Deal With Mr. Manyakis

9

Joshua Martinez

Gabbie Pov

Parang nabibiyak ang ulo ko ng magising ako. Halos di ko na maigalaw ang buong katawan dahil sa sakit. Halos buong katawan ko ay namamaga at namumula pa. Di ko alam kung gaano ako katagal na nakahiga sa kamang ito. Pinagmasdan ko ang paligid.

Nasa clinic ako. 24 oras na bukas ang clinic na to. Para sa emercency na mangyayari sa dorm kapag gabi. Nakita ko naman ang isang nurse na nanlalandi dati kay Zen. Ngumiti sya sakin noong nakita nyang nakatingin ako sa kanya. Maya maya ay lumapit na say sakin.

“ayos ka na ba?” naramdaman ko sa boses nya ang pag aalala sakin. Di ko alam pero parang nag iba ang pakikitungo nya sakin.

“sinabi ko naman sayo dati diba, di makakabuti sayo na dumikit sa prinsipe. Mapapahamak ka lang.” mahinhin nyang sabi sa akin. Part sakin na gusto kong magalit sa kanya kasi parang kung umusta sya sa harapan ko, pang alam na alam nya ang nangyayari at mangyayari. Bakit ssino ba sya. Isa lang naman SYANG HAMAK NA NURSE. At meron ding part sakin na nalulungkot. Dahil lahat ng sinasabi nya totoo.

Ang dating magulo kong mundo, mas gumulo simula nang mangyari ang bagay na iyon. At nakipag kasundo ako sa kanya.

Gustong gusto ko na syang layuan pero kapang iniisip ko ang bagay na yun. Nalulungkot ako.
Napalapit na ba a ng loob ko sa kanya. Pero! Bakit parang ang bilis naman ata?.

Nagsimula na ulit syang gamutin ang sugat at pasa ko. At sa bawat paglapat ng kamay nya sa balat ko, nakakaramdam ako ng pag aalaga katulad ng pinaparamdam sakin ni nanay.

Yung tipong parang isa akong mamahaling alahas na ayaw na away nyang masasaktan at magagasgasan manlang.

At marahil na rin sa pagod. Nakaramdam ulit ako ng antok kaya maya maya pa ay nakatulog na ako. Buong maghapon lang akong nakahiga sa kama  ng clinic. Di rin  naman ako iniiwanan ng nurse. Sya na mismo ang nagpapakain sakin dahil ko pa masyadong maigalaw ang kamay. Tanging ang pagupo pa lang sa kama ang pinapagawa sa akin dahil sa tuwing magtatangka akong tumayo agad akong pinipigilan ng nurse kahit na kaya ko nanaman talaga.

Aistt! Para na akong patabaing baboy nito eh.

“Nurse Delgado! Pinapatawag po kayo sa principal’s office!” bungad ng isang estudyante sa nurse na abala sa pagsusulat ng kung ano man yun.

“sige, pakisabi pupunta na ako” isang tungo lang ang isinagot ng estudyante sa nurse at agad na ring umalis. Inilagay naman ng nurse sa tabi ang mga binabasa nya at saka tumingin sakin.

“aalis muna ako, wag kang gagawa ng bagay na ikakasakit mo!” pagpapa alaala naman sakin nya bago umalis. Tumango nalang ako bilang sagot. Ng masigurado ko na makalis na sya.

Dahan dahan akong tumayo. itinuon ko ang isa kung kamay sa tabi ng kama bilang suporta.

Wala akong balak na manatili sa loob ng clinic na to. Feeling ko lalo akong magkaksakit kapag nadito ako. Mas gusto ko pa sa lugar na mahangin at presko. Balak ko sanang pumunta sa garden. Konting konti nalang ay nakakalabas na ako ng clinic pero wala na akong makakapitan.

Napansin ko naman ang isang cabinet na luma malapit sa pinto. Dahan dahan kong hinakbang ang kanang paa ko saka ko itinanggal sa pagkakatuon ang isa kung kamay pero di pa naman ako nakakhakbang ng isa pa ay nagad ko ng naramaman ang sakit ng kanang paa ko at alam kung di ko nakayang tumayo pa kaya pumikit nalang ako hinintay  nalang na matumba ako sa sahig.

Pero sa halip na makaramdam ako ng sakit. Isang braso ang naramdaman  pumulupot sakin para saluhin ako. Dahan dahan kung iminulat ang mga mata ko at para naman akong nabato sa pwesto ko dahil salapit ng mukha namin ni.