Alara'nın lanet olası sesiyle uyandım.
Alara:
- Günlerdir uyuyorsun odadan dışarı çıkmıyorsun. Evin tüm işlerini ben yapıyorum kalk artık.
"Oldu güzelim oldu."
- Ben ciddiyim.
"Hiç bir şey yapamam kusuramı bakıyorsun artık naparsan yap."
Tam Alara konuşucakken;
Yenal içeri girdi.
Alara'nın belinden tutup kendine çekti ve öpüşmeye başladılar.
"Sabah sabah midemi bulandırdınız öğğğk"diyerekten ayağa kalktım.
Tam kapıdan çıkıcakken Yenal beni kolumdan çekti.
"Nereye?"
"Sanane."
Kolumu sıkmaya başlamıştı.
"Kolum diyorum."
"Cevabımı alamadım diyorum."
"Salona gidiyorum salona, oldu mu?"
"Şimdi oldu işte" dedi alaycı bir tavır takınarak.
Kolumu bıraktı ve bende salona gittim.
Televizyondan bitiremediğim yabancı dizileri izledim.Depresyon mood diyebilirim.
Sanırım yavaş yavaş eve alışıyordum ama içindeki insan dışı varlıklara alışamıyordum.
Özellikle Yenal'a.
Kafamdaki düşüncelerden kurtulup diziye odaklanıcaktım ki birden televizyon kendi kendine kapandı.
Sanırım elektrikler kesilmişti diyerekten Yenal'ın yanına gittim.
"Televizyon birden kapandıda elektrikler mi kesildi?"
-Kesilmedi aslında ben kapattım.
"Neden?"
- Canım öyle istedi.
"Anlıyorum" dedim sinirlendiğimi belli ederekten.
Tekrar salona geçtim ve uyumaya çalıştım.
••••
Uyandığımda saat 1'e geliyordu.
Sıcakladığım için uyanmıştım.
Serinlemek için balkona çıkmayı düşündüm.
Yattığım yastığı ve bir bardak su alıp balkona çıktım.
Hava fazla serin değildi ama yinede iyiydi.
Yerde zaten battaniye gibi bir şey seriliydi.
Yastığı tam balkonun köşesine koydum ve gökyüzünü izlemeye başladım.
Ortalama yarım saat izledikten sonra balkon kapısının açılma sesi geldi.
Gelen kişi Yenal'dı.
Hemen yastığımı aldım ve ayağa kalktım.
Tam 2.adımımı atıcakken Yenal belimden tutup beni kendine çekti.
"Daha yeni geldim,nereye böyle?"
sesi ayık bir insan sesine benzemiyordu sanırım içmişti.
"İyi geceler."
Yenal tekrardan beni kendine çekince;
"Beni kendine çekmesen,rahatsız oluyorum" diyip kendimi ondan ayırdım.
Tam balkonun kapısından çıkarken,
önüme geçip beni öpmeye başladı.
"Ye-nal sarhoşsun bak lütfen."
"Korkuyorum,,lütfen."
Yenal'ı ittirmeye çalışsamda olmuyordu.
Tişörtümü çıkarmaya çalışıyordu.
"Yenal bırak beni." "Yardım edin."
Tam tişörtümü çıkarıcaktı ki,o sırada kapı çaldı.
Yenal,kendini benden uzaklaştırdığı anda kapıya doğru koştum.
Kapıyı açtığım anda Batu bana sarıldı.
Gelen kişi Batu'ydu.
Beni bulmuştu.
Kurtarmıştı.
Mutluluktan ağlıyordum.
-Arabaya koş.
Arkama bakmadan koşmaya başladım,arabaya vardığımda arkamdan Batu'da geliyordu.
Tam kapıyı açtım koltuğa oturuyordum ki bir silah sesi geldi.
İşte o silah sesi tüm hayatımı değiştirdi.
Arabadan bir hışımla indim.
Vurulan kişi Batu'ydu.
Onun yanına doğru koştum.
Bacağından vurulmuştu.
Yenal,ise orda dikiliyordu.
Batu'yu kaldırmaya çalıştım oda sekmeye başladı ve arabaya götürdüm.
Onu arka koltuğa yatırdım ve kanı durdurması için kafamdaki bandanayı verdim.
Arka kapının kapağını kapatım sürücü koltuğuna oturdum ve arabayı çalıştırdım.
Ağlıyordum,hıçkıra hıçkıra.
- Dayan Batu söz veriyorum seni kurtarıcağım.
-Seni seviyorum Bal'ım.
-Bende seni seviyorum Batu.
Yaklaşık yarım saat sonra hastaneye vardık Batu'yu hemen ameliyata aldılar.
Bende Batu'nun telefonundan bizimkileri aradım.
Acilde beklerken,birden doktor çıktı.
Durumu iyi ama çok kan kaybetmiş,şu an uyuyor öğleden sonra görebilirsiniz tekrardan geçmiş olsun.
"Teşekkür ederim."
Hemen Batu'yu görmek istiyordum,ya benim yüzünden ölseydi gerçekten dayanamazdım.
5-10 dakika ayakta bekledim belki odaya alırlar 10 saniye olsa bile görürüm diye.
Ben öyle beklerken;
arkadan iki el beni kendine bağladı.
Gelen kişi Barış'tı.
Hemen ona doğru döndüm ve kocaman sarıldım.
"Barışğğğ"
"Prenses"
- Batu iyiymiş biraz sonra odaya alıcaklar ama öğleden sonra görebilirmişiz. Ben hepinizden özür dilerim benim yüzümden oldu keşke kurtarmasaydı beni.Allah korusun düşünsene ölseydi? Ben ne yapardım?
- "Ya miniğim öyle düşünme,kurtarmaya geliceğinden haberim yoktu olsa gelirdim. Özlemişim meleğim seni"
dedi ve dudağımdan öptü.
Dudaklarını dudaklarımdan çektiğinde bana baktı ve gülümsedi.
