Aynanın karşısında kendimi inceliyordum.
Yüzümdeki çizikler,sigara izmaritleri ve ağlamaktan şişen gözlerim.
Sanırım o çizikler hiç geçmeyecekti her gün o çiziklere yara izlerine bakıp yaşadıklarımı hatırlayacaktım.
Gerçekten çok kötü günler yaşamıştım ve özelliklede psikopat biriyle aynı odada kalmıştım.
Yüzümdeki çiziklerin boynumdaki izmaritlerin sebebi oydu.
Yenal.
Hala bulunamamıştı o gün hepsi o evden çıkarken o çıkmamıştı. Polislerin aramasına rağmende bulunamamıştı şu an o olaydan tam 1 ay geçti korkuyla geçen 1 ay.
Uyku düzenimi saymıyorum bile.
Ve şu sıralar korkularım daha ağır basmaya başladı. 6. hislerim kuvvetlidir ve Yenal'ın beni kaçıracağını düşünüyordum.
İntikamını elbet alıcaktı telefonundan Batu'ya mesaj atmamı.
Onun yüzünden o grubun tutuklanmasını. Gururu birazda olsa zedelenmiştir.
Ama içimden bir ses;
çok kötü bir şekilde dönüceğine işaret ediyor.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Barış'ın kulaklıklarımı çıkarmasıyla normal dünyaya döndüm.
Barış;
- "Edaaa, bugün dışarıya çıkıyoruz yavrum malum okul açılıyor. Bir şeyler alırız eğleniriz falan Batu'ya da haber verdim o da gelicekmiş.Kalk üstünü giyin aşağıdayım."
Barış daha ben cevap vermeden odadan çıkmıştı. Arkasından Barış diye bağırsamda çoktan gitmişti.
Oflaya puflaya gardırobumun önüne geçtim siyah mom jean kotumu ve beyaz,arkasında always noir yazıp gül resmi olan uzun tişörtü çıkardım.
altımada siyah nike ayakkabılarımı alıp aşağı indim.
Batu, üzerine beyaz bir tişört giymişti ama sanki hiç giymemiş gibiydi baklavalarını 10 metreden görebilirdiniz.
Barış'ın konuşmasıyla Batu'yu incelemeyi bırakıp Barış'a döndüm.
- Efendim Barış.
- "Herkes tamamsa gidelim ve bu arada çok güzel gözüküyorsun. Keşke hep kot giysende beni çıldırtmasan" dedi gülerek.
- "Teşekkür ederim Barış Bey sizde çok cool gözüküyorsunuz her zaman ki gibi" dedim gülümseyerek.
Batu ordan;
- "Aaa hadi gidelim artık."
Ayakkabılarımı giyip siyah çantamı aldım ve evden çıktık.
Sanırsam bir AVM'ye gidiyorduk.
Ve öylede oldu.
Kıyafet alabileceğimiz mağazalara girmiştik ve bir sürü şey almıştık.
Özellikle de ben.
Yemeğimizi yedikten sonra kalktık.
Tam AVM'den çıkarken;
- Siz gidin Batu benim bir mağazaya daha uğramam lazım alıcağım 1-2 parça şey kaldı.Evde buluşuruz artık.
- "Tamam, dikkat et bir şey olursa hemen ara görüşürüz."
- Tamam,görüşürüz.
Onlar gittikten sonra mağazaya doğru yürüdüm ve mağazanın içine girdim 10 dakikalık aramanın sonucunda 1-2 tane şort bir tanede tişört bulmuştum. Şortları ve tişörtü denemek için deneme kabinlerinin olduğu tarafa doğru ilerledim.
Tam kabinin kapısını kapatıyordum ki bir el kapıyı tutup içeri girdi.
Bu kişi Yenal'dı.
Görmemin etkisiyle bir şok yaşadım.
Kapıyı kilitledi ve bana tekrardan döndü.
- "Benden bu kadar kolay kurtulabileceğini mi zannetin?"
Cevap veremedim konuşamıyordum gözlerim dolmuştu ve bu kabinden çıkmam içinde birinin bana yardım etmesi lazımdı yoksa tekrardan bana zarar verebilirdi. O çiziklerin aynısından tekrar oluşabilirdi. Daha diğerlerinin izi geçmemişken yeni çizikler yaralar istemiyordum.
Bağırmak için ağzımı açtığım an Yenal eliyle ağzımı kapattı ve "şşşt" işareti yaptı.
Bağıracağımı bildiği için elini ağzımdan çekmedi ve göz yaşlarım Yenal'ın eline damlamaya başladı.
Gözlerimle ona "nolur bırak gideyim" diye bakıyordum o ise "intikam istercesine bakıyordu."
Yavaşça elini ağzımdan çekti ve beni duvara yasladı.
Aramızda yok denilecek kadar az mesafe vardı.
Kafasını yavaşça boynuma doğru götürdü.
Ve dudaklarıyla boynuma bir öpücük kondurdu.
Göz yaşlarımı tutamadım ve kendimi bıraktım. Yenal,kafasını kaldırdı bana bakarak cebinden bir cam parçası çıkardı.
- Hayır hayır hayır lütfen özür dilerim gerçekten çok özür dilerim. Söz veriyorum ne istersen yaparım gerçekten ama lütfen bana zarar verme.
Yenal ise aldırış etmeden cam parçasını yüzüme doğru yaklaştırmaya devam ediyordu.
Yüzüme zarar vermemesi için Yenal'a sarıldım.
- Yenal lütfen hadi gel çıkalım lütfen korkuyorum.
Yenal kendini benden çekti ve kulağıma fısıldadı
"Akşam saat 00:00'da evinin önünde ol ben seni gelip alırım." dedi ve kabinden ayrıldı.
