Duâ İle Sevdim

Cam Kırıkları

Ben odanın aydınlanmasını beklerken gördüğüm manzara karşısında kaşlarımı çattım. Çünkü STOR perdenin arkasında Ilgaz beyefendi vardı. Yani odanın penceresi Ilgaz'ın odasına bakıyordu.
Aniden kapattığım perdeyi biraz araladım. Ilgaz çalışıyordu. Dosyalarla ilgileniyordu. Ama o da ne kara kara gözler bana bakıyordu. Al... Şimdi ne düşünecek benim hakkımda kim bilir. Hınzırca bana bakıp ayağa kalktı.
Bende büyük bir hızla kapattık perdeyi. Elim Ayağım titrer vaziyet koltuğuma oturdum. İnşallah gelmez Allahım... İnşallah..Ne olur gelme... Beni de germe. Yok ya ben dua kotamı doldurdum.
Kapı dank diye açıldı. Yüzüne bakmamaya çalışıyorum ama o beni zorluyor. Tam önüme geçti. Ben de az önce hiçbirşey olmamış havası vermek için kendimi topladım.

- Birşey mi oldu?
Ne yapmaya çalıştığımı anlamış gibi bana "Alla alla" bakışı attı. Ardından karışımdaki siyah deri koltuğa yayılarak oturdu. Derin bir nefes aldı.

-Yoo. Yok birşey. Sadece sana küçük bir hoşgeldin hediyesi getirdim.
Geldiğinden beri farketmediğim elindeki çerçeveyi bana uzattı. Düşünceli çocuk aslında. Düşünmesi yeter. Sonra devam etti.

- ...Ben düşündümde hani senin içinde zor oluyordur her özlediğinde perdeyi kaldırmak.Masanda bulunsun. Buna bakarsın.

Ne diyor bu? Ne dediğini anlamak için çerçeveye baktım. Ben çerçeve boş zannediyorum. Oysaki çerçevede Ilgaz'ın bir fotoğrafı var. Şimdi anladım. Dalga geçiyor benimle. Ben de oturmuş ciddi ciddi dinliyorum. Şu an eminim yüzüm kireç gibi oldu. O da bunu farketmiş olacak ki büyük bir kahkaha attı. Tabii ben dururmuyum? Fotoğrafa bakarak konuştum.

- Bu hayvan türünün nesli tükenmemişmiydi? Ama bu türünün son örneğiyse bilemem.

- Sen Anlıyorsun bu işlerden. Eşim benzerim yoktur dünyada.

- Doğru. Eminim dünyada yoktur. Uzayda dene şansını.

- Sen de şansını zorlama istersen.

-zor...
İkimizde açılan kapıya baktık. Odaya şık ama spor giyinimli genç birisi girdi. Önce bana sonra Ilgaz'a baktı.

- Nerdesin abi. Heryerde seni arıyorum.