🌟SINIFIMDAKİ ÇOCUK🌟

Bu yol nereye gidiyor? -3

Medyayı dinleyerek de keyifle okuyabilirsiniz🌹

O aşağıdaydı. Tuna. İyide niye buradaydı? Ne olmuştu? Bu soruların yanıtını gerçekten merak ediyordum. Kafamı pencereden içeri soktum hemen pencereyi kapatıp odanın kapısına doğru merakla ilerledim. Gıcırdayarak açılan kapı sinirlerimi bozuyordu. "Bu kapının yağlanması gerek" diye geçirdim içimden. Neyse konumuz bu değildi acele etmeden merdivenlerden indim. Çıkışa ulaştım hala oradaydı. Neden burdasın dediğimde endişeyle karışık telaşlı bir bakış attı.

Hazan Dedi ve devam etti;
-Okulda bir kan testi yapılacak sağlık açısından sadece bugün okula gelmediğin için yarına kadar en kısa zamanda okulda bu konuyla ilgilenen kişiyle görüşmen gerekiyor Dedi. Seni Nasıl bulduğumu da sorma arayıp buldum işte. İstersen hazırlan okulda hala yetkili kişiler var ve bu zorunlu. Sen giyin ben burada bekliyor olacağım Dedi.

Buraya kadar sizin için herşey normal görünebilir ama benim için değil. Benim kan verdirmemem gerekiyor. Havayla olan bağlantım kanımda kendini belli ediyor. Kan değerlerim değişiklik gösteriyor,bir sonuç alınamaz. İstemiyordum. Üstümü felan giyinmedim hazırlanmadımda. Yine aynı pencereye doğru koştum ve Tunaya bağırdım
-Hey! ben kan testi felan istemiyorum. Git buradan bu benim için riskli.
-Sen bilirsin ben gidiyorum. Ben görevimi yaptım ama hocalar seni rahat bırakmaz söyleyim hem nolcak bir kan vereceksin sadece bu senin sağlığına verilen önemi anlatıyor. Her neyse yarın okulda umarım görüşürüz.
Birşey diyemedim. Gitti. Sorun mu var diyip dinlemeye bile cürret etmedi. Derin bir "OFF" çektim.
Okul çantamı aramaya başladım. Ders çalışmam gerekti. Salak matematik kitabına uzandım ve 5 dakika bile zor bakmışımdır. Birşey anlamıyordum. Ne yapmam gerekiyordu? Hava birden yağmur yağmakla yağmamak arasındaki noktada takıldı. Kararsızdı desem yalan olmaz.

Hayatım nereye gidiyordu? Sanırım planım yarın da okula gitmemekti. Boşver ya ne takıyorsun kafana? Yatağa uzanıp boş boş tavana baktım başım çok dönüyordu. Herşey yerinden oynuyor gibiydi bir garip oldum doğrusu. Ayağa kalktığımda yerde ufak çatlaklar olduğunu gördüm. Sanırım bu çok küçük bir depremdi. Aşağıya koşmak yerine sabit bir eşyanın yanına çöktüm. Çok sürmedi zaten. Neler oluyordu ya niye sinir bozucu şeyler üst üste oluyor?
Akşam oldumuştu yemekhaneye inmek için ayakkabılarımı giydim. Baş dönmesi etkisini hiç ama hiç kaybetmemişti. Merdivenlerdeki inerken yandaki demirden tutundum yavaş ilerliyordum ve düşmemek için tüm çabamı gösteriyordum.

Bir adım... İki adım...