POV Ronald
Huilend zit ik met een bloedende Alyssa in mijn armen. Waarschijnlijk is ze dood, gewoon dood. Weg van deze rot wereld. Ik wil het uitschreeuwen, maar het enige wat ik doe is huilen. De man voor ons is al meegenomen door de politie en de ambulancebroeders komen zo. "Alsjeblieft Alyssa, kom terug." Fluister ik zacht. Dan komen de ambulancebroeders en nemen haar snel mee. "Er mogen 2 mensen bij ons in de ambulance." Roept een ambulancebroeder en rent alweer weg. "Ik kan er ook nog een paar in de auto meenemen, dus Amber en Anne gaan jullie maar mee." Zeg ik en ze rennen weg. "Dat wordt proppen in de auto." Zegt Wilbert. Iedereen rent naar mijn auto. Alsjeblieft zeg dat ze het redt.
-^-^-^-
We zijn aangekomen in het ziekenhuis en zitten in de wachtruimte te wachten. Als ik om me heen kijk zie ik mensen huilen en weer andere mensen proberen hun te troosten. En ik? Ik voel niks, alsof mijn hart gebroken is. Ik kan niet praten, huilen, schreeuwen en nog veel meer niet. Ik staar gebroken voor me uit. Dan komt de dokter naar buiten lopen. Iedereen kijkt hem gespannen aan. "Ik heb slecht nieuws... ze gaat het waarschijnlijk niet overleven. We houden haar 3 dagen in levend door apparaten, maar als je dan geen enkel sprankje van leven hebt gezien... gaan ze uit." Sommige beginnen te huilen. Sommige zijn alleen maar stil. "Jullie mogen allemaal binnen komen kijken." Zegt de dokter en loopt weg zonder iets te zeggen. Ik sta op en loop de kamer binnen. Daar zie ik haar liggen. Aan allemaal draden en met haar ogen dicht, die waarschijnlijk voor altijd dicht blijven. Een traan verlaat mijn ogen. Ik loop steeds een stukje dichterbij. Ik kan haar niet zo zien. Ik pak haar hand vast en moedig haar aan. "Hey Alyssa, ik weet dat je dit kan overleven, want je hebt een goed een sterk hart. In hele korte tijd ben ik je als een vriend gaan zien en ik wil niet dat je weg gaat voor altijd. Blijf vechten voor je leven, want die is het waard." Ik geef een kus op haar hand en knijp erin. Dan loop ik de kamer uit zodat andere mensen met haar kunnen praten. Kom op Alyssa, je kan het.
POV Alyssa
Ik zie Ronald de kamer uitlopen. Ik heb gehoord wat hij zei met veel moeite. Zo je geest opwekken als je bijna dood bent is niet niks. Dan komt mijn moeder de kamer binnen lopen. "Sorry schatje dat dit allemaal moest gebeuren. Alsjeblieft kom terug ik wil jou ook niet verliezen. Niemand wilt dat. Ik weet niet wat ik moet zeggen.. ik hou van je en blijf alsjeblieft vechten voor je leven. Ik wil mijn dochter niet verliezen." De tranen stromen onderhand al over haar wangen. "Mam! Ik ben hier, ik leef nog!" Schreeuw ik. Ze hoort het niet, maar alsnog wil ik het roepen. Dan is mijn kracht op en val ik in slaap, voor hoe lang weet ik ook niet.
POV Ronald
Ik heb de jongens die op het DHD kantoor waren laten weten wat er is gebeurd. Het zijn nu ook haar vrienden, dus ze moesten het weten. Iedereen reageerde geshockeerd. Nu zit ik hier een de wachtruimte voor me uit te staren. Levenloos. Iedereen is er nog en het is al bijna 3 uur 's nachts. Mijn ogen beginnen langzaam dicht te vallen. "Welterusten.." Zeg ik zacht en dan vallen mijn ogen dicht.
-^-^-^-
1 jaar en 3 dagen later
"Doeiiiii!" Sluit ik de video af en zucht diep. Eindelijk klaar met opnemen. Met mijn telefoon in mijn hand loop ik naar beneden. Ik pak wat drinken en ga op de bank zitten. Ik open Twitter en bekijk mijn meldingen. "Niet veel bijzonders zo op de vroege morgen..." Mompel ik. Dan word ik gebeld. "Met Ronald." Zeg ik door de telefoon. "Over 2 uur klaarstaan." Zegt Wilbert en hangt meteen op. Ik zucht. Dan krijg ik weer flashbacks naar die ene dag.
"Het is de derde dag en geen sprankje van leven. Het spijt me zo, maar de apparatuur moet uit." Zegt de dokter. 3 dagen heb ik hier gezeten voor dit nieuws gaat er door mijn hoofd en ik begin te huilen. "Jullie mogen allemaal nog afscheid nemen." Zegt de dokter en doet de deur open. We lopen met zijn allen naar binnen en maken een rij. Ik ga als laatste in de rij staan. Als eerste is Chenelle aan de beurt. Daarna is Laura. Na een halfuur is iedereen geweest behalve ik. Ik loop naar haar toe en pak haar hand. "Sorry dat jou leven zo is gegaan. Ik zou willen dat het anders was gelopen." Zacht en gebroken zeg ik het terwijl er duizenden tranen over mijn wangen rollen. "Als ik iets voor je zou kunnen doen nu... zou ik alles doen." Ik begin nog harder te huilen. "Ik zou jou altijd in mijn hart dragen waar dan ook en ik zal je altijd missen." Ik tril helemaal en word misselijk. "Ik blijf hier zitten totdat de apparatuur uit wordt gezet." Dan wordt gelijk al het apparatuur uitgezet. Ik schrik ervan en alles wordt stil. "Dan is dit onze afscheid." Ik wil me omdraaien om weg te lopen, maar wordt tegengehouden door een koude hand. Ik draai me om en zie dat Alyssa wakker is. "You are my hero." Zegt ze met heel veel moeite en geeft een kus op mijn hoofd. Dan valt ze neer op het bed en horen we de bekende piep. Ja, ze is voor altijd weg.
-^-^-^-
Dit is pijnlijk om te schrijven zeg... cheezz...
Sorry voor iedereen die dit boek leest ;( <3 Ik had het echt al heel lang in mijn hoofd....
We naderen het einde bijna ;o En wat ben ik trots op dit boek :) Ik heb het dan gewoon helemaal afgemaakt ;O; Wow! :D
Ik wilde hem bijna publiceren, maar ik zag dat we de 700 READS hadden aangetikt! :D OML, DANKJULLIEWEL💚 Zonder jullie was het nooit gelukt💚💚💚 Dit zijn de meeste reads die ik tot nu toe heb gehaald :O💚 Dankjeeee💚
~Alyssa~
(1030 woorden)
JE LEEST
My Hero || JustRonaldd✔
Fanfic~@JustRonaldd volgt je nu!~ staat er in mijn beeld. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Mijn hart gaat te keer. Dit had ik niet verwacht. Niet nu, niet vandaag. Ooit wel, maar nu niet. -^-^-^- Hoogste ranking in fanfictie: #310 ~ 24-05-17 #248...
