Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Αγιασμός Μέρος 1ο

"Άντε κορίτσι μου! Σήκω! Θα αργήσεις!" ακούστηκε για άλλη μια φορά η φωνή της μάνας μου να φωνάζει.

Αρχίσανε κιόλλας τα βάσανα! Ξύπνημα πρωί πρωί και φωνές. Προσπάθησα να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά μάταια... Τεμπέλιαζα πολύ ακόμα και γι' αυτό!

"Ακόμα δεν σηκώθηκες;! Έχει πάει η ώρα εφτά και τέταρτο!"

Με αυτήν της την πρόταση, η μάνα μου με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι. Έτρεξα γρήγορα στην κουζίνα, ανοίγωντας το ψυγείο, βγάζοντας έξω το γάλα (χωρίς λακτόζη παρακαλώ), βάζοντας στο σε μια κούπα και ύστερα στον φούρνο μικροκυμάτων ρυθμίζοντας το στα 2 λεπτά. Αγχωμένη, μήπως αργήσω, κοιτάω το ρολόι της κουζίνας για να υπολογίσω και να οργανώσω τον χρόνο μου, μέχρι που συνειδητοποιώ πως η ώρα δεν ήταν εφτά και τέταρτο, αλλά εφτά παρά τέταρτο. Ήθελα να βρίσω την μάνα μου που μου είπε αυτό το τεράστιο - κατά τη γνώμη μου - ψέμα, αλλά ήξερα πως δεν θα έβγαζε πουθενά αυτό και απλά θα άκουγα για άλλη μια φορά την τυπική φράση 'Δεν θα σηκωνόσουν αλλιώς'.

Από την άλλη βέβαια ένοιωσα ένα βάρος να φεύγει από πάνω μου, γνωρίζοντας πως θα είχα αρκετό χρόνο να ετοιμαστώ. Έκατσα στο τραπέζι και περίμενα υπομονετικά το γάλα να ζεσταθεί, έχοντας κλειστά τα μάτια μου διότι ακόμα δεν είχαν συνηθήσει το δυνατό φως που έρειχνε ο ήλιος στο δωμάτιο. Ξαφνικά ακούγεται το συνηθησμένο εδώ και καιρό 'ντινγκ' του φούρνου μικροκυμάτων. Σηκώθηκα σιγά σιγά, με το πάσο μου, αππό την καρέκλα και στάθηκα μπροστά στον πάγκο, βγάζοντας το γάλα και ανοίγοντας το ντουλαπάκι ψάχνοντας να βρω το κακάο, δυστυχώς όμως, μόλις σήκωσα το κουτί κατάλαβα πως ήταν άδειο.  

'Δεν πειράζει. Κοτζάμ γαιδούρα, δευτέρα Λυκείου, δεν το χρειάζομαι. Θα το πιω σκέτο. Πωωωω... Πάω ήδη δευτεύρα Λυκείου και ακόμα πίνω γάλα για πρωινό. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΙ Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ!'

Έκατσα ξανά στο τραπέζι και ήπια - σχετικά αργά για τα δεδομένα μου - το περιεχόμενο της κούπας μου, αγναντεύοντας την θέα των χωραφιών έξω από το παράθυρο. Μα που ζω; Μαρκόπουλο σου λέει μέτα...

Αφού πέταξα την κούπα στον νεροχύτη, έτρεξα στο δωμάτιο μου με σκοπό να πάρω το κινητό μου. Τέτοια ωραία ανατολή δεν μπορώ να την αφήσω έξω από το instagram!

Η ώρα πέρασε γρήγορα και εγώ ήμουν πλέον έτοιμη ακριβώς στις 7 και μισή. Πήρα το μικρό μαύρο τσανάκι ώμου μου και έχωσα μέσα χρήματα, τηλέφωνο, ακουστικά, κλειδιά και πήρα ένα μπουκαλάκι νερό στο χέρι μου διότι έχω παρατηρήσει πως πάσχω από οξεία αφυδάτωση (τι να κάνουμε; δεν έπινα νερό και τώρα άρχισα να πίνω που παρατήρησα το δέρμα μου να ξεραίνεται...). Πάνω στην ώρα ακούω την μάνα μου να πλησιάζει.