~KAD£RİN TANGOSU~

▶4◀ MUTSUZ SON

Uzun süredir bölüm paylaşamadığım için özür dilerim. Yazının size layık olması ve hikayenin anlatımına çok değer verdiğim için bazen aylarca da bölüm atamaya bilirim. Çünkü kusursuz olsun istiyorum affedin.. sizleri seviyorum..😘

MUTLU SON YOKMUŞ ALBAYIM..

3 yıl sonra: Bugün tam üç yıl oldu meleğimi toprağa vereli. Üç yıldır aklıma kazınmış tek cümlesi var, ağlamayacaksın! Annem öldüğü günden sonra hiç ağlamadım, ona verdiğim sözü tuttum. Babamın beni terk edip gitmesinde bile dayandım. Biliyorum çünkü meleğim beni görüyor, ben ağlarsam oda ağlar. Annem öldükten sonra hayattan soğudum. Babam her gün sarhoş geliyordu eve, benimle konuşmuyordu, kızıyordu, uzak duruyordu benden hep. Öyle ki annem sanki benim yüzümden ölmüş gibi davranıyordu. Hem annesiz kalmıştım hemde babam çok soğuktu artık bana.                                                                                                                                                                                              " Annemin ölümünden bir sene geçmişti! Annemin ölüm yıl dönümü anısına bir çok insan gelmişti evimize. Babam gene yoktu! Böyle bir günde beni yalnız bırakmıştı. Anneme ne kadar ihtiyacım olduğunu hissettim o an! Bir yıldır hiç ihmal etmemiştim her gün düzenli ziyaret ediyordum. Misafirleri evde bırakıp mezarlığın yolunu tuttum, babamın gelmediğini anneme anlatmazsam ağlardım çünkü, yada patlardı öfkem birine. Sadece annemle konuşuna sakin leşe biliyorum. Cevap vermese de beni duyduğunu bilmek yetiyor bana, en azından dinliyor konuşamasa da."

"Kısa bir yürüyüşten sonra nihayet geldim mezarlığa, meleğimin yanına uzandım. Annem bak ben geldim! Bugün neler oldu biliyor musun anne? Babam senin ölüm yıl dönümüne gelmedi anne, beni yalnız bıraktı. Biliyor musun? Anne babam benden her gün dahada uzaklaşıyor. Birde son zamanlarda biraz farklı davranıyor anne, seninle bir yere giderken giyindiği gibi giyiniyor her gün. Bilmiyorum ne olduğunu, aman merakta etmiyorum zaten. Asıl derdim sensin benim! Rüyalarıma gelmiyorsun artık anne, seni üzecek  bir şey mi yaptım yoksa? Rüyama gelip anlatsana anne: soğuk mu oralar? Beni özlüyor musun? Benim ağlamadığımı da görüyorsun değil mi anne?   Ben seni çok özledim! Kokunu, gülüşünü, öpüşünü, dokunuşunu,saçlarımı tarayışını, o güzel sesini! Her şeyini çok özledim anne! Herkesin bir derdi var, benim tek derdim sensin anneciğim.."

" Aç koynunda bana da bir yer, çok yorgunum! Kokunu içime çekerek biraz dinlenmeye ihtiyacım var! Kokunu içime çekip biraz uzaklaşasım var bu dünyadan! İnsanlar beni çok korkutuyorlar. Sadece bir süre kokunu duysam durulur'um. Yaşamak için güç kazanırım en azından. Ben şimdi gidiyorum ama, bu gece rüyama gel olur mu? Çok özlüyorum!!

Annemin mezarından kalkıp evin yolunu tuttum, saatte epey ilerlemişti. Nihayet eve vardığımda evden kavga sesleri geliyordu. Koşarak içeri girdim, babamın yanında bir kadın elini tutmuş. Halam bağırıyor kavga ediyor, ben gelince herkes sustu birden. Bütün gözler bana odaklandı, sanırım bir tepki bekliyorlar ama ben daha ne olduğunu bile anlamadım ki. Ağzımdan "baba" kelimesi döküldü sadece. Yanındaki kadın neydi? Kimdi de benim babamın elini tutuyordu? Hemen babamın yanına geçip ellerini ayırdım, sonrada ben tuttum babamın elini. Kadın bana çok kötü bakıyordu, ama beni zerre alakadar etmez bakışları. "Babamın ellerini annemden sonra sadece ben tutabilirim! Sakın bir daha babama dokunma"
Babam bir süre bir kadına bir bana baktı. Sonra elimi bırakıp bir tokat attı bana..

Peki şimdi ne hissetmeliyim? Acı mı? Öfke mi? Yoksa o kadına söylediklerim için pişmanlık mı?  Hiçbiri. Babamın tokadı kalbimdeki çatlakları tamamen kırdı, tuzla buz etti. Annemden bana kalan tek hazinem o diye düşünürken, kalbimdeki çatlağı birlikte tamir ederiz derken o tamamen parça parça yaptı. Artık kimsem kalmadı bu hayatta! Gözümden akmayan yaşlar yerini kalbime bıraktı. İnsanın kalbi kanar mı? Benim kalbimden oluk oluk kan akıyor şimdi. Gitmeliyim buradan, tamamen herkes den uzağa gitmeliyim.