Հենվեց պատին ու ասաց. -Նորեկները լրիվ իրանց չափերը անցել են...ոչ շնորհք կա, ոչ բան ... -ինչ???հլը խոսալը!!!գալիս ես, մեջքիս խփելով անցնում ես...փոխանակ ես տենց խոսամ դու ես բան ասում? -սրանից հետո ինձանից հեռու քայլի, որ սենց բաներ չլինի ...ու հենց ինձ կտենաս նենց անցի, որ քեզ չնկատեմ...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Ես էլի չհասցրեցի պատասխանել, երբ ինչ-որ տղա, հավանաբար նրա ընկերը հեռվից կանչեց. -Ջասթին?չես գալիս,մեռանք սպասելով... Նա գնաց: Ես բարկացած քայլում էի ու մտածում. 《Փաստորեն Ջասթին հա? Լաաավ...դե սրանից հետո կտեսնենք, ով ումից հեռու կմնա..》...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Գնացի դասարան , դասղեկը ինձ ներկայացրեց դասարանին ու ասաց, որ նստեմ ազատ նստարաններից մեկին: Ես գնացի ամենավերջին նստարանին, որտեղ ոչ ոք չկար նստած և միայնակ նստեցի: Բայց հենց նույն նստելուս պահին մի աղջիկ կողքի շարքից ասաց. -լսիր նորեկ~ -Էննի! -ինչ? -ոչ թե նորեկ այլ Էննի! Նա զարմացավ կոպիտ խոսքիցս(դեռ կհասցնի սովորել) բայց ամեն դեպքում շարունակեց խոսքը. -Լսիր էննի ,քանի շուտ է տեղափոխվիր այդ նստարանից... -ինչի? Լավ էլ հարմար ա... -Էդտեղ նստող տղան չի սիրում իր նստարանը կիսել ուրիշի հետ,նրանից արժե վախենալ... -Ուրեմն ստիպված կլինի կիսել...ես վախենալու ոչ մի բան չունեմ... Նա հուսահատ հայացքով գլուխը թեքեց : Սկսվեց դասը: Պատմություն էր, ևս մի ձանձրալի ժամ: Դասից անցել էր 20 րոպե, երբ դասարանի դուռը բացվեց ու ներս մտան այդ անտանելի երևույթը ու նրա ընկերը...
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
բարկություն զգացի ներսումս...էլի??..այդ հիմարը!ինչ է անում էստեղ! ... -Էլի ուշանում եք տղաներ... Նրանք ոչինչ չպատասխանեցին...նրա ընկերը նստեց իր տեղում, իսկ Ջասթինը եկավ որպեսզի նստի, բայց...
