Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Έρωτας μεγάλος και κλάματα στο μπάνιο

Ένιωσα λες και μου είχαν κοπεί τα πόδια. Ακριβώς κάτω από την καμάρα της πόρτας στεκόταν η καθηγήτρια Φυσικής!

Και εδώ παιδιά μου είναι που μπορείτε να με αποχαιρετήσετε. Ας στήσουμε και ένα τελευταίο χορό προς τιμήν μου. *Έχετε για βρυσούλες, λόγγοι βουνά ραχούλες*

"ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑ ΜΠΟΥΛΟΥΞΗ!" φώναξα και έτρεξα κατευθείαν προς το θρανίο με τον Jimin από πίσω μου.

Η καθηγήτρια κοίταξε γύρω απορρημένη. Για να πω την ακρίβεια, χαίρομαι που ήταν εκείνη η συγκεκριμένη και όχι κανένας άλλος, όπως τρομαχτικό παράδειγμα καμία Ζουλινάκη ή καμία Γελαδάκη! Δεν ξέρω τι θα έκανα σε εκείνη την περίπτωση! Ελπίζω απλά η Μπουλουξή να μην το πάρει κάπως...

"Τι έγινε ρε παιδιά; Τόσο πολύ αγαπιέστε, που δεν μπορείτε να συγκρατηθείτε;"

Ουφ! Πάλι καλά δεν το πήρε άσχημα!

Και τότε είναι που πρόσεξε την λάμπα...

"Τι κάνατε εδώ πέρα;!" είπε ξαφνιασμένη.

"Τίποτα κυρία! Η λάμπα έπεσε!" Είπε ο Ιάσωνας με το συγκεκριμένο κενό ύφος όπως κάθε φορά που λέει κάτι τέτοια σε καταστάσεις όπως αυτή.

"Πώς τίποτα; Σεισμός έγινε;" άρχισε να γίνεται εμφανώς πιο θυμωμένη.

"ΝΑΙ ΚΥΡΙΑ! Έγινε σεισμός και επειδή το κτήριο είναι παλιό και κάποια πράγματα δεν είναι τόσο καλά, η λάμπα δνε μπορούσε να είναι καλά στερεωμένη και έπεσε!"

"Πάλι καλά που έχω εσένα Δημήτρη και μου τα λες όλα!" όπως φαίνεται δεν ήθελε να μας αποπάρει πρωί πρωί, οπότε το έπερνε λίγο στην πλάκα το όλο θέμα. Στο κάτω- κάτω, έχουμε σπάσει τόσες λάμπες που είναι πλέον αναμενώμενο! Μια φορά είχαμε χαλάσει το κούφωμα της μπαλκονόπορτας και το είχαμε κρύψει πίσω από την κουρτίνα, ενώ κρατούσαμε την πόρτα κλειστή με σελοτέιπ. Μια εβδομάδα πήρε στους καθηγητές να το καταλάβουν, κατά την οποία εμείς προσπαθούσαμε να το φτιάξουμε, χωρίς επιτυχία. Μόνο η καθηγήτρια των Αρχαίων το ήξερε στην αρχή αλλά της ζητήσαμε να το κρατήσει κρυφό, και έτσι έκανε.

"Είδατε κυρία; Τι θα κάνατε χωρίς εμένα; 20 στο τετράμηνο!" είπε με το γνωστό χαμόγελό του ο Δημήτρης, ο ένας από τους τρεις δηλαδή. Εάν δεν αισθανόμουν τόσο ντροπιασμένη, να γυρνούσα τα μάτια γελόντας, αλλά τώρα πώς; Απλά πείτε μου πώς!