Oι BTS στην Ελλάδα | Greek Fanfiction

Έκλπηξη

Η υπόλοιπη εβδομάδα πέρασε σχετικά ομαλά, αν εξαιρέσεις την συμπεριφορά μερικών συγκεκριμένων αγοριών και κοριτσιών *βήχας Μαίη, Ιωάννα, Namjoon και Jin βήχας* *βήχας και Yoongi με Κλειώ βήχας*.

Έφτασε επιτέλους Παρασκευή. Δεν ξέρω πώς όλος ο κόσμος ανακουφίζεται με την λέξη Παρασκευή. Λένε πως είναι η τελευταία μέρα πριν το Σαββατοκύριακο και είναι ανακούφιση. Πώς ακριβώς είναι ανακούφιση όταν ακόμα δεν είναι Σαββατοκύριακο; Στο κάτω κάτω αν δεν υπήρχε η Παρασκευή θα ερχόταν το Σάββατο μία ώρα αρχύτερα!

Όπως και να έχει, ήταν Παρασκευή. Βρισκόμουν στο αυτοκίνητο, με την μάνα μου να οδηγεί με προορισμό το σπίτι της Νατάσας, όπου συναντιόμασταν όλοι κάθε πρωί για το σχολείο.

Μαμά: Είπα και στον μπαμπά, αν θες και εσύ βέβαια, τώρα που έχεις την παράσταση και πέφτουν την ίδια μέρα και τα γενέθλιά σου, αν μπορούσαν να έρθουν οι φίλοι σου να σε δουν κιόλας και μετά να σας πάμε στην ταβέρνα του κύριου Σωτήρη.

Μα: Κοίτα... Εγώ δεν έχω θέμα. Αλλά έχω πολλούς φίλους φέτος. Δεν είναι μόνο η Ιωάννα, η Μαίη, η Ηλέκτρα, η Κλειώ, η Κωνσταντίνα και η Γιασεμή. Αν και η Γιασεμή μπορεί και να μην μπορέσει...

Μαμά: Είναι και αυτοί οι Κορεάτες;

Μα: Πού ξέρεις εσύ ότι είναι οι Κορεάτες;

Μαμά: Αφού όλους με αυτούς και για εκείνους μιλάς. Όλη την ώρα στο facebook μου λες 'αυτός είναι ο ένας και αυτός είναι ο άλλος', λες και εγώ μπορώ να τους ξεχωρίσω.

Μα: Δεν είναι facebook, instagram είναι. Και ναι, είναι και οι Κορεάτες, οι οποίοι είναι εφτά. Δυσκολεύει μαμά το πράγμα. Άστο. Αν και ο ένας θέλει να έρθει να με δει.

Μαμά: Καλά αφού δεν θες δεν σε πιέζω.

Μα: Θέλω ρε μαμά... Αλλά είναι και το οικονομικό. Θα έπρεπε να το είχατε σκεφτεί αυτό με τον μπαμπά.

Μαμά: Μωρέ, εσύ αν θες και το βρίσκουμε το οικονομικό!

Μα: Τι εννοείς; Πώς το βρίσκουμε;

Μαμά: Δεν σου λέω.

Μα: Έλα πες μου!!!

Μαμά: Όχι, δεν σου λέω! Πήγαινε, μην σε περιμένουν τώρα οι άνθρωποι.

Μα: Καλάαα...

Και έτσι βγήκα από το αυτοκίνητο, μόνο και μόνο για να μπω σε ένα άλλο το οποίο θα με οδηγούσε στο σχολείο.

Μα: Ωχ αμάν... Πάλι ο Μάριος μπροστά;

Νατάσα: Άσε με και εσύ. Δεν θα έμπαινε αλλιώς!