The Single Rose |book 1|

σβησμένες αναμνήσεις |25|

Τα χέρια του ακουμπούσαν την μέση μου απαλά και το φιλί μας βάθυνε όλο και πιο πολύ. Δεν είχα τον έλεγχο, απλά ήθελα να το κάνω.

Τον φίλησα στον λαιμό απαλά..

"Είναι ευαίσθητο σημείο αυτό.." ψιθύρισε και χαμογέλασα.

Συνέχισα να τον φιλάω εκεί και αυτός κατεύθυνε τα χέρια του στους μηρούς μου ενώ τους έπιασε μαλακά.

Τώρα, πλέον βρίσκονταν από πάνω μου και φοράγαμε μόνο τα εσώρουχα μας.

Το σώμα του ήταν απίστευτα τέλειο. Δεν χόρταινα να το κοιτάω.

"Σταμάτα" είπε συνειδητοποιώντας την άλλη φάση και τον κοίταξα μπερδεμένη.

Με έσπρωξε και άρχισε να ντύνεται.

"Δεν καταλαβαίνεις.." είπε σιγανά.

"Δεν θα κάνουμε κάτι που δεν θα θυμάσαι. Θέλω να τα θυμάσαι, όλα. Λεπτομέρειες. Σε θέλω για αυτό στο λέω" είπε και εγώ χαχάνισα.

"Ναι με θέλεις και εγώ σε θέλω" το ποτό μιλούσε, και πραγματικά δεν μπορούσα να το ελέγξω.

Με κοίταξε λυπημένα και αφού φορεσε τα ρούχα του κατευθύνθηκε προς τα έξω. Έπειτα από μερικά λεπτά, στο δωμάτιο εμφανίστηκε ο Λουκάς που με παρακίνησε να γυρίσουμε σπίτι.

"Θες παστιτσιο...ροζ φλαμινγκο" έκανα μία μίξη από τα πιο άθλια τραγούδια του σύμπαντος και ο Λουκάς με κοιτούσε ανήσυχος ενώ με μετέφερε ως το ταξί που μας περίμενε.

Αφού καθίσαμε στις θέσεις εγώ αποκοιμήθηκα...

Sad.

[...]

Ξύπνησα με τρομερό πονοκέφαλο ,από το άθλιο ξυπνητήρι που είχα βάλει πριν δύο μέρες.

Αφού το έκλεισα μηχανικά με το χέρι μου σηκώθηκα εξακολουθώντας να είμαι ζαλισμένη. Κατεθύνθηκα ως το μπάνιο, και αφού έριξα λίγο νερό στο πρόσωπο μου ξύρισα τα πόδια μου με ζεστό νερό. Αφού τελείωσα κάθισα στον καναπέ..

Δεν θυμόμουν τίποτε από χθες και αυτό ήταν το τρομακτικό.. μα τι μπορεί να έχει γίνει;

Μπα, δεν νομίζω κάτι σοβαρό. Τουλάχιστον, έτσι πιστεύω. Αφού σουλουπώθηκα λιγάκι καλύτερα, πήρα τηλέφωνο τον Λουκά να μάθω περαιτέρω πληροφορίες από χθες, γιατί προφανώς και αυτός θα με γύρισε.

Πήρα τηλέφωνο και στο τρίτο μπιμπ ακούστηκε αυτή η γνώριμη φωνή του. Χαμογέλασα, ακόμα και με την φωνή του με κάνει καλά. Νιώθω ότι εχω βρει τον mate μου.