Living on Lies (Updating)

CHAPTER 1

CHAPTER 1

Papunta si Julia at ng Nanay sa Cavite ngunit naaksidente ang sinasakyan nilang bus.

Julia can't move her right arm because of wounds and injury. Nakita nya na may benda pa nga ang mga ito. Bukod doon ay naka benda rin ang kanyang ulo.

Sa kanilang dalawang mag-ina ay sya ang mas grabe ang pinsala sa katawan. Batid nya sa kanyang Nanay at sa kasintahan na si Niel ang labis na pag-aalala.. Sa kanyang  sinapit na kalagayan.

As long as she can she don't show that she felt so much hurt. Naaawa narin sya sa kanyang ina dahil panay ang iyak nito kaya hangga't maaari ay di nya ipinapakita rito na nahihirapan sya ng subra. It's good thing that her boyfriend is always at their sides and taking care of them.

Mula si Neil sa may kayang pamilya kaya hindi nya masyadong iniinda ang mga gastusin sa pagpapa-ospital nya.

"Just think that I'm doing it for Julia, Nay. I won't let anything bad happen to her. Hindi naman po pwedeng wala akong gawin. When I know that Julia's life is in danger." Seryoso nyang sabi sa aking ina.

"Naku salamat ng marami. Hindi ko alam kung sa anong paraan kita mababayaran sa kabutihan mo..." Aniya naman ng kayang ina sa binata.

"Saka nalang natin pag-usapan yan Nay.. Ang mahalaga ay makagawa muna ako ng paraan para maisaayos ang kalagayan ni Julia.." Sagot naman ni Neil.

Dinig nya na nag-uusap ng kayang Nanay at ni Niel. Pag katapos noon muling bumagsak ang talukap ng mga mata.

Julia's POV

Sa aking pagtulog ay may isang lalaki akong naaninag. Kasama raw ako nito sa dalampasigan at masayang naghahabulang. Pinilit kong ina-aninag kung sino ang lalaking iyon ngunit nabigo ako. At pagkatapos noon ay isinuot sa akin ang isang singsing na tanda raw ng aming pagmamahalan. Pagkatapos noon ay bigla akong niyakap nito at hinalikan. Sa aking panaginip ay dama ko ang pagtatangi sa lalaking hindi ko man lang maaninag, ang mukha...

Saka ko nalang naalalang nanaginip lang pala ako ng marinig ko ang isang tinig ng nurse sa aking tabi. Sa pag gising ko ay nagulat ako dahil iba na ang silid na pinag lalagyan ko ngayon. Sa silid na kinaroroonan ko bago ako nakatulog.

Nang mapansin ng aking ina ang aking pagtataka habang inikot ko ang aking mga mata sa kwarto ay nag salita sya.

"Lumapit tayo sa isang private room anak. Si Niel ang pumili nito para sa'yo. Mabuti na lamang at meron tayong Niel sa buhay natin. Dahil kung nagkataon ay hindi ko alam kung saan ako kukuha ng pang gastos mo dito sa ospital, anak.."

Napansin ko ang lungkot sa mga mata ng kanyang Nanay. Kasunod noon ang pagbukas ng pinto sa aking likuran. Nakita ko ang isang makisig na lalaki habang naka ngiting nakatingin sa akin.

"Andito ka na pala Niel. Gising na sya pero hindi pa masyadong nakakapagsalita."

Masayang pagbabalita ng aking Nanay kay Neil. Sa mga nakaraang araw pamamalagi ko sa ospital ay tanging si Niel lang ang nakatuwang ng aking Nanay sa pagbabantay sa akin.

"Salamat ha, hindi mo ako pinabayaan."
Nanghihina parin na ako sa pagsasalita.

"Wala yun mahal. Basta ipangako mo sa aking magpapalakas ka. Para-para malakas ka sa ating darating na kasal."
Sa sagot ni Niel na iyon ay bahagya akong naguluhan. Wala kasi akong maalala patungkol sa kasal na tinutukoy ni Niel.

"Kasal.? Tayo ikakasal.?" Napansin ko na nagulat sila sa mga naging tanong ko. Saglit silang natahimik.

"Tama ang dinig mo anak. Naka takda ang kasal ninyo ni Neil. Bago paman tayo maaksidente katunayan nyan ay suot mo ngayon ang singsing na palatandaan na pumayag kang mag pakasal sa kanya.."

Agad naman akong napatingin sa singsing na suot ko. Simple lang ang singsing na suot ko. Agad ko namang naalala ang singsing na isinuot sa akin ng lalaking nasa panaginip ko.

Hindi ko lang matandaan kung parehas sila ng kasalukuyan kung suot na singsing. Sa totoo lang hindi ko maalala ang ilang mga detalye sa buhay ko.

Mabuti na nga lang at nandito ang si Nanay at si Niel na nagpapaalala sa akin. Hindi rin sila nag kulang ng pagpapadama sa akin ng pag mamahal nila.

"Nakausap ko kanina yung doktor na tumingin sa iyo kanina tungkol sa kundisyon mo mahal. Normal lang daw na wala kang masyadong maalala sa ngayon. There's a part of your brain that affects your memory because of injury."

Pag ko-kwento sa akin ni Neil habang sinusubuan ako nito ng soup. Halata ang lungkot at pag-aalala sa boses nito habang nag sasalita.

"But you don't have to worry, as long as I'm here I will take care of you and your mother as well. That's how I love you Julia, I can do anything. Just don't leave me, you know I can't live without you." May tumulong luha sa mga mata nya pero agad nyang pinahid at ngumiti sa akin.

"When your mother called me, nagmadali akong pumunta dito sa ospital. Sabi ni Nay Lourdes nasunugan daw kayo. I didn't know that you're going here in Cavite.
You didn't tell me, sana sinundo ko nalang kayo. I'm really sorry." Ramdam ko ang subrang lungkot at pagsisisi sa boses nya.

Alam ko na wala syang kasalanan sa nangyari pero nahingi sya ng paumanhin. Kahit hindi ko maalala ang mga nangyari,  alam ko na seryuso si Niel kaya sigurado ako na totoo ang sinasabi nya.

Nagkwento lang sya tungkol sa mga bagay-bagay na nakalimutan ko hanggang sa matapos akong kumain.

"Sige na magpahinga ka na ulit. Dito lang ako mamaya kapag nagising ka magkukwento ulit ako." Inalalayan nya ako sa paghiga sa kama.

Wala pa akong gana makipagusap sa ngayon. Naguguluhan pa ako sa mga nangyayari.

Ipinikit ko ang aking mga mata, bago ako tuluyang makatulog naramdaman ko ang labi nya na sa noo ko.

Itutuloy...