SOLUKSUZ

5.Dokunuş

***

"Mert?"

"Ateş. Hemen buraya gelmen lazım kardeşim."

"Ne oldu?"

"Arabam... Lan Karasevda yanıyo lan yanıyo!"

Ne diyordu bu!?

Arabası mı yanıyordu. Yani Mert'in değisiyle Karasevda...

"Siktir... Tamam bekle . Nerdesin sen?"

"Eski orman koyunda. Piç Oğuz yapmış. Gel gözünü seviyim."

"Tamam kapat tamam."

Telefonu kapatarak yatağın üzerine firlattım. Ellerimi saçlarımın arasından geçirerek bir küfür mırıldandım.

Piç... Bunu nasıl yapardı? Mert'in Karasevda'sını nasıl yakardı! Bayağı ileri gitmişti bu pezevenk. Bir ders vermeliydi buna.

Yataktan kalkarak banyoya gittim. Elimi yüzümü yıkayarak aceleyle kıyafet odasına gittim. Büyük meşe dolaptan bir siyah thsirt çıkararak üzerime geçirdim.

Arabamın anahtarını alarak hızlıca dışarı çıktım. Kendimi hızlıca arabaya atarak arabayı çalıştırdım.

Kim bilir Mert şuan ne durumdaydı?
Araba olen sevgilisi Sevda 'dan kalmaydı. Bu kadar ileri gidemezdi Oğuz.

Gitmemeliydi...

Sinirle elimi direksiyona geçirerek yanımdan geçen arabayı solladım.

Gaza basarak direk orman koyuna sürdüm. Yolda hic araba yoktu ve bu bana avantaj sağlıyordu.

5 dk. sonra orman koyuna gelmiştim. İlerleyerek duman çıkan yeri buldum.

Evet cayır cayır yanıyordu.
Mert'in Karasevda'sı yanıyordu.

Koşarak kardeşim dediğim, ölüme bile beraber gidebileceğim, onun için yapmayacağım şey olmayan adamın yanına gittim. Yıkılmıştı...

Benim kardeşim yıkılmıştı...

Hayatının anlamının son hatırası da elinden gitmişti.

Kolumu omzuna koyarak kendime çevirdim ve sıkıca sarıldım.

Ağlıyordu... Benim kardeşim ağlıyordu...

Hemde bir piç yüzünden ağlıyordu.

"Ateş! Lan gitti lan! Son... Son şansım da onun gibi elimden gitti. Ateş... O bu arabaya biniyordu... O bu kapıları o narin elleriyle açıyordu... O... Biz onunla bu araba sayesinde tanıştık lan. "
Sarılmamiz bitince yanan arabaya döndü ve kollarını açarak

"Amına koyduğum Dünya!
Bak... Ne oldu bu gün biliyor musun? Ben de kara toprağa girdim! Tamam mı Hayat? Senin yüzünden diri diri gömüldüm ben...
Anladın mı şimdi! Ne kadar da boktan bir şey olduğunu? Amına koyıyım ya! Bir kere mutlu olmak istemiştim... Onu benim elimden aldın hayat! Onu aldın ama sadece onu degil benim ruhumu da aldın! Bırakmadın peşimizi...
Ondan kalan son şeyi de benden aldın lan! "

Gözlerini acımasızca sildi ve tekrar bağırmaya başladı.

"Hepinizin ebesini sikicem pezevenkler!"
Bana döndü ve gözlerini kapattı.

"Ateş... "

"Abi ben onu güzel sevdim... " gözlerini açtı ve bir yaş daha firar etti gözlerinden.
"Çok değil güzel sevdim lan. Olması gerektiği gibi... Anladin mı ?" Yere oturarak kelimelerin üzerine basa basa bağırdı!

"Ben! Onu! Deli! Gibi! Sevmedim! Gayet! Aklı! Başında! Sevdim..."

Yanına oturarak harabe olmuş yanan ve ateşler icerisinde kalmış arabaya baktım.