" ပြောတော့ဖြင့် ငါ့ညီမရှေ့ ထပ်မပေါ်လာတော့ပါဘူး ဆိုပြီး !!! လူလိမ်ကောင် !
တကယ် သတ်မယ် ... ငါကိုယ်တိုင် အဲ့ကောင်ကို သေအောင် သတ်ပစ်မယ် ...!!!
ဟဲ့ နင် မြန်မြန် မပြောဘူးလား Sae Yuna !? အဲ့ကောင် ခုဘယ်မှာ ရှိနေလဲဆို !?!? "
ကျောပိုးအိတ်ကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖမ်းဆွဲ၊ ဟိုဘက်ဒီဘက် လှုပ်ယိမ်းပြီး ကြီးနိုင်ငယ်ညှင်း နှိပ်စက်နေတာတောင် ကျေးဇူးရှင်မလေးက ဇွဲကောင်းကောင်းနဲ့ သစ္စာစောင့်သိနေမြဲ။
" ငါက ရူးနေလို့ ကိုကို ဘယ်မှာရှိလဲ နင့်ကို ပြောပြရမှာလား ?!
Yahhhh !!!! ကျောပိုးအိတ်ကို မဆွဲထားနဲ့ !!!! လွှတ် !!!! "
စူးစူးဝါးဝါး အာခေါင်ခြစ် အော်သံများက နားစည်ပင် ကွဲလုနီးနီး။
သူမက ဆောင့်ရုန်းလေလေ ကျွန်မက လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ပိုပြီး တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားလေလေ။
" ဟိုကောင် Nam Woohyun ဘယ်မှာရှိသလဲ မပြောသရွေ့ ငါ ဒီလက်ကို လုံးဝမလွှတ်ဘူး "
" အေး ငါကလည်း သေတာတောင် မပြောဘူး "
ကျောပိုးအိတ်ကနေ လက်ဖယ်၊ မှီရာ ဆံပင်အဖျားတွေအား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တစ်ဖန် ထွေးညှစ်လိုက်၏။
" အားးးးး Sae Bona !!!! "
" မြန်မြန်ပြောနော် !!!
မပြောရင် နင့်ကိုပါ သတ်ပစ်မှာ !!!! "
သူမ အားက ကျွန်မ အားထက် အနည်းငယ် ပိုသန်သွားတဲ့အခါ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဘုန်းခနဲ ဆောင့်အတွန်းခံလိုက်ရသူဟာ ကျွန်မ ဖြစ်ပြီး
" အမေရေ ဒီ မိန်းမ သမီးကို လာနှိပ်စက်နေတယ် " ဟု အာပြဲကြီးဖြင့် ကုန်းအော်သူဟာ သူမ ဖြစ်နေခဲ့ရဲ့။
" နင့်မှာ အရှက်မရှိဘူးလား?
လူတွေအများကြီးရှိတဲ့ကော်ဖီဆိုင်ထဲမှာတောင်?
ငါလေ နင့်ကိုရော ဟိုကောင့်ကိုရော တကယ် အံ့သြလွန်းလို့ မဆုံးဘူးသိလား "
" အံသြလို့မဆုံးတာလား? မနာလိုလို့မဆုံးတာလား? "
" ဘာ !? "
ကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေ ပြန် ကုန်းထရင်း မျက်မှောင်တန်းများ ညစ်ထွေထွေ တွန့်ချိုးလိုက်ချိန်
Yuna နှုတ်ခမ်းကြီးက အရှေ့သို့ တစ်တောင်လောက် ထော်လန်ထွက်လာသည်။
