Paring : Percival x cresdent
Style: ⊙<>⊙
NC: 18-19 สาวแล้วใช่มั้ย~☆
'อ๊อด...'
เสียงออดหน้าประตูแผดเสียงลั่นเหมือนกบตัวโต เสียงแหวดของมันทำลายบรรยากาศเงียบสงัดของฤดูหนาวจนแท่งน้ำแข็งย้อยแหลมบนชายคาตกกระแทกพื้นห่างเท้าแขกผู้มาเยือนเพียงคืบ
เด็กหนุ่มสะดุ้งโหยงหลบปลายน้ำแข็งแหลมคมเฉียดเท้า กระโดดแผ่วขึ้นไปบนพื้นยกสูงหน้าประตูบ้าน โดยไม่ทันสังเกตว่าประตูไม้สีขาวนั้นเปิดอ้าออกพอดี
"หวาาา" เด็กชายที่กำลังเกาะประตูจึงเสียหลักล้มคะมำ ทว่าร่างกายเขาไม่ได้ล้มฟาดพื้นอย่างที่คาดไว้ เพราะมีตักของใครบางคนรับตัวเด็กซุ่มซ่ามเอาไว้แทน
"สวัสดี...คุณคงจะเป็นคุณแบร์โบน?" เสียงนุ่มของเจ้าของตักเอ่ยทักทายนักกายภาพคนใหม่ที่ล้มกองซบอกคนไข้บนวีลแชร์อย่างไม่เป็นท่า
"ขะ...ขอโทษครับ..ผม...ผมเครเดนซ์ แบร์โบน นักกายภาพวิชาชีพแผนกกายภาพบำบัดจากโรงนักกายภาพวิลตันแฮมครับ" เด็กหนุ่มผมม้าเต่อยันตัวลุกขึ้นจากวีลแชร์ ก่อนจะขอโทษขอโผย และแนะนำตัวอย่างประหม่า ทั้งๆที่ฝึกท่องมาเป็นสิบๆรอบแล้วแท้ๆ
"ฉันเพอร์ซิวัล เกรฟ" ชายหนุ่ม 'คนไข้' ของเครเดน์แนะนำตัวเรียบๆ น้ำเสียงออกจะติดหงุดหงิดนิดๆ เด็กชายแอบลอบมองคนตรงหน้าเห็นคิ้วหนาขมวดปมเล็กน้อย
ก็แน่ล่ะ วันแรกก็ซุ่มซ่ามทำขายหน้าเสียแล้ว เป็นใครก็ต้องหงุดหงิด แต่ยังดีที่คุณเกรฟไม่ตะเพิดเขาออกไปแล้วเรียกนักกายภาพคนใหม่มาแทน เจ้าของบ้านเชิญนักกายภาพหนุ่มเข้าบ้าน และพาดูรอบๆบ้านด้วยวีลแชร์เคลื่อนที่ได้อัตโนมัติ
"หน้าที่ของเธอมีไม่มาก แค่เตรียมยาให้ฉัน ทำกายภาพบำบัดให้ฉันทุกวันแค่นั้น แต่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องค้างที่นี่ เพราะฉันต้องการโปรแกรมกายภาพบำบัดทุกวันหลังอาหาร ส่วนห้องนอนของเธอ.." เสียงนุ่มยังคงอธิบายแจงงานต่อไป แต่เครเดนซ์กลับไม่ได้ฟังคำพูดน้ำเสียงลื่นหูเหล่านั้น เด็กหนุ่มลอบมองนายจ้างของตนเป็นระยะ
