BENİ ÇOK SEV❤

2.bölüm

İşte o an hayat benim için durdu.Ölmek istedim,boğazımda koca bir yumruk hissettim."Mağlesef Kader Hanım'ı kaybettik."diyen doktorun sesi kulaklarımda çınlıyordu.Arkama dönüp Ayça'ya ve onu sakinleştirmeye çalışan teyzeme baktım.Annem benim ,en kıymetlim...Hıçkıra hıçkıra ağlarken,olduğum yere çöktüm.Gözlerim karardı,son duyduğum ses babamındı"Hazal kızım,tamam geçecek..." demesiydi.Sonra çok güzel bir şey oldu.Gözüm tamamen kapandığında karşımda annemi gördüm.Elini başıma koyup okşamaya başladı.Gülümseyerek"Seni özleyeceğim yavru ceylan..."dedi.Kapalı gözlerimden son bir damla yaş gelmişti.Göz kapaklarım hafifçe aralandı.Kendimi mavi beyaz renkte bir hastane odasında buldum.Arkadaşım Ezgi dışında herkez eve gitmişti.Kendime geldiğimi görünce koşarak yanıma geldi."Hazal sonunda kendine geldin.İyimisin bir yerin ağrıyor mu?Kalkma kalkma,yorgunsundur.Sen şimdi susamışsındır bekle hemen su getiriyorum."diye bir sürü cümle kurdu."Tamam,Ezgi sakin ol.Ben iyiyim merek etme!"dedim kısık sesle."Peki tatlım,sen öyle diyorsan."dedi."Ama lütfen bir bardak su ver."dedim.Su iyi gelmişti.Bir kaç saat sonra hazırlanıp hastaneden çıktık.Bizim eve gitmeden önce Ezgilere gittik.Yüzümü yıkamak için lavoboya girdim.Aynaya baktığımda göz kapaklarımın ve göz çukurlarımın şiştiğini ve kızardığını farkettim.Yüzümü yıkayıp duruladım.Eve geldiğimizde kimsenin evde olmadığını gördük.Yalnızca çalışanlar vardı.Zeynep abla yanımıza gelip ceketlerimizi aldı."Başınız sağolsun Hazal Hanım."dedi soluk bir sesle."Sağol Zaynep Ablam."diye cevap verdim.Hiç aklımdan çıkmıyorduki!Annemin o gülümser hali,beni özleyeceğini söyleyişi...Evin her bir köşesine baktım,her yerde annem vardı.Annemlerin yatak odasına girdim.Son giydiği elbise hala yatağın üstündeydi.Elime aldım ve kokusunu içime çektim,dahada çektim.Gözlerimden yaşlar akıyordu.Daha dün akşam,huzurla ve neşeyle ailecek yemek yemiştik."Son yemeğimiz" oldu şimdi adı...Zeynep abla yanıma gelip teyzeniz geldi Hazal Hanım sizi Ayça'nın odasında beklediğini söyledi."dedi ve aşağı indi.Bende arkasından aşağı indim.Koridorda Ezgi yanıma gelip "Benim gitmem lazım Hazal.Müsait olduğumda geri gelirim."dedi."Tamam canım sonra görüşürüz."dedim.Ayça'nın odasına gittiğimde Ayça'nın uyumuş olduğunu gördüm."Teyze..."diyince teyzem hemen,"Şşştt,sessiz ol Hazal.Zor uyudu zaten."diye uyarıda bulundu.Teyzemle salona geçtik.Bir kaç misafir gelmişti.Onları karşıladıktan sonra mutfağa girdik.Teyzem gözlerimin içine hüzünle baktı."Ayça için iyi olmayı başarabilecek misin yavru ceylanım?"diye sordu.Yavaşça kafamı salladım."Eğer kendinden eminsen,ona ablamın yokluğunu hissettirmemeye çalış."dedi."Nerdesiniz siz hadi gelin misafirleri bir uğurlayalım."diyen babamın peşinden gidip misafirleri gönderdik.Kuzenler,teyzem,dayım,babam ve ben kalmıştık."Hadi artık dinlenme zamanı,yarın cenazemiz var."diyen teyzeme kulak verip hepimiz yataklarıma gittik.