Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Φόβος και καταραμένη λάμπα

Όπως κάθε πρωί, για πέμπτη χρονιά, ξύπνησα στις 7 παρά τέταρτο από τη φωνή της μάνας μου. Αφού ολοκλήρωσα την πρωινή μου ρουτίνα και επιτέλους έφτασα στο σχολείο, έτρεξα προς το προαύλιο για να συναντήσω τους φίλους μου, αφήνοντας πίσω μου μια κοιμησμένη Νατάσα με έναν Μάριο να τραγουδάει όσο πιο παράφωνα μπορούσε... Αυτό γινόταν κάθε πρωινό που βάζαμε τον Μάριο να κάτσει μπροστά. Ραδιόφωνο και σόου. Αυτό το παιδί άμα δεν πάει στην Eurovision δεν θα σκάσει...

Όπως πάντα, η Γιασεμή ήταν εκεί περιμένοντας κάποια να εμφανιστεί. Την καλημερίζω και κατευθυνόμαστε στο τμήμα της Ιωάννα και της Μαίης βρίσκοντας όλο το squad μείων την Κλειώ, η οποία συνηθίζει να έρχετε αφού χτυπήσει το κουδούνι. Δεν την καταγορώ, κάθε άλλο. Όσο πάει, τόσο περισσότερο αρχίζω να καθυστερώ και εγώ. 

Πέρα όμως από τα κορίτσια, είδα κι άλλη μια παρέα που είχε ενωθεί με την δικιά μας. Αυτή η παρέα δεν ήταν άλλη από την παρέα των όμορφων Κορεατών που γνωρίσαμε επίσημα την προηγούμενη μόλις μέρα.

Μα: Καλημέρα! Πώς και όλοι εδώ; Έχουμε μάζοξη; 

Ι: Τι εννοείς; Το τμήμα μου είναι εδώ...

SG(SUGA/YOONGI): Και εμένα, τμήμα μου...

Μα: ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΜΗΜΑ ΣΑ- Καλά nevermind, μαλακίες λέω πάλι. μπορώ να πω πως την τελευταία πρόταση την είπε περισσότερο ψιθυριστά από όπως μιλάω κανονικά.

Μετά από αρκετή συζήτηση και την ανακοίνωση της Ιωάννας πως επισήμως έχει αρχίσει να ακούει K.A.R.D, ένα K-pop συγκρότημα που όλως περιέργως πρώτη φορά ακούω αλλά φαίνεται να το ξέρει όλη η κοινωνία της K-pop, χτύπησε το κουδούνι για την πρωινή προσευχή καθώς έκανε την εμφάνιση της και η Κλειώ. Ανταλλάξαμε για άλλη μια φορά μια όμορφη αγκαλιά, η οποία κατά τη γνώμη μου έπρεπε να κρατήσει περισσότερο, ίσως και για πάντα. Πόσο λατρεύω τις αγκαλιές αυτής της κοπέλας είναι μυστήριο μέγα. Αν ήμουν λεσβία, σίγουρα θα έβγαινα μαζί της, αν και εκείνη ήθελε φυσικά...

Καθώς όμως περίμενα υπομονετικά να τελειώσει η προσευχή, παρατηρώντας πως ο Jungkook έκανε τον σταυρό του - δεν ήξερα πως ήταν και Χριστιανός, πόσο μάλλον ορθόδοξος - είχα την αίσθηση πως κάτι ξεχνούσα, πως κάτι έλειπε... Τι όμως;

Ανεβαίνοντας τις σκάλες, ο Jimin παρατήρησε το ανήσυχο βλέμμα μου.

JM: Όλα καλά;

Μα: Ναι.

JM: Σίγουρα; Γιατί δεν σε βλέπω και πολύ καλά...

Μα: Ναι, σου λέω! Απλά έχω την αίσθηση πως κάτι έχω ξεχάσει...

JM: Κανένα βιβλίο; Κανένα τετράδιο; Μήπως την κασετίνα σου;

Μα: Όχι... Τα έχω φέρει όλα... ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!

JM: 깜짝 놀랐어요!

