BENİ ÇOK SEV❤

1.Bölüm

"Hazal Aksoy'la mı görüşüyorum?"diye soran telofondaki şahıza"Evet ben Hazal,siz kimsiniz?"dedim merak ve korku dolu, titreyen bir sesle."Emniyetten arıyoruz ,anneniz Kader Hanım öğle saatlerinde bir tartışmada ağır yaralanmış.Şuan yoğun bakıma..."demeye kalmadan elimdeki telefon yere düştü.O an benim için asla unutamadığım en kötü andı.Bütün vücut hücrelerim beynime hücum etmiş gibiydi.Apar topar annemi kaldırdıkları hastaneye gittim.Yoğun bakım bölümüne girdiğimde , bizimkilerin orda olduğunu gördüm.Küçük kardeşim Ayça'da gelmişti ama sanırım annemin durumundan haberi yoktu.Teyzemin yanına oturup "Teyze doğru söyleyin,annem iyi mi?"diye korkuyla sordum."Yavru ceylanım şuan hiç birşey kesinleşmedi.Ne olacağını bilemeyiz!"diyince gözlerimden iki damla yaşın süzülmesine engel olamadım.Teyzem yüzümü iki elinin arasına alarak"Yapma bak yavru ceylan.Ayça'nın haberi yok,duyarsa çok sarsılır.Kaldıramaz o ,daha 7 yaşında çocuk."diye fısıldadı.Haklıydı,hemen kendimi toparlamaya çalıştım.Ayça yanıma gelip her zaman yaptığı gibi yanağıma bir öpücük kondurdu."Gel bakalım küçük cadı,karnın acıkmıştır şimdi senin ,birşeyler alalım."dedim gülümsemeye çalışarak.                               Hastanenin yemek hanesine indik.Atıştırmalık birşeyler alıp ,boş bir masaya oturduk.Ayça birşeyler anlatıyor,bende sessizce onu dinliyordum.Hergün aynı şeyi yapardık.Okulundaki arkadaşlarıyla yaptıklarını ballandıra ballandıra bana anlatırdı.Bir ara niçin hastaneye geldiğimizi sorunca duraksadım,sonra"Kuzenin Elif'in randevüsü vardı ya ,onun için..."diye bir yalan uydurdum."Anladım abla,hadi çıkalım mı?"diye sorunca kafa salladım.Tam yukarı çıkarken ,yoğun bakım bölümünden tiz bir çığlık sesi yükseldi.Bir anki panikle kendimi yoğun bakım bölümünde buldum.