M.U. (matagal ng umaasa)

CHAPTER 22 - EXPIRATION DATE*

 **********************************

Mabelle’s POV

Nakaka-lurkey! Talagang nakakalokang-nakakaloka!

Pagkamalan daw ba akong may gusto kay Jonas? Ew?!

Bakit naman ako magkakagusto sa Herodes nay un?

Makatnong naman kasi si Kathrice.

Anyways, hindi lang iyon ang ikinaloloka ko.

Dahil sa sobrang kawindangan at hindik ko sa pinagsasasabi ng sisterette kong si Kathrice, umatake ang pagiging matakaw ko. Akalain mob a naman kasing nagkakain ako ng mga pagkaeng nakikita ko ditto sa bahay.

As in kumain ako ng sandamak-mak na pagkain.

Ayun, sa katakawan ko- na food poison tuloy ako.

Kain kasi ng kain di man lang tinignan muna yung expiration date ng pagkain. Nakakaloka diba?!

Kaya nga hindi ako nakapasok nitong mga huling araw dahil lambot na lambot pa din ako.

Parang ayoko ng kumain.

Lessons learned.

Kawawi naman ang lola niyo. Anyways, okay na naman ako ngayon. Pwede na ulit akong maglamyerda.

Teka, ano nga ulit yung gagawin ko?

Ayun! Magku-kwento dapat ako diba? Kaso nga, hindi ako nakapasok ng ilang araw kaya waley akong pieces of information ditey.

Huhuhuhu. Pero nakasagap naman ako ng ilang tsismis mula sa aking mga mapagkakatiwalaang source. HAHAHAHAHA.

Itong si Kathrice kasi ayaw magkwento. Super madaya ang lukaret.. hay nako! Hindi pa din talaga ako maka-recover sa tinanong niya sa akin.

Kung nagkakagusto na daw ba ako kay Jonas? Hello? NEVER! Witiririt mangyayari iyon no!

Wala nga akong ka-amor-amor sa bestfriend niyang babaero eh, magkagusto pa kaya? Wit!

Eh bakit kaya sa tinagal-tagal nilang mag-bestfriend, hindi nagkakagusto yung kulugong iyon kay Kathrice? Maganda naman yung sister ko ah? Matalino din naman.

Suuuuuuuuuuuuuuuus! If I know, may nararamdaman na din yung kumag nay un, ayaw lang aminin.

Susme! Ang fezlak ko, katagal nagmukhang zombie.

Kaya ayokong nagkakasakit eh, pumapangit ang pantasya ng karamihan. HAHAHAHA chos!

Makapag-ayos nga muna, baka may dumating agad na fafa, matakot bigla kapag nakita ako.

Heto, kasalukuyang pumupunta ako sa kwarto ko. Inilabas ang aking make-up kit.

Naka naman ng lola niyo. Armadong-armado akis! HAHAHAHA kahit nasa bahay lang no?

Nagsimula na kong maglagay ng light make-up.

Maya-maya…

Nakakarinig na naman ako ng sunud-sunod na doorbell.

Isa pa lang ang nakagagawa sa akin ng karumal-dumal na gawaing yun- si Steve lang.

Pero Malabo dahil nasa States na sila diba? Kaya sino ang nagmana ng maling manners ng Spanish bread na yun?

Iritableng bumba ako at tinungo ang pinto.

Naririndi na ko s aka-dodoorbell ng kung sinumang taong to.

                    “SANDALI! KINNAM!” ayan na!

Lumalabas na ang pagiging Ilocana ko.