Ne kadar uzak yaşadım seni
Yakınındayken belki yaşayamazdım
Gözlerindeki derinlik beni içine cekiyor
Derinliğindeki cesetleri gordum
Gülüşünle yakıp kül etmeye çalısıyordun
Dudakların beynimi okuyordu
Onları öperek mühürlemek istedim
Cesetlerin kokusu nefesin olmustu
Ellerinle tenime her dokunmak istediğinde
Diken yaralarını gördüm ,acıtmakdan korkdum
Onları tutup hiç bırakmamakdı belkide çare
Dilin bir fırsat fısıldadı kulagıma yavasca
'Aferin kaç benden '
Yanında olmama sebep bir cümleydi
Üzgünüm ..yanında olamadim