Μα: Τι ήταν αυτό, ρε;

JM: ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΛΕΣ; ΕΣΥ ΑΡΧΙΣΕΣ ΝΑ ΣΚΟΥΖΕΙΣ!

Μα: Συγγνώμη, το κάνω μερικές φορές αυτό. Θα το συνηθίσεις. Αυτό που είπες κορεάτικα ήταν;

JM: Ναι.

Μα: Και τι σημαίνει;

JM: Με τρόμαξες.

Μα: Όταν πάμε πάνω να μου το γράψεις.

JM: Εμ... Οκ...

Μόλις μπήκαμε στη τάξη, ήρθαμε αντιμέτωποι με έναν χαμό. Πέρα από τα μπουκάλια και τις κασετίνες που πετάγονταν από δω και από 'κει, πέρα από τις φωνές και τα επιφωνήματα, είχαμε και την μουσική στη δια πασών. Εδώ και 3 χρόνια βάζουν μονίμως το ίδιο τραγούδι. Μα καλά, δεν το έχουν βαρεθεί; Τώρα να μου πει κανείς 'το naega jeil jal naga' εσύ πως δεν το έχεις βαρεθεί; Καλή ερώτηση!

ΜΠΑΜ!

Δεν ξέρω πως έγινε, αλλά για κάποιον ανεξίγητο λόγο τσίριξα. Εγώ! Τσίριξα! Έχω να τσιρίξω... ούτε εγώ θυμάμαι από πότε! Πάντως σίγουρα πάει πάαααααρα πολύς καιρός από τότε.

Όταν άνοιξα πάλι τα μάτια μου - αφού τα είχα κλείσει από αντανακλαστικά - βρήκα τον εαυτό μου πεσμένη αγκαλιά σε κάποιον άλλο. Αυτός ο άλλος, είχε τυλήξει και εκείνος τα χέρια του προστατευτηκά γύρω μου. Για μια στιγμή δεν είχα συνειδητοποήσει τι είχε συμβεί, αλλά όταν αυτό έγινε, φρίκαρα!

Όπως φαίνεται, έπεσε μια λάμπα και έσπασε ακριβώς δίπλα μου. Εγώ, από την τρομάρα μου, απομακρύνθηκα και αγκάλιασα το πρώτο άτομο που βρήκα για προστασία, το οποίο άτομο ήταν ο Jimin! Όσο για το γιατί τσίριξα και δεν έβρισα... ιδέα δεν έχω. Όμως το κακό, πέρα από το ότι αγκάλιασα τον Jimin απότομα, πέρα από το ότι τον αγκάλιασα από φόβο, είναι ότι με άκουσε να τσιρίζω, από φόβο. Πρέπει να έχω γίνει ρεζίλι... Έλεος δηλαδή! Μία λάμπα έπεσε!

Μα: ΧΙΛΛΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ! ΜΑ ΤΟΝ ΘΕΟ! ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΤΟ ΗΘΕΛΑ! ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΠΑΛ-

JM: Εντάξει μωρέ! Ηρέμησε! Απλά φοβήθηκες! Όλοι φοβούνται! :^)

Και τότε είναι που με χτύπησε γερά η πραγματικότητα... ΌΛΟΙ ΣΤΗ ΤΑΞΗ ΜΑΣ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ! ΩΧ ΑΜΑΝ! ΤΙ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΝ; ΤΙ ΘΑ ΝΟΜΙΖΑΝ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ; ΓΙΑ ΕΜΑΣ; Ακόμα και η μουσική είχε σταματήσει. Κοίταξα γύρω μου. Αμέσως σκέφτηκα πόσο δύσκολη είχε γίνει η ζωή μου.

Δεν ήταν μόνο όλη η τάξη που μας είχε δει...

______________________________

ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΠΑΙΔΑΚΙΑ; ΤΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ CLIFFHANGER. ΜΟΥΧΑΧΑΧΑΧ!

ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΕΙΔΕ ΑΡΑΓΕ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ JIMIN; 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ!

Θέλω πραγματικά να δω ποιος θα το μαντέψει...