Jessica's POV
Phone rings...
"Hello? Who's this?" I asked
"Ica." I stopped when I hear his voice. It's been 4weeks he didn't sent me a message or call me.
"What?" I said coldly
"Ica, you know I'm sorry. I didn't mean to hurt you." He apologized
"You know what John, you tell me 2months ago that I should wait for you until we came back to the Philippines and asked for a permission to my parents or to my family that you're going to court me. John, I've waited. Ni hindi ko na nga sinagot si Tristan dahil dun eh. But now? This? Ito lang ba yung hinihintay natin? You promised me, that you will not going to have a Girlfriend because you told me that you loved me. At ito naman si tanga umaasa. Did you get that girl pregnant? John, masakit eh. You know, I've suffered too much. Halos pagalitan na nga ako ng mga magulang ko dahil 3days. 3days akong wala sa sarili, ni hindi na nga ako kumain at laging nagmukmok sa kwarto. Tapos ngayon magpaparamdam ka na parang wala lang? At sa pagkakaalam ko, wala lang sayo yun dahil hindi ikaw yung nasaktan."
"No Ica, pati ako nasaktan rin sa ginawa--"
"Yun naman pala eh! Ba't mo ginawa yun? Nag'promise ka na wala kang magiging Girlfriend hanggang sa pagbalik natin ng Pilipinas pero bakit ngayon sinira mo yung pangako mo?"
"Ica, I know na nagkakamali ako. But, please listen to my apologize."
"I don't have time to listen for your apologize John. And besides, I'm already in a relationship with Tristan. And if you think na panakip butas lang sya? No, because in the first place, napilitan lang akong hintayin ka, dahil sa totoo lang? Gusto ko rin yung mangyari na maging tayo. Pero, mahal ko na sya the first time I saw him. Tsaka, our relationship are officially legal na sa mga pamilya namin. He courted me very well and face my dad without hesitation or nervousness. John, please. Don't call me again, and don't you dare ruin our peaceful life. And I'm sorry, because I will never listen to your apologize. Leave my life happy with Tristan and my family. Hanggang dito nalang. Goodbye." I said and ended the call without regrets.
Ang kapal ng mukha nya'ng tumawag pa, sa lahat ng mga ginawa nya? Ang kapal talaga. Akala mo kung sino.
*knock! knock!*
"Come in" I said
"Ate, si Tristan nasa baba." Angelica said
"Kanina pa sya?" tanong ko sa kapatid ko
"No, kararating nya pa lang ate." sagot naman ng kapatid ko
"Pakisabi nalang na bababa na ako later on, tatapusin ko lang to'ng ginagawa ko. Salamat" utos ko sa kanya
"Okay ate." sagot nya naman at lumabas na ng kwarto ko.
Since we moved here in London, nawala na yung pagiging pasaway ni Angelica. Marunong na sya sumunod ng utos, at marunong na rin sya umintindi sa mga sinasabi ng mga tao.
I am done with my doings, kaya agad kong inayos ang sarili ko at bumaba.
I saw Tristan sitting, while talking to my Dad with happiness yun bang walang problema. Sana ganito nalang lagi, sana walang gulong mangyayari, at sana magtatagal pa kami.
"Ate" Angelica said while walking from the kitchen, then Tristan looked at me.
"Hi baby" he said while walking towards me and hugged me tight, and then I also hugged him.
