13.Bölüm

49 4 2
                                    

Bizimkilerle konuştum.
Yenal'ın yanında kalıcağımı ve okulu donduracağımı.
Aslında ne Yenal'ın yanında durmak, ne de okulumu dondurmak istiyordum.
Yenal zorlamıştı.
Yenal'ın kardeşinin ve diğer arkadaşlarının üzerinden şikayetimide geri çekmiştim.
Sanırım bu işin sonu hiç güzel bitmeyecekti.
Yenal başıma bela olmuştu.
Hemde, bitmek bilmeyen bir bela.
Bizimkilerle konuşmamdan belli dışarı çıkmıyordum,çıkamıyordum.
Malum Yenal...

- "Oo, günaydın uyanmışsın."
- Maalesef uyanmak zorunda kaldım. Çok fazla ses çıkartıyorsun uyuyamıyorum.
- "Çünkü benim evim istediğim kadar ses çıkartabilirim ve bu seni hiç ilgilendirmez. Uyanırsanda uyan aq banane."
- Biraz daha kibar ve anlayışlı olabilirsin.
- "Yo."
- Neyse ya ben yatıyorum tekrardan.
- "Hayır yatmıyorsun Alara seni bekliyor ."
- Yenal, o kızla asla konuşmam olanları biliyorsun.
- "Özür dileyecek."
- İstemiyorum dilemesin böyle iyi.
- "Of uzatma işte üstünü giyin hadi.
Yoksa bu pijamalarınla Alara'nın yanına götürürüm seni."sırıtmaya başladı.
Arkamdaki yastığı alıp Yenal'ın kafasına attım.
Ani bir refleksle tutup yere attı.
- Tamam çıkta giyinim.
- "Arkamı dönerim hadi."
O arkasını döndü bende hızlı hızlı üstümü çıkardım ve Yenal'ın tişörtlerinden birini üzerime geçirdim.
Altımada Yenal'ın aldığı şortu giydim.
- Giyindim. Arkanı dönebilirsin.
- Sen deli misin? Alara'yı kızdırmak için neden benim tişörtümü giyiyorsun?"
- Yo deli değilim ayrıca kızdırmak için değil başka tişört olmadığından.
diyip odadan çıktım.
Alara salonda oturuyordu.
Karşısına geçtim.
- Evet, seni dinliyorum.
- "Bak Eda, o gün yaptıklarım için özür dilerim kıskançlık işte. Gerçekten özür dilerim."
- Bir de özür mü diliyorsun? Senin yüzünden ölüyordum aq kaşarı.
Şimdi siktir git burdan. Seni görmek istemiyorum.
Yenal'da bu sırada içeri girip bir koltuğa oturdu.
- "Biliyorum beni görmek istemiyorsun ama çoktan buraya yerleştim" dedi. Yenal'a bakarak.
Şaşırmış bir ifadeyle Yenal'a bakıyordum.
- Yenal bu kız ne diyor?
- "Duyduğun gibi."
- Bak Yenal senin saçma psikolojin hastalığın yüzünden ailemden, arkadaşlarımdan,okulumdan ayrılıp senin yanına geldim. Zorla. Madem Alara bundan sonra burada kalıyor ben neden gidemiyorum.
- "Yarım kalan intikamım var.
Hayatının içine etmem lazım. O yüzden hiç bir yere gitmiyorsun ve evet Alara bizimle kalıcak. İster anlaş ister anlaşma" dedi ve odadan çıktı."
Alara gülmemek için kendini tutuyordu.
Bir insan bu kadar mı yapmacık olabilir yahu?
Yenal'ın arkasından gittim.
Balkona çıktık.
Bir sigara yaktı.
- Arkadaşlarının üstünden şikayetimi çektim işte başka ne intikamın kaldı?
- "Bu daha başlangıçtı.Tek sorun bu mu sanıyorsun?" dedi ve kahkayı bastı.
Balkondaki duvara çöktüm ve ağlamaya başladım.
- Neden ben? Neden?
Ağlamam gittikçe güçleniyordu.
Bununla beraber başımda ağrımaya başladı.
Sersem gibi oldum.
Yenal yanıma geldi ve beni yerden kaldırmaya çalıştı.
"Bırak beni istemiyorum burada çürüyeceğim."
- "Balkonumun ceset kokmasını istemiyorum."
Sinirle Yenal'a bir tokat attım.
Sanırım oda bu sefer sinirlendi.
Dudaklarını dudaklarımla buluşturdu.
Her öpüşünde bir şeyler söylüyordu.
"Eğer bir daha bana tokat atarsan sonuçlarına katlanırsın."
Hala öpüyordu.
Dudaklarımı kaçırmaya çalışıyordum ama olmuyordu.
Yaklaşık 3 dakikadır öpüyordu.
ÖĞĞĞĞKK
Ağzımın her yerini dezenfekte etmem gerekicek.
- Yenal, ye-ter
Doğru düzgün konuşamıyordum bile.
En son üstümden ittirdim ve ayağa kalktım.
- Yenal sen kimsin ki beni öpüyorsun?
Sen kendini ne zannediyorsun?
Bu sefer dudaklarını boynuma doğru götürdü.
(Dezenfekte,dezenfekte...)
Kendimi yana çektim ve balkonun kapısını açıp çıktım.
Alara orada duruyordu.
Bizi izliyormuş.
Alara;
- "Yenal, seni gerçekten seviyor daha önce hiç bir kızı böyle öptüğünü, böyle davrandığını görmedim."
- Bir siktir git ya.
Kendimi odaya attım ve battaniyenin altına girdim.
Ağlamaya başladım.
Yenal beni zorla öpüyordu ve ben hiç bir şey yapamıyordum.
Daha önce tanımadığım görmediğim birinin evindeydim. Herkesten uzak.
Kaçamıyordum.
Yardım isteyemiyordum.
Neredeyse her gün bir yerlerim kesiliyordu.
Sürekli zarar görüyordum.
Bunca şeye rağmen hiç bir şey yapamamak...

Ruhumun ÇizikleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin