Mission 267

11. The day after

Ik knipper en langzaam begin ik de contouren van de meubels in mijn kamer te zien. Ik zie mijn eigen spullen om me heen en dat maakt me rustig. Ik draai me om en kijk naar de andere kant van de kamer door het raam naar buiten. De zon schijnt. Hoe lang heb ik geslapen? Het lijkt wel ochtend. Als ik op mijn wekker kijk zie ik inderdaad dat het al 11 uur is. Het liefst wil ik me nog even omdraaien, maar dan herinner ik me weer wat er gister gebeurt is. Ik schiet mijn bed uit en stap onder de douche. Snel was ik mijn haren en probeer ik een beetje wakker te worden. Als ik tien minuten later mijn kleren aan heb voel ik me fris en fruitig en loop ik naar de ziekenboeg. Daar zie ik meneer Burgman al staan.

'Komt het goed met Zoë en Yiri?' vraag ik.

'Ja, ze zijn in stabiele toestand. Alleen Zoë heeft veel gif binnen gekregen, het heeft waarschijnlijk ik limonade gezeten waardoor ze het niet doorhad. De sterke zoete geur van de limonade zorgt ervoor dat je de geur van het gif niet meer ruikt. Hoe gaat het met jou. We hebben je gister naar bed gebracht omdat je alle energie in je lichaam verloren was' Ik mompel dat het goed gaat en loop dan weg richting het woongedeelte. Mevrouw van Petsen, degene die de taak van onze ouders overneemt, komt naar me toe en geeft me een knuffel. Ze is een beetje dikkig en altijd heel erg lief. Haar wat oudere leeftijd, ze is al 63, zorgt ervoor dat ze net een lieve oma is.

'Wil je een warme kop chocolademelk m'n kind?' vraagt ze. Ik knik en we lopen samen naar de keuken. Ik ga op één van de krukken aan de keukentafel zitten en mevrouw van Petsen zet een dampende mok warme chocolademelk voor me neer. Dan komt ze aanlopen met de slagroom en ze spuit er een enorme berg op. Ik lach als de helft er naast valt.

'Hey...' Ik kijk achter me waar het geluid vandaan komt. Dezelfde jongen als vlak voor de missie staat in de deuropening.

'Wat kom je doen?' Vraag ik op een scherpe toon.

'Mijn excuses aanbieden...' Hij aarzelt en kijkt naar de neuzen van zijn schoenen. 'Sorry van dat ene... Ik vind je echt leuk, en ik pakte het helemaal verkeert aan.'

'Dat kun je wel zeggen ja.'

'Sorry, toen je de dag erna niet meer bij het avondeten er was baalde ik. Ik wilde graag mijn excuses maken.'

'Het is al goed. Wie ben je?' Ik kijk hem vragend aan.

'Ik ben Niels, ik zit sinds kort bij elite 2.'

'Huh...' Weer kijk ik hem vragend aan. 'Maar... ik zit ook in elite 2. Waarom heb ik je dan nog nooit bij de trainingen gezien?'

'Ik zit eigenlijk pas twee dagen bij elite 2. Ik kom uit Australië, daar zat ik bij de geheime dienst. Ook NOGD. Maar ze wilden me hier hebben omdat mijn Engelse accent nou niet wat je zegt heel natuurlijk is.'

'Oke...?' Ik ben nog steeds verward, maar het zal wel.

'Maar sorry, en ik wou vragen of je toch nog met mij een filmpje wilde kijken.' Weer staart hij naar de neuzen van zijn schoenen. Ik grinnik en kijk hem aan.

'Ja hoor... maar geen rare dingen doen. Gewoon film kijken.' Er staat nu een hele andere jongen voor me dan toen in de kantine, deze jongen is verlegen en niet zo'n macho.