*21* O trwodze, na którą się godzę

295 57 9
                                    

Życie, och, życie...
Życie ma dziwne wymogi,
często na złość wszystkim robi.

Patrz pod nogi, wejdź na schody -
będą czasem lecieć kłody.
Zejdź ze schodów, patrz pod nogi -
los wysoko stawia progi.

Życie dziwnie czasem działa,
szczęście jakoś trzyma zdala,
jakby tego było mało
nie przygląda się pytaniom.

Słuchaj sercem, patrz rozumem -
to przewagę da nad tłumem.
Zrozum innych też uczucia,
żeby mową ludzi wzruszać.

Mimo wszechobecnej trwogi
trzeba przyznać - stan to błogi.
Życie, och, życie...

***
30.07.17

Mickiewicz byłby dumnyOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz