Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Πρώτη Μέρα

Το επόμενο πρωί το ξυπνητήρι χτύπησε στις 6 και μισή, όπως κάθε σχολική μέρα εδώ και 3 χρόνια. Ποτέ δεν ξυπνάω όταν χτυπάει. Απλά το έχω για να ξέρω πως περίπου ένα τέταρτο αργότερα θα ερθει η μάνα μου να με ξυπνήσει. Όχι τίποτα άλλο, απλά δεν θέλω τα όνειρά μου να μένουν μισά.

Αυτή τη φορά όμως δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη επειδή ήταν η πρώτη μέρα στο σχολείο! Παρόλο που δεν υπάρχει καμία διαφορά με τις υπόλοιπες μέρες, κυρίως στο λύκειο, πάντα είμαι ενθουσιασμένη. Κάθε χρόνο ξεκινούσα δυναμικά την χρονιά αλλά ύστερα κατρακυλούσα στην κατηφόρα του διαβάσματος.

Αφού, λοιπόν, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, έμεινα στο κρεβάτι και σκεφτόμουν όλα όσα λέγαμε εχθές με τα κορίτσια καθώς περιπλανούμασταν σαν τα μεθυσμένα στους δρόμους της Κηφισσιάς στις 12 το πρωί. Η Κλειώ είπε πως στο δικό της τμήμα (2α τάξη) ήταν ένας από τους κορεάτες και τον έλεγαν Hoseok αλλά επέμενε να τον φωνάζουν Jay. Η Αναστασία και η Μπόκα (1η τάξη) έτυχαν έναν Taehyung που επέμενε να τον φωνάζουν Τε ή V και στο τμήμα της Ζέτας (1η τάξη) ήταν ένας που τον έλεγαν Jungkook. Αυτό όμως που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν πως στο τμήμα της Μαίης και της Ιωάννας (3η τάξη) είχανε 3, καλά ακούσατε, 3 κορεάτες! Τον Seokjin, τον Namjoon και τον Yoongi. Τον Seokjin τον φωνάζουν και σκέτο Jin και ο Yoongi επέμενε να τον φωνάζουν Suga. Η Ηλέκτρα αντιθέτως (3η τάξη) δεν είχε κανέναν στο τμήμα της, αφού οι θέσεις είχαν συμπληρωθεί από άλλα άτομα.

Τι μανία έχουν αυτοί οι ασιάτες να τους λένε με άλλο όνομα; Θυμάμαι και ο Τζάκσον όταν τον είδαμε για πρώτη φορά έτσι συστηνόταν και έτσι επέμενε να τον λένε, όμως κάποιες καθηγήτριες ήθελαν να τον φωνάζουν με το πραγματικό του όνομα, Jiechen, όμως καμία δεν μπορούσε να το πει σωστά και κατέληγαν να τον φωνάζουν Τσιετσέν (*γκούχου* γαλλικού *γκούχου*). Έτσι, εκείνος εκνευριζόταν και απλά αναστέναζε διότι δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο.

Σύντομα ήρθε και η μητέρα μου αλλά πριν προλάβει να μιλήσει, σηκώθηκα από το κρεβάτι, ξαφνιάζοντάς την. Έκανα τα βασικά που κάνω κάθε πρωί, δηλαδή έφαγα και πλύθηκα. Ύστερα έμεινα μπροστά στην ντουλάπα να προσπαθώ να αποφασίσω τι στον κόρακα να βαλώ. Όπως βλέπετε, εγώ δεν είμαι το άτομο που βρίσκει ένα συνολάκι που φοριέται και τέλος. Εγώ έχω συγκεκριμένο στυλ και συγκεκριμένη εικόνα του πως θα ντύνομαι στο μυαλό μου, και σύμφωνα με όσα έχουν πει άλλοι το έχω ψιλο-πετύχει. Όταν ντύνομαι θέλω να είμαι λες και εχω βγει από περιοδικό μόδας στην Κορέα.