The Four Elementals

Chapter 61:Sorrow and Love

Flame's POV

It's been 2 weeks after mom's burial.
I still can't believe that this stupid things would happened again!I've lost my parents once....and how long I have longed for a happy family and when they finally came into our life I thought that was it,but it end up the same....

I am here in Mom's room.
My twins are already in their own rooms. Crying and being overwhelmed with pain,sorrow and anger. They want revenge,so do I.

"I can't believe this...Mom,bakit hindi mo kami sinabihan na mangyayari 'to?Akala ko ba na nakikita mo ang hinaharap? Bakit hindi mo yun ginamit para malaman mo ang mga mangyayari? Mom,bakit...."sabi ko habang nakaupo sa gilid ng kama ni Mommy.

I am so stupid. Bakit ko siya kinakausap eh hindi rin naman siya sasagot.

Habang nakaupo ako ay napayuko na lang ako ng maramdaman ko ang pag-agos ng luha ko mula sa mga mata ko. Nagsimula na akong humikbi at humagulhol ng iyak..

"Mom...bakit ba kasi... Bakit ba kasi kailangan na mangyari samin 'to?Ganun ba kami kasama para parusahan ng ganito?!" sigaw ko habang patuloy sa pag-iyak ng nakayuko.

Nagsimula akong makaramdam ng pag-init ng buong katawan ko.Gusto kong kontrolin 'to dahil baka mangyari na naman ang nangyari noon na hindi ko nagawang kontrolin ang emosyon ko. Tsk!

"Psh,she can't hear you anymore"
malamig na sabi ng isang boses sa likod ko. Lumakad siya palapit sa akin saka hinawakan angbabab ko at nakangiti nitong iniangat ang ulo ko.

"She won't be happy of where she is now if she can see that all of you are in pain" sabi niya habang nakangiti,but I can feel sadness in his voice. Tiningnan ko lang siya habang nakakunot ang aking noo.

"Malaki ang pinaghuhugutan mo ah,ano ba ang alam mo sa nararamdaman ko?Bakit nawalan ka na ba ng pamilya? Makapagsalita ka, umalis ka nga dito?!" bulyaw ko sa kaniya. Bahagya naman siyang yumuko saka tumingin sa malayo.

"I am here just to comfort you and to let you feel that it is not yet the end of the world....there are some people that is in need of you...your sister they need you to calm them or their anger will take over and be someone that they are not. Do you want them to be like me?That doesn't have anything for life because I already have nothing? or to become heartless like Queen Akera?you make your choice,Flame..."he said with a sincere yet sad and angry voice. I was startled to hear those words.

Kaya naman pala malakas ang pinaghuhugutan niya dahil nawalan din siya ng pamilya...pero papaano?

"Y-You have nothing? Ano ba ang ibig mong sabihin dun,ha?" tanong ko sa kaniya habang lumuluha pa rin at nakatingin sa kawalan.

"It's none of your business,besides I don't want to remember that nightmare"sabi niya saka galit na lumabas ng kwarto.

Ano kayang nangyare sa kaniya?
Mayamaya ay lumabas naman ako ng kwarto at nakita ko Minho na malungkot na nakaupo sa harapan ng pintong nakasarado ng kwarto ni Erina.Kaya naman ay napakunot ang noo ko.

"Ano ginagawa mo diyan?"tanong ko sa kaniya habang nakacross arm.

Nakita ko namang nagulat siya nung tumapat ang dalawa kong paa sa nakayuko niyang ulo kasi agad siyang napatayo.

"Ah ano....si Erina narinig ko kasi siyang humihikbi at umiiyak,kaso ayaw niya akong papasukin..nag-aalala lang naman kasi ako."malungkot niyang saad.

"Halata naman eh...
Anyway,I want to talk to you.
Please..."sabi ko.

Nakita ko ang pag-aalangan sa mukha niya. Tumingin muna siya sa kwarto ni Erina saka nagpakawala ng malakas na buntong hininga saka tumango na rin.