Kasım Çıkmazı (Tamamlandı )

bölüm 1

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

" Yeter artık bıktım, dayanamıyorum bu kızın hareketlerine anla beni "

" onu bu hale biz getirdik şimdi şikayet etme "

" yeter "

Bağrışma sesleri asla kesilmezdi. Hayatı mahvolan bir ailede sakin günler olmazdı. Genç kız kendi odasında tartışmadan habersiz bir şekilde uyuyordu.

" Hadi ama Hayat daha ne kadar burada duracağız "

" siz bu saçma fikirden vazgeçene kadar Melika "

" Dediğimiz her şeye yok demek gibi bir huyun var senin değil mi? "

" Yaser hayır "

Bir anda kabusun etkisiyle gözlerini açmış etrafa bakmaya başlamıştı. Çevresinde olanlar gördüğü rüyayla hiç alakası olmayan şeylerdi. Tekrarlamaya başlamıştı kabus, yıllardır kendini özletmeden devam ettiği gibi yine gelmişti. Derin derin nefes alarak mırıldandı genç kız. Her şeyin bir kabus olduğunu hatırlattı kendine tekrar tekrar, komidide duran telefonuna uzanarak saate bakmıştı. Sabah dokuz otuz ikiyi gösteriyordu. Anne ve babası kahvaltıda olmalıydı. Nasıl olsa bugün tatildi ve onlarda kendince izinliydi. Kollarını bacaklarına dayayarak gördüğü kabusun etkisinden çıkmak için beklemeye başlamıştı. Odasının çalan kapısı onu kendine getirirken derin bir kaç nefes almayı ihmal etmedi.

" gir "

" günaydın küçük hanım anne ve babanız kahvaltıda sizi bekliyor. "

" anladım onlara birazdan geleceğimi söyle "

Haftada üç gün gelen yardımcılardan biriydi. Genç kız onlarla pek ilgilenmezdi. Ayağa kalkarak önce odasında bulunan banyoya girdi. Yüzünü soğuk su ile yıkarken dolaba koyduğu paketin içinden sigara almıştı, ailesi biliyordu sigara içtiğini ama bundan asla korkmamıştı sadece düzenli olarak para ve istediği şeyleri almasına izin vermek aile kavramını karşılamıyordu. Genç kız içinde ebeveyn kelimesi çok başka bir şeydi.

Onun için aile demek, kaç yıl olursa olsun her hafta çocuğunun mezarına gitmekten vazgeçmeyen bir anneydi. Sırf o futbol sevdiği için her şeyini yatırarak halısaha yaptıran bir babaydı. Ebeveyn Hayat'ın yaşamına uzak bir kelime olmuştu. Yaktığı sigaradan sadece bir kaç nefes alarak söndürmüş. Bugünün de diğer günlerden farklı olmayacağını biliyordu her gün birbirini takip eden karmaşık olaylardan ibaretti hiç bir şey yapmadan hayatını mahvetmiş asla düzelmeyecek hale getirmişti. On sekiz yıllık hayatının son dört yılında geçen her gün aynıydı sanki devirli hale gelmiş bir sayı gibi devam edip duruyordu. Hayattan bağlarını koparmış kendiyle alakalı olan tüm ideogramlardan vazgeçmişti. Bomboş suratındaki ifadeye baktı aynadan derin bir nefes alarak aklına gelen fikirleri düşündü ne gidecek bir okulu ne de yapacak bir uğraşı vardı. Son bir kaç ayını günlerini belli bir yerde geçiriyordu. İçmeyi unuttuğu yarısı bitmiş sigarasını lavabonun üzerine bastırarak söndürdü ellerini yıkarken telefonuna gelen bildirim sesi ile banyodan çıktı. Gelen mesajı bildiği halde tekrar okudu yıllardır devam eden bir şeydi artık gelen mesajı ezberlemişti ama her defasında şaşırıyordu tekrar tekrar. Bugün psikiyatristine uğraması gerekiyordu. Her hafta rutin olarak gittiği doktor bu haftada düzelmesini sağlamayacaktı ama onun için bir kaçış yoluydu psikiyatrist en azından bir kaç saatliğinede olsa kaçabiliyordu düşüncelerinden. Yavaş yavaş merdivenlere yönelerek hole inmişti. Kahvaltı masasına ufak bir göz atmıştı aynı düzen evin bu bölümünde de sürüyordu. Babası her zaman ki gibi iş dosyalarına bakarken, annesi ise gelen mesajları okuyordu. Masaya yaklaşmadan önce biraz durdu. Her gün aynı şeyi yaşıyordu her Allahın günü aynı kabusu görüyordu. Babasının ortak olduğu bir holding, annesinin ise kendine ait bir butiği vardı bu yüzden işler her zaman önceydi en son ne zaman ailesiyle karşılıklı konuştuğunu bile bilmiyordu ne zaman ailesine bir özelini anlattığını annesinin hayatını merak ettiğini babasının erkek arkadaşlarına karıştığını hatırlamıyordu zaten yaşanmayan şeylerin hatırlanması gibi bir olasılığıda yoktur değil mi. Benim neyim var diye düşünmekten yorulmuştu haklıydı hiç bir şeyi yoktu bindiği araba babasının giydiği kıyafetler annesinindi her masraf ailesinin cebinden çıkıyordu sahip olduğu her şey onlara aitti. Masaya yaklaşarak yavaşça bir şey demeden oturdu. Yardımcının önüne koymuş olduğu tabaktan bir şeyler almak için eline çatal almıştı.