7..BÖLÜM:
Hye Mi’nin Bakış Açısı:
-“Ne?” dedi Luhan. Şapşal bu daha başlangıç. İntikamım yeni başlıyor….
-“O zaman bu hafta sonu nişanı yapalım.” Dedi Bay Kim. Oldu başka. İntikam diye tamam dedim de haftaya ne ya. Hele Luhan’ın şu anki suratını gördüm ya ölsem de gam yemem artık. Mallaştı iyicene. Boş boş etrafa bakıyor. Tabi kolay sindirilecek bir şey değil ava giderken avlanmak. :D
-“Hafta sonu mu? Biz daha lisedeyiz unutmayın!” dedi Luhan. En sonunda kendine gelebildi şapşirik.
-“Yoksa kızımı sevmiyor musun?” deyip imalı bir bakış attı babam. Yürü be baba kim tutar seni.
-“Tabi ki seviyorum ama daha lisedeyiz. Çok erken böyle şeyler için.” Dedi. Seviyormuş, hıh sen onu benim külahıma anlat. Bugünlük bu kadar yeter sanırsam. Yoksa arada ben kaynayacağım.
-“Haftaya olmaz baba. Daha lisedeyiz.” Dedim. Babam sırıtmaya başladı. Acaba neyi unuttum. Tabi ya…
-“Zaten lisenin bitmesine 1 buçuk ay var. İki hafta da öyle geçse. 2 ay sonra nişanımız var desenize.” Dedi ve annem, babam, Luhan’ın babası, kısacası ben ve Luhan dışında hepsi gülmeye başladı. Ben de gülmeye çalışıyorum ama pek başarılı olamıyorum sanırsam. İçimi bir sıkıntı bastı. İntikam diye sanırsam sonu olmayan bir yola girdim. Aman ben bu işten de kurtulurum nasıl olsa.
Luhan’ın Bakış Açısı:
Ava giderken avlanmak bu olsa gerek. Yandım ben. Lisedeyiz deyip nişanı iptal etmeye çalışırken 2 ay sona mezun olacağımızı unuttum. Bu kızda ne kadar meraklıymış bana. İnsan biraz nazlanır. Hani kız evi naz eviydi. Yarın yapalım deseler de evet der miydi acaba. Bu işten bir an önce kurtulmam lazım ama nasıl? İşler iyicene karıştı. Sehun da bir mesajıma cevap vermedi. Hadi oğlum ya ara da kurtar beni buradan. Biraz daha bu masada oturursam ne zaman evlenip kaç çocuk yapacağıma karar vermeye başlayacaklar.
Hadi Sehun…
Hadi ara..
Ve arıyor…
“İzninizle” deyip telefonu açtım ve Sehun sorular sormaya başladı.
“Ne oldu?
"Merak ettim ne oldu?"
"Çatlayacağım şimdi Luhan!"
"Cevap versene!"
-"Ne? Kaza mı yaptın Sehun? Hangi hastane? Tamam, hemen geliyorum. Uslu bir çocuk ol ve doktorların sözünden çıkma!" deyip Sehun'un suratına telefonu kapattım. Ne olduğunu anlamadı. En son "Sen ne saçmalıyorsun" diyordu.
Babamgile dönüp: -"Sehun kaza geçirmiş, hastanedeymiş. Ben onun yanına gidiyorum. Size afiyet olsun." deyip masadan kalktığım gibi hızlı adımlarla lokantadan çıktım.
......
Hye Mi'nin Bakış Açısı:
"Acaba nesi var Sehun'un? Biz de mi gitsek hastaneye?" dedi Luhan'ın annesi. Biraz saf mı bu kadın? Yoksa oğluna çok mu fazla güveniyor? Ayrıca ne pislikmiş bu ya. Yok, Sehun kaza geçirmişmiş. Aslında hakkını yememek lazım. Güzel kurtuluş yolu. Ben nasıl kurtulacağım bu saçma ortaklık yemeğinden? Ödev mi bahane etsem? Yok ya ne ödevi? Babam direk anlar. Ben ve ödev yapmak, düşüncesi bile komik.
-"Kötü bir şey varsa Luhan bize haber verir. Ararız birazdan." dedi Bay Kim. Masada bir sessizlik olmuştu. Herkes tabağına odaklanmış yemek yiyordu. Yemek yendikten sonra bizde kalktık. Arabaya binip eve geldik. Yatağımı özledim. "İyi geceler" deyip koşa koşa odama çıktım. Ne çok yorulmuşum. Yatağa yatmamla uyumam bir oldu. Sabah kalktığımda... Ne sabahı ya öğlen olmuş. Annemgil evde yok galiba. Evet, bugün cumartesi ve tüm günü kendime ayırmak istiyorum. Tabi ne yapacağımı bilmiyorum.
