Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Αγιασμός Μέρος 2ο

Όλες γύρισαν προς την κατεύθυνση που κοιτούσα για να καταλάβουν σε τι αναφερόμουν.

Κ(ωνσταντίνα): Τα ξαδέρφια του Τζάκσον!

Στα λόγια της Κωνσταντίνας λυθήκαμε όλες στα γέλια. Μπορώ να πω πως τα μάγουλά μου πονάνε λίγο από τον έντονο γέλιο.

Κλ(ειώ): Ναι! Όντως! κατάφερε να πει η Κλειώ ανάμεσα στα χαχανιτά της.

Μα: Να πω την αλήθεια δεν μοιάζουν πολύ με Κινέζοι...

Κ: Ω, Μαρίνα. Για πες μας. Εσύ που έχεις πάρει και πτυχίο στο να ξεχωρίζεις τους Ασιάτες. Μήπως είναι Φιλλιπέζοι; 

Μα: Εσύ ξύπνησες τώρα, ε; Κοίτα... Να σου πω την αλήθεια, δεν είναι σίγουρα Ιάπωνες. Ή Κορεάτες είναι ή Κινέζοι. Πιστέυω πως είναι Κορεάτες αλλά μπορεί και να κάνω λάθος...

Κλ: Όταν η Μαρίνα εύχεται να είναι απ'την Κορέα...

Μ: Relatable!

Μα: Όχι κοίτα, άμα είναι τότε θα είναι κορέοι.

Ι(ωάννα): Να μαντέψω, ωραίοι από την Κορέα;

Μα: Μέσα στο μυαλό μου είσαι!

Γ(ιασεμή): Πωωω! Υπέροχη λέξη! Πρέπει να μπει σε λεξικό!

Δεν πρόλαβε κάποια άλλη από εμάς να μιλήσει όταν χτύπησε το κουδούνι, συμβολίζοντας την αρχή του αγιασμού. Μπήκαμε όλοι στις σειρές μας, ο  καθένας στο τμήμα του, αν και μέσα στην χρονιά θα πηγάιναμε πότε από 'δω πότε από 'κει όλες μαζί σαν το κοπάδι με τα πρόβατα (όχι της κοινωνίας). Εγώ και η Γιασεμή σχηματίσαμε μια δυάδα στο πίσω μέρος της σειράς, μέχρι που πίσω μας στάθηκε ένας από αυτούς τους Κινέζους/Κορεάτες. Φαίνεται να ήταν ο πιο κοντός της παρέας του αλλά δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν ψηλός. Απλά οι άλλοι ήταν πιο ψηλοί. Πάντως πολύ ωραίο παλικάρι. Παρόλο που φαινόταν λίγο 'στρουμπουλός' πρέπει να ήταν αρκετά γυμνασμένος. Είχε μάγουλα και μπούτια, όμως τα μπράτσα του, εκτεθυμένα όπως ήταν διότι φορούσε μια αμάνικη μαύρη μπλούζα, έδειχναν εξαιρετικά δυνατά! Μπορούσε να πει κανείς πως διέκρινε τον κάθε μυ κάτω από το δέρμα του!

Δεν έμεινα να τον κοιτάω για πολύ για να μην γίνομαι αδιάκριτη. Σύντομα άρχισε ο παπάς τον λόγο του. Δώδεκα χρόνια του πήρε να τελιώσει! Μετά είπε εκεί κάτι αλαμπουρνέζικα εκκλησιαστικά για πέντε λεπτά, μας πέταξε λίγο νερό με δύναμη και ένταση, σαν να μας εξόρκιζε ένα πράγμα, και μετά τον λόγο πήρε η διευθύντρια του σχολείου την οποία ακολούθησε ο υποδιευθυντής.