Zatapiają własne smutki
w cudzym szczęściu i alkoholu.
Pomijając ewentualne skutki,
brną w poszukiwaniach nowych domów.
Wypływają na nieznane im wody,
podążając za nowymi lądami.
Z nadziei budują tratwy,
choć dno morskie usłane jest wrakami.
Nie przeszkadza im marzyć
tracenie gruntu pod stopami.
Nikt nie zacznie się skarżyć -
wszyscy zginą wraz z ideami
***
12.05.17
CZYTASZ
Mickiewicz byłby dumny
Poesía18.07.18 - NOWY ROZDZIAŁ ❤ (im dalej, tym bardziej rozbudowane, więc nie zniechęcajcie się początkiem!) ...Byłby dumny, ale nie żyje, ups. To książka przeznaczona na wiersze, ale ja nie umiem używać słów, więc momentami może być naprawdę zabawnie. N...
