Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Εξομολογήσεις

Καθώς η Νικολέτα μας έλεγχε εργάκια τυχών μαθητών που είχαν ολοκληρώσει κάποιο βήμα και έδινε οδηγίες, ο Jimin και η Μαρία την είχαν γράψει στα δυό ανεπτυγμένα και τα δώδεκα υποανάπτυκτα και συνέχισαν την συζήτησή τους.

JM: Λυπάμαι που χώρισαν οι γονείς σου...

Μα: Δεν χρειάζεται. Δεν το έχω πει σε πολλούς, αλλά πάντα περίμενα αυτή τη στιγμή!

JM: Τι εννοείς; Ήθελες να χωρίσουν οι γονείς σου;

Μα: Χρόνια τώρα! Ποτέ δεν συμπάθησα τον πατέρα μου. Μια φορά έλειπε πάνω από ένα μήνα λόγω της δουλειάς του. Ήταν η καλύτερη εποχή της ζωής μου! Και τώρα αυτό θα γίνει μόνιμα!

JM: Μάλιστα... Και πότε σκοπεύεις να το πεις στους άλλους; Ότι χώρισαν οι δικοί σου εννοώ.

Μα: Δεν ξέρω... Ίσως και τώρα, ίσως και αύριο... Στα κορίτσια το έχω πει, μείων της Ελευθερίας.

JM: Οκέι... Αλλά γιατί αντιπαθείς τον πατέρα σου;

Μα: Σου έχει τύχει ποτέ να νοιώθεις αγχωμένος μόνο και μόνο επειδή κάποιος πλησιάζει; Να σου επιβαρύνει την αύρα με την παρουσία του μόνο-

JM: Καταλαβαίνω.

Μα: Όχι, δεν εννοώ αυτό. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλά. Απλά, ναι. Όλοι λένε για το πόσο καλά τα πάνε οι κόρες με τους πατεράδες τους, αλλά εγώ ποτέ δεν το κατάλαβα. Παρόλο που ήξερα πως ο πατέρας μου με αγαπούσε, ένοιωθα πως δεν νοιαζόταν καθόλου για εμένα. Τον ένοιωθα σαν ένα βάρος που έπρεπε να ξεφορτωθώ...

JM: Δεν υπάρχει πλέον λόγος να ανησυχείς. Όλα τελείωσαν. Θα έρθεις και θα μείνεις και κοντά μας και θα είμαστε όλοι πιο δεμένοι, θέλω να ελπίζω.

Μα: Μακάρι να γίνουν έτσι τα πράγματα. Κάτσε τώρα να το πάω τούτο στη μάγισσα να ξεμπερδεύω!

Η Μαρίνα σήκωσε το χέρι της περιμένοντας να πάρει την άδεια, και όταν την πήρε πλησίασε το υπέροχο εκείνο πλάσμα που ακούει στο όνομα 'Νικόλ' για να παραδώσει το 'εργάκι' της.

Σύντομα, ήρθε το διάλειμμα, και η Μαρίνα ήταν αποφασισμένη να μοιραστεί τα νέα της με τα υπόλοιπα μέλη της παρέας. Τους είπε πάνω κάτω την ιστορία και όλοι τους στενοχωρίθηκαν. Αλλα όταν τους είπε το πώς πραγματικά ένοιωθε, ήταν απλά μπερδεμένοι.

JK: Δηλαδή εμείς κρατάμε το ότι μετακομίζεις;

Μα: Ναι, πάνω κάτω.

SG: Και πότε δηλαδή θα μετακομίσεις;

Μα: Το συντομότερο δυνατό! Μέχρι το τέλος της εβδομάδας μου λέει η μάνα μου θα έχουμε εγκατασταθεί. Που το βρήκε το διαμέρισμα τόσο γρήγορα, ένας θεός μόνο ξέρει!