Στο βυθό της θάλασσας

Κεφάλαιο 11

Λουφις POV.

Είμαστε έξω από το κάστρο του Κεντορα και την στιγμή που πήγαμε να επιτεθούμε η πύλη άνοιξε και ένας άντρας εμφανίστηκε μπροστά μας, λέγοντας τα εξής λόγια! :
"Ο βασιλιάς Κεντορας πρόσταξε να έρθει μέσα μόνο ο βασιλιάς Λουφις αλλιώς θα βλάψει την κοπέλα!''.
Και έτσι πήγα μόνος μου.

                ------------------------

Βρίσκομαι μπροστά στον Κεντορα και δίπλα του είναι η Lusi με ..αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια και κοιμοτανε!

Λ:"Τι της έκανες? Βλάκα? !''φώναξα με οργή!

Κ:"Τίποτα φίλε μου.''ειρωνεύτικε! ''Ωστε αυτη ειναι η μελουσα νυφη σου! Πάντος! ..έχεις ωρεο γούστο! Αλλά αα...δεν είναι για σένα αυτή! Γιατί δεν την δίνεις σε μένα και εγώ να σου δώσω άλλες δέκα! ?.Μην ανησυχείς θα την φροντίσω προσωπικά! ''
Είπε χαϊδεύοντας της τα μαλλιά.

Λ:"ΌΧΙ! .Την  Lusi δεν στην δίνω!
Δεν την αλλάζω με καμία άλλη στον κόσμο! ''

Κ:"Γιατί? Τι το ξεχωριστό έχει που την θες τόσο πολύ? Καταρχάς είναι άνθρωπος! Και όχι γοργόνα! Οπότε για πιο λόγο! ? ''

Λ:"Επηδει.....επηδει την ΑΓΑΠΑΩ! Και για μένα είναι ξεχωριστή! ''

Κ:"Αφού την αγαπάς όπως λες, αποδειξε το! Θα κάνουμε αγώνα ξιφομασκιας! Αν νικισης, την πέρνεις και δεν σας ξαναενοχλω,
Αν όμως χάσεις! Θα την χάσεις για πάντα και δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία! ''

Λ:"σύμφωνοι! ''

Η μάχη άρχισε!

Του επιτιθομαι πρώτος, μα αυτός ξεφεύγει και έρχεται από πίσω μου! Πάει να με καρφώσει, όμως εκείνη την στιγμή γυρνάω και κάνω άμυνα με το σπαθί μου, τότε απομακρύνει το σπαθί του και πάει να με καρφώσει στο πόδι, εγω όμως κάνω όπισθεν και το αποφεύγω! Πέρασε Κανά δίλεπτο που παλευαμε όταν ξαφνικά ειδα την Lusi να σηκώνεται και γύρισα το βλέμμα σε εκείνη. Κακή απόφαση!
Εκείνη την στιγμή βρήκε αφορμή ο άλλος και μου επιτέθηκε μανιακός! Έτρεχε κατά πάνω μου και  χτύπαγε  το  σπαθί του με δύναμη πάνω στο σπαθί μου, ώσπου ξαφνικά του έδωσε ένα μεγάλο χτύπημα και το σπαθί μου έσπασε στη μέση!

Ένα μικρό χαμογελακι εμφανίστηκε στα χείλη του και αυτό με έκανε να θυμωσω ακόμα πιο πολύ. Μου έριξε μια στο πόδι και έπεσα κάτω βογκοντας απ'τον πόνο! Εκείνη την στιγμή άκουσα τη φωνή της Lusis να φωνάζει το όνομα μου!

L:"Λουφιιιιιιιιιιιιι! !!!!!!!!!!!!!!''

Την στιγμή που πήγε να με καρφώσει, με μια γρήγορη κίνηση έπιασα με το δεξί μου χέρι το σπαθί και τον κοίταξα με τα δολοφονικά μου μάτια τη στιγμή που το αίμα κυλούσε στο χέρι μου.Αλλά δε με ένοιαζε! Εκείνη την στιγμή δεν ένοιωθα πόνο παρά μόνο να πάρω την Lusi μακριά του.

Φοβηθικε και οπισθοχώρησε .

Σηκώθηκα,  πέταξα μακριά το σπαθί και τον πλησιαζα, μεμιάς έτρεξα και του έδωσα μια δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο, μετά στο στομάχι κι ύστερα στο πηγούνι.
Ώσπου τον έριξα κάτω λιπόθυμο.

Με το ζόρι πλέον περπατώντας πλησίασα την Lusi και έπεσα πάνω της αγκαλιάζοντας την!

Λ:"Χαζή! Μην μου το ξανακάνεις αυτό! Θα πάθω καρδιακό την επόμενη φορά! Πάμε στο καστξκσνδδνδν-''

L:"Καλέ! Τι έπαθες? Ωω όχι μην κοιμάσαι τώρα! Ποιός θα με λύση? ''

          ₩¥₩¥₩¥₩¥₩¥₩¥₩