Gigantyczny miecz, długi na ponad dwa metry i szeroki na co najmniej pół położono wzdłuż powalonego drzewa. Obwiązana szczelnie bandażem klinga wywołała w Kitsune mieszankę zdziwienia, gniewu, konsternacji i uczucia, któremu najbliżej było do zdziwienia. Gdzieś już ją widziała. Na pewno. Poza tym niepokojącym szczegółem polana była spokojna i piękna. Żadnych śladów walki czy ludzkiej działalności. Nie dawało jej to spokoju. Było zbyt idealnie. Zbyt słonecznie i nienagannie. Tak... nieskazitelnie, aż nienaturalne. Nic jednak nie łamało praw natury. Drobniutkie, żółte kwiatuszki zdobiły zieloną murawę. Jeśli byłaby to iluzja to perfekcyjna, a taka nie istnieje. Chyba, że... Popatrzyła na towarzysza. Wpatrywał się w miecz nieobecnym wzrokiem. Szturchnęła go w ramię. Nie ruszył się. Szturchnęła jeszcze raz. Zamrugał zdezorientowany.
- C-co?- zapytał trochę za głośno.
Błyskawicznie zakryła jego usta dłonią i rozglądając się nerwowo odetchnęła po chwili z niewielką ulgą. Chyba nikt nie usłyszał pytania. Nie mogła jednak mieć pewności... Czuła na sobie czyjś wzrok i bynajmniej nie Kakeru. Zduszone mruknięcie przyciągnęło jej uwagę. Zarumieniona odsunęła dłoń z lekko już fioletowej twarzy chłopaka. Wziął nierówny wdech. Dyszał próbując złapać powietrze nie dusząc się przy tym.
- Przepraszam...- szepnęła odzyskując powoli blady kolor- Czekaj, gdzie twoja maska?- jej ton zmienił się nie do poznania. Najpierw delikatny i speszony nabrał mocy i gniewnej nuty.
-Maska...? Jaka maska~?- uniosła brwi.
Brzmiał jak piany. Nawet zaczął się kołysać w przód i w tył. Jeśli wcześniej coś było nie tak w tym momencie miała już pewność. Nie byli sami. Przymknęła oczy. Ledwo widoczna widmowa stróżka energii spłynęła od stóp dziewczyny po ciemnej, chropowatej korze na polanę. W chwili kiedy energia styknęła się z pierwszym źdźbełkiem zasyczało. Szary dym uniósł się ku niebu. Świst. Kunai wbił się w korę tuż nad jej głową. Ledwo zdołała się przed nim uchylić.
- Mamusiu~ nie chcę iść do szkoooły~!- zaczął wyć Kakeru.
Zakryła mu usta ręką rozglądając się nerwowo. Następne ostrze mogło nadlecieć z każdej strony. Minęła minuta wypełniona oczekiwaniem. Druga ciągnęła się niemiłosiernie. Trzecia doprowadziła do tego, że całkiem siny na twarzy chłopak jęknął żałośnie, a jego oczy zamknęły się gwałtownie. Stracił przytomność, zachwiał się i bezwładnie spadł na soczyście zieloną trawę. Nie zastanawiając się nawet nad tym co robi zeskoczyła, wyciągnęła shurikeny i zasłoniła bruneta. Jej oddech przyspieszył, źrenice zwęziły się do małych szparek, wzrok wyostrzył, a słuch zaczął rejestrować cichuteńkie, niesłyszalne dla zwykłych ludzi odgłosy. Ptak ćwierkał swe słodkie trele pół kilometra na wschód, Naruto i żabi pustelnik dyskutowali zawzięcie o rodzajach ramenu idąc drogą na zachodzie, przy bramie Konoha zatrzymał się oddział wracający ze zwiadu. Różnorodność i ilość dźwięków otumaniły i przytłoczyły dziewczynę w pierwszej chwili. Warknęła gardłowo, westchnęła przeciągle i... Wybuchnęła głośnym, gorzkim, lecz szczerze rozbawionym śmiechem.
- Nawet iluzja doskonała...- zrobiła przerwę by złapać oddech-... Nie oszuka kogoś kto zna sztuczki twórcy. Tchórz!- krzyknęła w stronę środka polany- Jesteś śmierdzącym tchórzem! Boisz się pokazać mi swoją twarz, mistrzu iluzji?!- szydziła.
Cisza. Głucha cisza przerywana jedynie histerycznym chichotem i szumem liści poruszanych wiatrem. Był tutaj. Tylko on byłby w stanie ukryć wszystkie niedoskonałości pod płaszczykiem ideału. Zdradziło go niedopatrzenie, które, nie oszukując się, na sto procent było celowe. Miecz w środku lasu? Który shinobi nabrałby się na tak przewidywalną pułapkę? Nikt przy zdrowych zmysłach. Niestety, ludzkie umysły łatwo omamić. Czyniło to genjutsu jednocześnie najniebezpieczniejszym i najłatwiejszym do pokonania rodzajem ataku. Prawdziwie niebezpieczne i wręcz śmiertelne stawało się dopiero w rękach mistrza. Znała tylko jednego człowieka o tak wysokim poziomie. Nie pamiętała jego twarzy, imienia czy choćby dokładnej daty ich spotkania. Zadbał o to by wyruszając do Wioski Ukrytej w Liściach nie posiadała żadnych zagrażających mu informacji. Od prawie dwóch lat często miała wrażenie, że powinna coś wiedzieć lub znać, lecz potrzebne wspomnienie złośliwie kryło się w zakamarkach umysłu zasnute gęstą mgłą.
- Te, panie tajemniczy, nie ma sensu się dłużej ukrywać. Wiem, że tu jesteś.- oznajmiła coraz bardziej rozeźlona.
Brak jakiejkolwiek reakcji denerwował ją podwójnie. Co innego milczenie, a co innego całkowite ignorowanie jej osoby. Fuknęła. Shuriken przeleciał przez całą długość polany wbijając się w drzewo naprzeciw.
- Niezły unik.- przyznała.
Zamknęła oczy skupiając się wyłącznie na chakrze. Technika tropienia była jej kekkei genkai* jeśli można tak powiedzieć. Wrodzona umiejętność pomocna na misjach, zwiadach i podczas walki bez użycia innych zmysłów czyniła niemożliwym oszukanie przygotowanej na iluzję czerwonookiej. Nitka energii popełzła w kierunku swego celu. Kłąb dymu nie zdołał powstrzymać siły gwałtownego zderzenia. Genjutsu opadło ukazując... dwie, męskie postacie.
- Ryba?- spytała zaskoczona- Co tu robi ryba z nogami?
*Wrodzona umiejętność przekazywana w obrębie jednego klanu. Kekkei genkai jest dziedziczne i nie można się go nauczyć. Przybiera różne formy np. byakugan klanu Hyuga, sharingan klanu Uchiha czy lodowe lustra Haku.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jestem okropna XD
CZYTASZ
ANBU |ɴᴀʀᴜᴛᴏ| ⌫︎
Фанфик"Mała, wesoła dziewczynka biegła leśną ścieżką. Nie mogła mieć więcej niż cztery lata. Śmiała się radośnie nie zwracając uwagi na odległe nawoływania dorosłych. Niech sobie szukają, myślała, jestem taka szybka, że mnie nie znajdą nawet za sto lat, z...
