The Single Rose |book 1|

Αγκαλίτσα |4|

|| Οπτική γωνία Αχιλλέα||

Της κρατώ το χέρι εντελώς αυθόρμητα,πραγματικά δεν ξέρω τι με έπιασε ξαφνικά.

"εε τίπ-οτ-τα."τραυλίζω καθώς αφήνω βιαστικά το απαλό χέρι της , εκείνη φεύγει εκνευρισμένη αφού πρώτα μου ρίξει μία φευγαλέα ματιά,και εγώ μπερδεμένος με τον ίδιο μου τον εαυτό απλά κάθομαι να την παρατηρώ καθώς φεύγει.

Γιατί να μου συμπεριφέρεται έτσι κάθε φορά; I mean, γιατί να μην με συμπαθεί; στην τελική δεν της έχω κάνει κάτι. Αντιθέτως της πρόσφερα να την πάω με το αυτοκίνητο μου στο σχολείο και δεν την έβαλα να κάνει την εργασία. 

Τελευταία συνομιλώ μαζί της στο internet, έχω πει ψέμματα για το ποιός είμαι και το μετανιώνω λίγο εως πολύ.

Πιστεύει πως είμαι ο Αθανασίου,ίσως από μία πλευρά αυτό να είναι καλό.

Εκτός αυτού εκείνος γνωρίζει ότι συνομιλούμε και ότι παριστάνω εκείνον και μου έχει δώσει το 'ok' , συχνάζουμε στα ίδια μέρη καμιά φορά για τσιγάρο και γκόμενες. Συνήθως του δίνω λεφτά γιατί ξεμένει και για αυτό μου χρωστούσε χάρη.

Νομίζω πως μ'αρέσει αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμη.. μ'αρέσει πάντως που είναι δύσκολη και τελευταία πολύ bitch,αν και δεν της ταιριάζει ιδιαίτερα.

Ξεφυσάω και μπαίνω με αργά βήματα μες το σπίτι, ο Λουκάς φεύγει αφότου έχει τελειώσει και εγώ κάθομαι σκεπτικός. Λέω να της στείλω.

Εγώ: Άντα;

Αντούλα🍌 : Ναι;.

Εγώ: Είσαι καλά;.

Αντούλα🍌: Καθόλου.. μόλις πήγα σπίτι και έμαθα κάτι.. πολύ σοβαρό.

Εγώ: Θες να μου μιλήσεις για αυτό;.

Αντούλα🍌: Θα μείνει μεταξύ μας, okay;

Εγώ: Φυσικά.. να ξέρεις μπορείς να μου πεις ό,τι θέλεις, θα είμαι εδώ να σε βοηθάω.

Αντούλα🍌: Ο μπαμπάς μου.. πέθανε.

Εγώ: omg.. δεν ξέρω τι να πω. Συλληπητήρια. Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για να σε κάνω λίγο χαρούμενη;

Αντούλα🍌: Ναι, να μου πεις την ειλικρινή σου άποψη για εμένα. Χρειάζομαι καλά λόγια ε. 😊

Εγώ: Uhm,είσαι πανέμορφη, έχεις πανέμορφο χαμόγελο και φαίνεσαι πολύ κουλ τυπάκι. Δεν χορταίνω να σε κοιτάζω. Εννοώ στις φωτογραφίες γιατί από κοντά καλύτερα όχι ακόμη.