Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Καυγάς, Φούφι.

Μαρίνας P.O.V.

Μετά από εκείνη την βραδιάμη Κλειώ συνέχισε να μου στέλνει μηνύματα προσπαθόντας να με κάνει να νοιώσω άσχημα, εγώ όμως άρχισα να την αγνοώ από ένα σημείο και μετά. Κατάλαβα πως δεν άξιζε να ασχοληθώ.

Στις ομαδικές δεν μιλάμε ποτέ και οι δύο την ίδια ώρα. Δεν θέλω να έρθω ξανά σε επαφή μαζί της. Θέλω να φύγει από την ζωή μου.

Τα νέα εξαπλώθηκαν σε όλη την παρέα και παρόλο που στην αρχή υπήρχαν εντάσεις, όλοι έδειξαν στο τελικά κατανόηση.
Ξαφνικά άκουσα τους γονείς μου να φωνάζουν. Σταμάτησα ό,τι έκανα για μια στιγμή και επικεντρώθηκα στις φωνές. Όχι περισσότερο από ένα λεπτό αργότερα όμως αγνόησα τους γονείς μου οι οποίοι προφανώς τσακώνονταν για κάτι που δεν με αφορά.

Όμως έδωσα πάλι βάση όταν άκουσα την κύρια πόρτα του σπιτιού να κλείνει. Περίμενα λίγα δευτερόλεπτα πρωτού βγω από το δωμάτιο μου και να ελέγξω τι γίνεται.

Έψαξα όλο το σπίτι αλλά βρήκα μόνο τον πατέρα μου στο μπαλκόνι να καπνίζει και τον σκύλο στο μαξιλάρι του να με κοιτάζει γεμάτη απορία.

Μα: Που είναι η μαμά;

Μπαμπάς: Έφυγε.

Μα: Και που πήγε;

Μπαμπάς: Δεν ξέρω. Δεν μου είπε.

Σ: Καλά...

Έφυγα κατευθείαν και κλείστηκα στο δωμάτιό μου. Είχα πλέον αρχίσει να ανησυχώ.

Πού πήγε η μάνα μου; Πότε θα γυρίσει;

Αυτές ήταν οι δύο ερωτήσεις που είχα μονάχα στο μυαλό μου, ώσπο λίγα λεπτά αργότερα μου έκανε κλικ. Πολύ απλά την πέρνω τηλέφωνο και ρωτάω!

Χτύπησε μία.
Χτύπησε δύο.
Στον τρίτο χτύπο το σήκωσε.

Μαμά: Τι είναι;

Μα: Που είσαι;

Μαμά: Έξω.

Μα: Αυτό το κατάλαβα. Πού έξω;

Μαμά: Κάπου.

Μα: Σε παρακαλώ μαμά πες μου.

Μαμά: Δεν σου λέω.

Μα: Είσαι καλά τουλάχιστον;

Μαμά: Ναι.

Μα: Είσαι μακρια;

Μαμά: Ναι.

Μα: Πόσο μακριά;

Μαμά: Μακριά.

Μα: Δηλαδή δεν μπορώ να έρθω σε εσένα;

Μαμά: Όχι, κάτσε σπίτι.