Στο βυθό της θάλασσας

Κεφάλαιο 3

Με έπιασαν 2 γοργόνες και με πήγανε σε ενα τεράστιο ..κάστρο....μεσα στο βυθό της θάλασσας...
Οκ??, παρακατω.

Με πήγανε μέσα και διέκρινα εναν τεράστιο χώρο με πολλές γοργόνες να κολυμπάνε από'δω κι απο κι, μα μόλις με είδανε...↓

Γοργόνα 1:''ααα ο άνθρωπος που μας έλεγε η μαντισα.''και γύρισαν όλες να με κοιτάξουν.

Γοργόνα 2:"δε το πιστεύω! Ααα''
Ξαφνικά κολυμπησανε όλες κατά πάνω μου και με βομβάρδισαν με ερωτήσεις λες και είμαι καμία διάσημη. Μια φωνή απ'το βάθος έκανε όλες τις γοργόνες να γυρίσουν.

???:"αρκετά κορίτσια, αφήστε την! Μετά οι ερωτήσεις, τώρα πρέπει να έρθει μαζί μου.''

Γοργόνες:"ωωωω δεν είναι δίκιο, θέλαμε να της μιλήσουμε''
έλεγαν λυπιμενες καθώς έφευγαν

Με πλησίασε η κυριουλα αυτή και στάθηκε μπροστά μου.
???:"Καλώς ήρθες στο βασιλιο μας.Ξέρω ότι είσαι πολύ μπερδεμένη με όλα αυτά που σου συνέβησαν, γι'αυτό ακολούθησε με για να σου εξηγήσω κάποια πράγματα.''

Μας πήγε σε ένα δωμάτιο και  με έβαλε να καθίσω σε μία καρέκλα απέναντι της.Στη μέση του τραπεζιού είχε μία γυαλινη σφαίρα.

''Εσύ είσαι η μαντισα, έτσι δεν είναι''είπα με έναν χαμηλό τόνο.

Μαντισα:"ναι, η δουλειά μου είναι να λέω το μέλλον στον βασιλιά που θέλει να σε παντρέψει με τον γιό του, επηδει το είπε η γυάλινη σφαίρα. ''

''Τί???, μα αυτό είναι τελείως ανόητο! Επηδει το έδειξε ένα στρογγυλό τζαμακι πρέπει να γίνει? ''

Μαντισα:"...Πριν πολλά χρόνια, στα χρόνια που η βασιλισα ζούσε, όλα ήταν ειρηνικά και χαρούμενα. Μια μέρα όμως,σε μια μεγάλη γιορτή που γινόταν μέσα στο παλάτι, εισβαλλε μέσα ο πιο σκοτεινός εχθρός του βασιλεία, τα πάντα μαυρισαν και μια μαύρη σκιά απλώθηκε σ'όλο το κάστρο.Κανείς δε μίλησε, απλά απομακρυθηκαν και τον έβλεπαν να διασχίζει τον διάδρομο με αυτό το σοβαρό ύφος που εχει πάντα, ο Οκγορ.Οι στρατιώτες, δεν εμφανίστηκαν! Περετερο πως αυτός με τα μάγια του, έκανε ότι ήθελε.
Ο Οκγορ αφού είπε, ότι είπε στον βασιλιά, έπιασε την βασιλισα και με μιάς, εξαφανηστικε.Κανείς δεν ήξερε για πιο λόγο πήρε την βασιλισα, ο βασιλιάς όμως, ήξερε.
Το ίδιο και'γω.
Ο Οκγορ κάποτε, τοτε που ο βασιλιάς ήταν ανυπαντρος, ηταν το δεξί του χέρι και ο βασιλιάς τον είχε σαν αδελφό του.
Ο Οκγορ είχε επίσης και μία φίλη που την έλεγαν Ελίζαμπεθ. Ήταν μαζί από μικρά και ο Οκγορ την αγαπούσε πολύ (πέρα από φιλικά) και δεν ήθελε να την δει ο βασιλιάς ποτέ! Η Ελίζαμπεθ ήταν πολύ όμορφη, που με μία μάτια της χανοσουν στο βλέμμα της και την ερωτευοσουν με την πρώτη μάτια και ο Οκγορ αφού την είχε ζητήσει σε γάμο και η Ελίζαμπεθ δέχτηκε γιατί και αυτή τον αγαπούσε πολύ, ηταν μαζί ευτυχισμένοι.  Ύστερα, ένα βράδυ, ο βασιλιάς είπε να κάνει έκπληξη στον φίλο του περνοντας από το σπίτι του ..και τότε έγινε το μοιραίο λάθος! Είδε την Ελίζαμπεθ, όταν αυτή άνοιξε την πόρτα. Ο βασιλιάς μόλις την είδε, την άρπαξε και την πήγε στο βασίλειο του, χωρίς να τον ενιαξει πως αυτή είναι η γυναίκα του φίλου του! Χωρίς να τον ενιαξει ο ίδιος ο φίλος του!
Ο Οκγορ μόλις το έμαθε έγινε εξοφρενον και πήγε στον βασιλιά
να του μιλήσει. Ο βασιλιάς όμως αρνούμενος να ακούσει,  φώναξε τους φρουρους του να τον βγάλουν έξω και τον εξόρισε μια για πάντα. Έτσι ο Οκγορ ορκίστηκε μοιραία εκδικιση και πιγενοντας σε μια σπηλια απέκτησε την μαύρη μαγεία και από τότε είναι ανίκητος. ''