեցի թաքուն գնալ և տեսնել , թե ինչպես է Ջասթինը:Հասա բուժկետ, թաքուն ու անձայն մոտեցա նրա անկողնուն,
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
աչքերը փակ էին...մի պահ սառեցի...որքան գեղեցիկ էր քնած~արևի ճառագայթները ընկել էին նրա դեմքին ու ինչ-որ աննկարագրելի նրբությունով էին պատել այն: Ուշքի եկա Ջասթինի ձայնից. -հերիք ա հիանաս ինձանով կսիրահարվես~ Չկորցրեցի ինձ ու պատասխանեցի. -երբեք!չերազես ! -լավ, լավ -սկսեց ծիծաղել: -ինչ ես ծիծաղում?! լուրջ եմ ասում, ես երբեք չեմ սիրի քո նման չոր ու կոպիտ մարդու, ու կապ չունի որ դու շատ սիրուն ես! -հիմա էդ կոմպլիմենտ էր? Թե վիրավորվեմ? -էդ արդեն դու որոշի! -լավ, բա ինչի ես եկել? Ես շփոթվեցի, սկզբում որոշել էի թաքուն գալ և իմ պլաններում չկար այն, որ Ջասթինը կնկատի ինձ: -դ...դեեե... -դե? -դե անցնում էի ուղղակի ու տեսա քեզ... -տեսար ու որոշեցիր հիանաս?,-քմծիլաղ տվեց: Ես բարկացա ու չգիտեմ ինչու վազեցի նրա անկողնու մոտ,որ հարվածեմ նրան..բայց...բայց նա հասցրեց բռնել ձեռքս ու քաշել դեպի իրեն: Ես ու Ջասթինը հայտնվեցինք ընդամենը մի քանի սանտիմետր հեռավորության վրա:Ջասթինը մոտենում էր ինձ ավելի ու ավելի շատ~
Սիրտս սկսեց արագ խփել, ..թվաց թե հիմա կհամբուրի...
