~7. Waarom heb je het niet vertelt?!~

261 12 14
                                    

POV Alyssa
We zitten in de auto naar de eerste plek waar we mijn vader gaan opwachten. Dan geven we hem wat eten en drinken en gaan naar de volgende plek. De hele dag lang. Je wilt niet weten hoe saai dat is. "Mam, zijn we er bijna? Ik heb zin in een broodje." Zeg ik hongerig. Sorry, ik heb trek geen honger. "We zijn er over 10 minuten." Zegt mijn moeder. Ik knik in de achteruitspiegel. "Alyssa, wat heb je gisteren gedaan?" Vraagt mijn zusje, Lara, die naast me zit. "Ik heb zomerkleding gehaald." Zeg ik simpel. "Was het leuk in je eentje?" Vraagt ze plagend. "Het was super leuk!" Zeg ik iets te vrolijk als ik weer denk aan gisteren. "Jij bent echt loner life soms, hé." "Beter dan geen goede vrienden hebben die je totaal niet steunen." Kaats ik terug en steek mijn tong uit. Boos kijkt mijn zusje uit het raam. "Meiden, we zijn er! Uitstappen." Zegt mijn moeder. En inderdaad, hetzelfde restaurant als vorig jaar zie ik weer staan. "Ik ga een broodje kopen. Komen jullie?" Vraag ik. Lara en mijn moeder knikken. "Ik ga zo op mijn mobiel kijken waar jullie vader is. Dan weten we hoelang we moeten wachten." Zegt mijn moeder als we in de rij staan te wachten. We knikken. "Wat wilt u hebben?" Vraagt de man achter de toonbank. "Graag 3 broodjes met kip." Zeg ik en betaal meteen. "Hier is uw nummer. Ga ergens zitten en dan komt uw eten er zo aan." Ik knik en we lopen naar de tafel. "Meiden, ik ga naar de wc. Hier is mijn telefoon. Kijk maar waar papa is, oké?" Zegt mijn moeder en geeft snel haar mobiel. We knikken allebei. Ze haast zich snel naar de wc. Ik wil de mobiel tracker app openen, maar mijn moeder wordt gebeld. Ik neem op. "Hallo, met Alyssa." Zeg ik. "Is mevrouw Sneep daar?" Hoor ik een onbekende vrouw zeggen. "Die is even naar de wc. Maar u kunt het mij vertellen." Zeg ik twijfelachtig. "Kunt u dan doorgeven dat mevrouw Norrus nog een paar dagen heeft? Dat moest ik vertellen als we meer wisten." Met open mond houd ik mijn moeder haar mobiel in mijn trillende hand. "Ja... zal ik doen." Zeg ik met gebroken stem en hang op. Met tranen in mijn ogen kijk ik mijn zusje aan. "Ze waren niet naar de bioscoop gisteren. Ze waren bij oma in het ziekenhuis." Ik zie gelijk angst in Lara haar ogen. "Wat zeiden ze...?" Vraagt Lara zacht. "Ze... ze heeft niet lang meer..." Verdrietig staar ik vooruit. Mijn hart lijkt helemaal gebroken. "Ik ga naar het ziekenhuis." Zeg ik tegen Lara. "2,5 uur reizen?" "Dat heb ik er voor over." Zeg ik en sta op met mijn broodje in mijn hand. Ja, die was onderhand aangekomen. Net als ik opsta komt mijn moeder aan lopen. "Waarom heb je het niet vertelt?!" Zeg ik boos. "Jullie oma zei dat ze graag wilde dat jullie vandaag een leuke dag hebben." Zegt mijn moeder geschrokken maar rustig. "Ik heb net een telefoontje gekregen van het ziekenhuis. Ze heeft nog een paar dagen. Ik ga nu naar haar toe!" Zeg ik boos en gebroken en ren het restaurant uit. Ik wil nu bij haar zijn.

-^-^-^-

Een week later
POV Ronald
"Dankjewel voor het kijken! Later!" Zeg ik op het einde en sluit de video af. Ik ga naar Twitter. "Zo, even tijd om tweets te bekijken.." Mompel ik in mezelf. Ik open Twitter en ga naar meldingen. Ik scroll helemaal naar beneden. Ik heb de tweets van vanochtend tot nu nog niet bekeken. Ik like er een paar, ik reageer en retweet heel soms. Totdat ik aankom bij een spam van tweets van verschillende mensen.

@JustRonaldd? Weet jij meer over @AlyssaDaBlobvis? Ze ontvangt niks en reageert op niks...

En dat is zo 20 keer naar me getweet met een foto van haar laatste tweet. Dat is al weer een week geleden. Nu je het zegt... ik heb al lang niks meer gehoord. Ik citeer de eerste van die reeks tweets en antwoord daarop:

Nu je het zegt heb ik zelf ook weinig gemerkt. Kan ik met iemand DM die meer weet over haar thuissituatie?

Bezorgd wacht ik op antwoord. Ik krijg likes binnen en reacties van mensen die haar niet kennen. Dan zie ik een tweet van Djino.

@JustRonaldd, kom maar DM. Ik weet wel wat.

Meteen DM ik hem.

U: Vertel.
DjinoHGP: Je weet denk ik al dat haar vader ging fietsen in Friesland? Wij denken dat er een ongeluk is gebeurd met haar vader tijdens het fietsen.
U: Dat zal kunnen, maar als ze al 1 week niet op haar telefoon zit moet er wel iets heel ergs zijn gebeurd met haar vader. Als het haar vader is.
DjinoHGP: Wij weten het ook niet en kunnen ook niet langsgaan vanwege onze studies. Iedereen heeft het super druk met studeren.
U: Ik ga wel langs. Voor jullie.
DjinoHGP: Jij moet toch video's maken? Ga dat doen! Straks is er niks ergs aan de hand.
U: Dan weten jullie dat er niks is. Ik ga nu mijn spullen pakken.
DjinoHGP: Je weet lekker niet waar ze woont!
U: Weet ik wel. Over een paar uur hoor je meer!

Ik sluit alles af en pak wat eten en drinken. En wat als ik er ben en er is echt iets aan de hand? Ga ik dan gewoon weg? Diep in gedachte verzonken stap ik al mijn auto in. Ik denk dat ik haar een weekje mijn leven ga laten zien. Hopelijk vrolijkt haar dat op als ze tenminste verdrietig is... who knows?

-^-^-^-

Na 2,5 uur reizen sta ik weer voor het huis als na de meeting. Er staat een auto voor de deur. Dan is er gelukkig iemand thuis. Langzaam loop ik naar de deur en bel aan.

-^-^-^-

SORRY, IK HAD PERONGELUK DIT DEEL AL GEPUBLICEERD. IK HEB GEPROBEERD HEM ZO SNEL MOGELIJK OFFLINE TE HALEN.

EN BEDANKT VOOR DE 200 READS😱💕💕💕 DANKJE DANKJE💕💕💕😱

Sorry, voor cliffhanger trouwens...

Ik hoop dat jullie dit een goed deeltje vonden❤.

~Alyssa~

(1030 woorden)

My Hero || JustRonaldd✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu