Alara da bizimle beraber kalıyordu artık.
Ama hiç konuşmuyorduk.
Zaten en iyiside buydu.
Yenal'la da konuşmuyorduk şu son 1 haftadır. Son yaptıklarından sonra gerçekten aşırı sinirimi bozdu konuşasım gelmedi.
1 haftadır doğru düzgün yemek falanda yemiyordum.
Odadan dışarı çıkmıyordum hiç.
Genellikle Yenal bir şeyler getirirdi.
1 haftalık konuşmayışımızın ardından Yenal;
- "Bugün dışarı çıkıp arkadaşlarını görebilirsin geri gelmen şartıyla.Seni oradan izlerim ben zaten."
- Tamam sağol.
- "Tamam hazırlan sen."
Yenal'ın odadan çıkmasıyla üzerimi değiştirdim Yenal'ın tişörtlerinden biri ve yine şortlarımdan birini giydim ve Yenal'ın yanına gittim.
Alara ile konuşmalarının ardından evden çıktık.
Yol boyunca hiç konuşmadık.
Yenal, beni eve bıraktı ve kendide orada bir yerde bekledi.
Sadece 10 dakika verdi.
Bu bana artardı bile çok özlemiştim onları.
Eve girmemle herkesin gözlerini üzerimde buldum.
Koşa koşa Batu'ya sarıldım.
Batu hiç bir şekilde tepki vermedi.
Mutluluktan ağlıyordum hala Batu'dan kollarımı çekmedim.
Beni geri ittirmesiyle geriledim.
- "Eda,Yenal'la aranızda ne var?"
- Batu şu an burdayım ve tek şey Yenal mı?
- "Evet."
- Ben gidiyorum o zaman.
Evden ağlayarak çıktım ve evin önüne oturdum Yenal orda oturmuş beni bekliyordu.
Ardından kapı açıldı ve Batu yanıma geldi.
- "Ben özür dilerim, gerçekten böyle davranmak istemedim affedebilir misin?"
- Gel buraya
dedim kollarımı açarak.
Batu bana kocaman sarılmıştı.
Şu an gerçekten mutluydum işte.
Batu'nun kulağına "Yenal ile aramda hiç bir şey yok mecburen onunla kalıyorum"diye fısıldadım.
Kendimi geri çektim ve Batu'nun yanağından öptüm.
Gerçekten özlemiştim.
1-2 dakika hasret giderdik.
Sonra kapı açıldı ve Barış geldi.
Ayağa kalktım ve onunlada sarıldık.
- "Güzelim sen nerelerdesin?"
- Hiç sorma ya Barış.
1-2 dakikada onunla sarıldıktan sonra olayı anlattım.
Onlarda tamam dediler.
Batu ilk önce çok sinirlendi.
Beni öptüğünü duyunca falan ama sonradan anlayış gösterdiler.
Yenal'ın aşırı serseri psikopat biri olduğunu biliyorlardı.
O yüzden beni kurtaramazlardı bile.
Biz başka şeyleri konuşmaya çalışırken,Yenal yanımıza geldi.
- "Hadi gidiyoruz."
- Biraz daha kalsam?
- "Olmaz"
dedi ve kolumdan çekmeye başladı.
Batu hemen beni çekti ve "Kız gelmek istemiyor görmüyor musun?"
Batu'nun böyle yapması hiç bir işe yaramadı.Yenal tekrardan kolumdan tuttu ve çekiştirmeye başladı.
- Sizi seviyorum.Kendinize iyi bakın.
- "Eda,kurtarıcam seni söz veriyorum. Batu sözü."
Onlara bakarak gülümsedim ve arabaya binmek zorunda kaldım.
- Yenal, sanırım senden nefret ediyorum.
- "Biliyorum."
Yol boyunca suskunluğun ardından geldik yine "son(a)" Burası benim sonsuzluğum en kötü enlerim ve son(u)mdu.
Yaşamadığım herşeyi burada yaşadım.
Eve geldikten sonra bir duş aldım ve üstümü giyindim.
Alara, odaya geldi.
- "Yenal seni görmek istiyor. Salona gelicekmişsin."
- Tamam geliyorum.
Alara'nın arkasından salona gittim ve koltuğa oturdum.
Yenal:
"Seni bırakmamı istiyor musun?"
"Evet..."
"O halde, sana bir teklif sunuyorum.Hazır mısın?"
"Hazırım."
"Eğer benimle sevişirsen,seni bırakırım Eda."
"İmkansız tamam mı? Senle öpüştüğümde bile senden iğreniyorum.
Sevişmek mi? Düşünemiyorum. Asla,asla ve asla böyle bir şey olmayacak."
"İyi,sen bilirsin"dedi alaycı bir tavır takınarak.
O an gerçekten kusmak istedim.
Midem falan bulandı.Böyle bir şey olamazdı gerçekten.
Yenal beni fahişe falan mı sanıyordu?
Gitsin Alara'yla napıyorsa yapsın.
Bana niye böyle bir teklif sunarsın ki?
Ben böyle zihnimde Yenal'dan iğrenirken, Alara'nın sesiyle zihnimden ayrıldım.
- Ben olsam teklifi kabul ederdim.
"Benim yerime sen seviş istersen.Bende buradan ayrılmış olurum.Sizde ömür boyu Yenal ile beraber yaşarsınız nasıl fikir?"
- İnan bana, Yenal ile her gün sevişiyoruz.
"Bunları kendine sakla istersen midemi bulandırıyorsun,bulandırıyorsunuz"
dedim ayağa kalkarak.
Odaya doğru yürümeye başladım ve kendimi yatağa attım.
Bir tane güzel günüm olmuyordu anasını satim.
